Σε ένα καταφανές αδιέξοδο πολιτικής στρατηγικής έχει περιέλθει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, βλέποντας τη φθορά της κυβέρνησης να βαθαίνει μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο, μπροστά στην αδυναμία της να διαχειριστεί την ενεργειακή κρίση και το τσουνάμι της ακρίβειας το οποίο πλήττει σφοδρά τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο στη ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός, περιγράφοντας την εκλογική στρατηγική του κόμματός του, δήλωνε ότι «θα ζητήσω από τον ελληνικό λαό αυτοδυναμία στις εκλογές που θα γίνουν στο τέλος της 4ετίας, θα συγκριθεί πάλι η επιλογή μιας παράταξης η οποία λέει στον ελληνικό λαό ότι και διπλές να είναι οι κάλπες, εγώ ζητώ αυτοδύναμη διακυβέρνηση, γιατί πιστεύω ότι κυβέρνησα καλά αυτό το διάστημα, με μία άλλη επιλογή που δεν έχω καταλάβει ποια είναι, της “προοδευτικής διακυβέρνησης”». Σήμερα το αφήγημα αυτό του κ. Μητσοτάκη έχει πλέον εξαϋλωθεί και αυτό συνέβη μόνο μέσα στα λίγα λεπτά που κράτησε η σχετική απάντησή του στο πλαίσιο του Forum του Οικονομικού Ταχυδρόμου.
Τι είπε εκεί; Σε αντίθεση με ό,τι έλεγε το αμέσως προηγούμενο διάστημα, τώρα έθεσε ως «στόχο» του τη «σταθερότητα» και «όχι επί τούτου» την «αυτοδυναμία» και πρόσθεσε ότι «ο λαός θα μας υποδείξει τελικά εάν η χώρα θα κυβερνηθεί από ένα κόμμα ή από περισσότερα από ένα κόμματα», ανοίγοντας έτσι παράθυρο για κυβέρνηση συνεργασίας. Και βέβαια με αυτόν τον τρόπο προσέγγισε πλέον ένα αφήγημα συνεργασιών, αντίστοιχο με αυτό της αξιωματικής αντιπολίτευσης που ο ίδιος στη ΔΕΘ δήλωνε πως δεν καταλαβαίνει.
Ομολογία υποχώρησης
Η αλλαγή πλεύσης αυτή είναι ασφαλώς αποτέλεσμα των πολύ σοβαρών αμφιβολιών του πρωθυπουργού για το κατά πόσον μπορεί πλέον στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση -μετά την κάλπη της απλής αναλογικής- να πιάσει την αυτοδυναμία. Αποτελεί λοιπόν την απόλυτη ομολογία υποχώρησης της απήχησης της Ν.Δ. Αλλά πώς φτάσαμε σε αυτή την πρωθυπουργική ομολογία;
Είναι γνωστό ότι στο μέγαρο Μαξίμου -επειδή ακριβώς έβλεπαν την κυβερνητική φθορά και φοβούνταν ότι η αυτοδυναμία θα μετατραπεί σε άπιαστο όνειρο- εξέταζαν σοβαρά να αλλάξουν για δεύτερη φορά τον εκλογικό νόμο προκειμένου να καταστεί πιο εύκολη η επίτευξη αυτοδυναμίας, κάτι για το οποίο υπήρχαν σχετικές εισηγήσεις προς τον πρωθυπουργό.
Εντέλει ο Κυρ. Μητσοτάκης αποφάσισε να απορρίψει το ενδεχόμενο αυτό γιατί κατάλαβε ότι το μήνυμα ηττοπάθειας που θα στείλει με μια τέτοια κίνηση θα κάνει μεγαλύτερη ζημιά στην εικόνα της κυβέρνησης. Κατάλαβε επίσης ότι δεν υπάρχει κανένα πειστικό επιχείρημα που να μπορεί στ’ αλήθεια να δικαιολογήσει τη μικροκομματική αυτή εργαλειοποίηση του εκλογικού νόμου και επομένως δεν θα μπορούσε και να υποστηριχτεί πειστικά από τους «γαλάζιους» βουλευτές στις εκλογικές τους περιφέρειες. Και, τέλος, κατάλαβε ότι η δεύτερη αλλαγή του νόμου θα ισοδυναμούσε και με μια παραδοχή αποτυχίας για τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, που ψήφισε η παρούσα κυβέρνηση προκειμένου να αντικαταστήσει την απλή αναλογική.
(Aπό κείμενο του Γιάννη Μπασκάκη στην ΕΦΣΥΝ – ΕΔΩ)
