Ο Gregory Copley, Πρόεδρος της International Strategic Studies Association με έδρα την Ουάσιγκτον, με άρθρο του στο theepochtimes.com κάνει μια ανάλυση της κατάστασης στη Τουρκία και τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται ο Ταγίπ Ερντογάν, αναφέροντας πως για να καταφέρει να παραμείνει στη θέση του Προέδρου, δεν αποκλείεται να ξεκινήσει έναν πόλεμο με την Ελλάδα.
Ο Copley επικρίνει τον Τούρκο Πρόεδρο για τις κινήσεις του και υποστηρίζει πως μόνο αν «στήσει» τις προσεχείς εκλογές θα καταφέρει να παραμείνει στη θέση του. Γι’ αυτό και δεν αποκλείεται μέχρι το 2023 που θα στηθούν οι κάλπες, να γίνει επίθεση στη χώρα μας.
Γεννημένος στην Αυστραλία, ο Copley είναι Μέλος του Τάγματος της Αυστραλίας, επιχειρηματίας, συγγραφέας, κυβερνητικός σύμβουλος και συντάκτης αμυντικών εκδόσεων. Το τελευταίο του βιβλίο έχει τίτλο «The New Total War of the 21st Century and the Trigger of the Fear Pandemic» (Ο νέος ολοκληρωτικός πόλεμος του 21ου αιώνα και το έναυσμα της πανδημίας του φόβου).
Γράφει αναλυτικά στο άρθρο κατά του Ερντογάν:
Η Τουρκία προετοιμάζει ένα μεγάλο στρατιωτικό ρίσκο για να αποκαταστήσει το κατακρημνισμένο κύρος του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος -εκτός αν καταφέρει να κάνει ένα θαύμα- θα μπορούσε να απομακρυνθεί από τα καθήκοντά του μέσα σε ένα χρόνο.
Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν λίγα που φαίνεται διατεθειμένος να κάνει για την οικονομική κρίση της Τουρκίας. Ο πληθωρισμός έφτασε σε υψηλό 24 ετών στο 78% τον Ιούνιο του 2022, η αξία της λίρας συνέχισε να είναι αδύναμη (17,68 προς το δολάριο ΗΠΑ τον Ιούλιο του 2022) και οι αυξανόμενες εισαγωγές ενέργειας, αλλά και το αυξανόμενο κόστος ενέργειας, έχουν προκαλέσει κρίση στο ισοζύγιο πληρωμών και πόνο σε επίπεδο καταναλωτή.
Το οικονομικό θαύμα της Τουρκίας ήρθε και παρήλθε και οι ψηφοφόροι εξαθλιώθηκαν ξανά.
Ο Ερντογάν μπορεί σύντομα να ξεκινήσει πόλεμο με την Ελλάδα για την κυριαρχία των παραδοσιακά (και νομικά) ελληνικών νησιών στο Αιγαίο.
Θα το έκανε χρησιμοποιώντας την «κάλυψη» ή την απόσπαση της προσοχής της σύγκρουσης Ρωσίας-Ουκρανίας, πιστεύοντας ότι η κρίσιμη θέση της Τουρκίας έναντι του ΝΑΤΟ/Ηνωμένων Πολιτειών σε αυτόν τον πόλεμο, σημαίνει ότι δεν μπορεί να της επιβληθεί αποτελεσματική κύρωση για τις ενέργειές της.
Η τουρκική κυβέρνηση υπό τον Ερντογάν έχει ασφαλώς αρχίσει προετοιμασίες για έναν τέτοιο πόλεμο, έχοντας μεγάλη επίγνωση του γεγονότος ότι οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν καθυστερημενα ξεκινήσει βήματα για την επίτευξη ενός βαθμού ικανότητας δύναμης που θα μπορούσε να φτάσει ή και να υπερβεί τις δυνατότητες των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ορισμένους τομείς: νέα πολεμικά πλοία και νέα μαχητικά αεροσκάφη (Rafale και F-35).
Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι έχει περιορισμένο παράθυρο ευκαιριών προτού η Ελλάδα επανορθώσει μεγάλο μέρος της στρατιωτικής ανισορροπίας που είχε με τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2023, οι οποίες, αν δεν χειραγωγηθούν, πιθανότατα θα τον διώξουν από τα καθήκοντά του.
Η Τουρκία, εξάλλου, έχει ξεφύγει αυτά τα τελευταία 48 χρόνια χωρίς μομφή για την εισβολή της το 1974 και την επακόλουθη κατοχή του βόρειου 37% της Κύπρου. Ο Ερντογάν έπαιζε με συνέπεια το γεγονός ότι η Τουρκία θα μπορούσε να απομακρυνθεί από τον υποτιθέμενο δυτικό προσανατολισμό της -που εδραιώθηκε από τον Κεμάλ Μουσταφά Ατατούρκ μετά το 1920- και να «ευθυγραμμιστεί ξανά» με τη Ρωσία ή το ευρασιατικό μπλοκ του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO).
Αυτή η συνεχής απειλή, ωστόσο, έχει εξαντληθεί όσο και η οικονομία της Τουρκίας. Ο Ερντογάν έχει αποδείξει ότι έχει μεγάλη αίσθηση της καυτής θέσης που έχει η αντέξει Τουρκία τα τελευταία χρόνια λόγω της μεγάλης εξάρτησής της από τη Ρωσία για το εμπόριο, όσο και για το διφορούμενο καθεστώς ξένου, που υπομένει η Άγκυρα με την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) ακόμη και το ΝΑΤΟ.
Ο Ερντογάν μπορεί να προχωρήσει σε μια τρίτη θέση: ευθυγράμμιση με τα κράτη της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας. Αλλά αυτά τα περιφερειακά κράτη ήταν χαρούμενα που είχαν απορρίψει την οθωμανική επιρροή με την ήττα της Τουρκίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Έτσι ο Ερντογάν αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε αυτές τις ατελείς επιλογές. Τώρα βρίσκεται στην πιο απελπιστική θέση από τότε που έγινε πρωθυπουργός το 2003.
Η Τουρκία απέχει λιγότερο από ένα χρόνο από τις δεύτερες εκλογές της – στις 18 Ιουνίου 2023 – από την καθιέρωση μιας εκτελεστικής προεδρικής μορφής διακυβέρνησης.
Ωστόσο, θα είναι περισσότερο μια κρίση για τον πρώτο εκτελεστικό πρόεδρό της παρά για το ίδιο το σύστημα. Ο Ερντογάν κρίνεται για μια δραματικά παρακμάζουσα οικονομία και για τη σειρά αποτυχημένων προσπαθειών να αναδημιουργήσει τις δόξες του παντουρκισμού και του οθωμανικού παρελθόντος.
Ως αποτέλεσμα, ο Ερντογάν έχει περιορισμένο χρόνο για να ανακτήσει τη θέση του, είτε εκλογικά είτε, λόγω έκτακτης ανάγκης εθνικής ασφάλειας, μέσω της επιβολής κάποιας μορφής ανωτέρας βίας για να ακυρώσει ή να αποτρέψει τις επόμενες εκλογές.
Ο Ερντογάν, σε τελική ανάλυση, επινόησε να οργανώσει μια «αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος» στις 15–16 Ιουλίου 2016, προκειμένου να αποσπάσει και να καταστείλει τους πολιτικούς και στρατιωτικούς του αντιπάλους, με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που οι Ναζί του Αδόλφου Χίτλερ οργάνωσαν ένα κατασκευασμένο πραξικόπημα μεταξύ 30 Ιουνίου έως 2 Ιουλίου 1934, για την εδραίωση της εξουσίας με το πρόσχημα ενός επικείμενου πραξικοπήματος από τους παραστρατιωτικούς Sturmabteilung (SA) του Ernst Rohm.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε με τον Ερντογάν τον Μάρτιο του 2022 και φαινόταν να έχει καταλήξει σε συμφωνία για θέματα ασφάλειας της Μεσογείου. Μέχρι τα τέλη Απριλίου 2022, ωστόσο, έγινε φανερό ότι η συμφωνία είχε εξαφανιστεί, καθώς οι παραβιάσεις της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας στον ελληνικό εναέριο χώρο πάνω από το Αιγαίο, έφθασαν σε «πρωτοφανές επίπεδο».
Την ίδια ώρα, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου υποστήριξε ότι η Αθήνα «στρατιωτικοποιούσε» παράνομα τα νησιωτικά της εδάφη στο Αιγαίο. Η Τουρκία είχε, το 2021, υποβάλει αναφορά στα Ηνωμένα Έθνη με μονομερή άποψη για «αποστρατιωτικοποίηση» των νησιών του Αιγαίου. Ο Τσαβούσογλου είπε τον Απρίλιο του 2022 ότι η ελληνική κυριαρχία στα εδάφη της στο Αιγαίο θα θεωρηθεί «συζητήσιμη».
Η Τουρκία το 2022, επιδίωκε να αγοράσει νέα Lockheed Martin F-16 Vipers για να ενισχύσει τις δυνατότητές της. Αυτή είναι τώρα μια εσωτερική μάχη των ΗΠΑ μεταξύ της αμυντικής βιομηχανίας και αξιωματούχων στρατηγικής πολιτικής που ανησυχούν για την πραγματική δέσμευση της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ.
Αλλά η Ουάσιγκτον θα καλωσόριζε εκλογές για την απομάκρυνση του Ερντογάν προτού μπορέσει να ξεκινήσει πόλεμο εναντίον της Ελλάδας.
