Οι προοπτικές ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ παραμένουν ζητούμενο ίσως για πολλά ακόμη χρόνια. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ο Μίχαελ Μάρτενς στην Frankfurter Allgemeine Zeitung. Ο Γερμανός αρθρογράφος εξηγεί τους λόγους σε μακροσκελές άρθρο του.
“Όποιος πίστεψε ότι αρκεί μια κυβερνητική αλλαγή στη Βουλγαρία για να επιστρέψει η λογική και να μην αποτελούν πλέον εμπόδιο της πολιτικής της ΕΕ στα Βαλκάνια παράξενες ακαδημαϊκές συζητήσεις, μάλλον γελάστηκε. Το πρόβλημα του ονόματος ανάμεσα στην Αθήνα και τα Σκόπια εμπόδισε την δυτική ολοκλήρωση της χώρας πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα, πριν λυθεί το 2018 με την μετονομασία της από Μακεδονία σε Βόρεια Μακεδονία. Η ιστορική διαμάχη ανάμεσα στη Βουλγαρία και τη Βόρεια Μακεδονία θα μπορούσε να κρατήσει εξίσου πολλά χρόνια. Ο Κυρίλ Πετκόφ (σσ. νέος πρωθυπουργός), θεωρείται πραγματιστής που κοιτά μπροστά και δεν θέλει να αναλωθεί σε βαλκανικές ιστορικές συζητήσεις. Όμως κι αυτός θα πρέπει να είναι προσεκτικός με τους κυβερνητικούς εταίρους του, όπως απέναντι στο εν μέρει εθνικιστικό σοσιαλιστικό κόμμα. Και όχι μόνο γι αυτό. Τα ανακλαστικά έχθρας κατά της Βόρειας Μακεδονίας έχουν βαθύτερα αίτια από ό,τι γνωρίζουν πολλοί. Ακόμη και ο Βούλγαρος πρόεδρος Ρούμεν Ράντεφ, όπως και ο προκάτοχός του, βρίσκονται στην ίδια εθνικιστική γραμμή. Με τη διαφορά ότι στο εξωτερικό δεν υπέπεσε νωρίτερα στην αντίληψη, επειδή οι θέσεις της Βουλγαρίας βρίσκονταν πάντα στην σκιά της ηχηρής διαφωνίας ανάμεσα στην Αθήνα και τα Σκόπια για την ονομασία”.
Ο Γερμανός αρθρογράφος αναφέρεται στον κατάλογο αιτημάτων που θέτει η Σόφια και ο Βούλγαρος πρόεδρος ώστε να δώσει το πράσινο φως στην ένταξιακή πορεία των Σκοπίων στην ΕΕ. Ανάμεσά τους η απαγόρευση “ρητορικής μίσους” των Σκοπίων. “Ο Ράντεφ ζητά από τα Σκόπια να λογοκρίνουν τη εσωτερική συζήτηση, όπου όμως αυτό που αντιλαμβάνεται ως ´ρητορική μίσους´ είναι αξιοσημείωτο” αναφέρεται στο άρθρο. “Αναφέρεται στην περίοδο από το 1941 μέχρι το 1944, κατά την οποία η Βουλγαρία ήταν εταίρος του χιτλερικού άξονα, ο οποίος είχε καταλάβει μεγάλο τμήμα της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας καθώς και τμήματα της βόρειας Ελλάδας. Η Σόφια ακολούθησε μια ανελέητη πολιτική εκβουλγαρισμού. Οι περίπου 7.000 Εβραίοι της Βόρειας Μακεδονίας μεταφέρθηκαν από τις βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής σε γκέτο και στη συνέχεια στην Τρεμπλίνκα. Παρόλα αυτά η Βουλγαρία επιμένει στην απαγόρευση της ρητορικής μίσους επειδή στη Βόρεια Μακεδονία υπάρχουν πλακέτες ή μνημεία που θυμίζουν την `φασιστική βουλγαρική κατοχή´. Αναρωτιέται όμως κανείς τι εννοεί με τη ρητορική μίσους”.
