Του Στέλιου Κούλογλου
Ένας ηγέτης της αριστεράς με αίσθηση του χιούμορ, έλεγε κάποτε ότι δεν θέλει να πεθάνει, γιατί φοβόταν ότι θα του έβγαζε τον επικήδειο ένας μέτριος που τον πολεμούσε όσο ήταν εν ζωή. Το φαινόμενο έχει πλέον γενικευθεί και αποδείχθηκε με τον θάνατο της Φώφης Γεννηματά: στη σημερινή Ελλάδα, ούτε να πεθάνεις δε μπορείς με την ησυχία σου! Στο βασίλειο της υποκρισίας, όλοι βγάζουν σπαρακτικούς επικήδειους.
Τουλάχιστον οι πολιτικοί που τώρα υμνούν τη Φ. Γεννηματά, μπορούν να δικαιολογήσουν τις επιθέσεις εναντίον της με τους σκληρούς κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού. Αλλά εκείνοι οι αρθρογράφοι που την αντιμετώπιζαν συχνά με σεξιστικό τρόπο και σχεδόν πάντα απαξιωτικά, τι έπαθαν ξαφνικά;
Αν και δεν είναι το μοναδικό μέσο ενημέρωσης που αντιμετώπισε τη Φώφη Γεννηματά με αυτόν τον τρόπο, διάλεξα ορισμένα ενδεικτικά αποσπάσματα από στήλες στα «Νέα». Γιατί «Επάγγελμα Γεννηματά» την ανέβαζαν και την κατέβαζαν, εννοώντας ότι εκμεταλλευόταν το όνομα της οικογένειας.
Με αφορμή μια ανακοίνωση του ΚΙΝΑΛ, ο Γ. Παπαχρήστου είχε γράψει:
«Σκέφθηκα πολλές φορές να απαντήσω μέσω social media, πότε με τον τίτλο της ταινίας «Κοίτα ποιος μιλάει» και πότε με το «μα καλά, καθρέφτη δεν έχουν σπίτι τους» – οι συντάκτες της ανακοίνωσης και εκείνη ή εκείνοι που την ενέκρινε/αν. Δεν το έκανα, διότι δεν είχε νόημα.Οταν κυκλοφορεί ως αστικός μύθος το “παράπονο” της Όλγας Κεφαλογιάννη ότι κάποτε ο θείος της ο κύριος Βαρδής (Βαρδινογιάννης) της είπε “Ολγα μου εσύ είσαι ανιψιά μου, αλλά η Φώφη είναι κόρη μου”, τι νόημα θα είχε να έλεγα κάτι περισσότερο; ».
Χθες έγραψε
«Είναι στιγμές που οι λέξεις βγαίνουν με δυσκολία και ακόμη δυσκολότερα απλώνονται στο χαρτί. Είναι τότε που θες τόσα πολλά να πεις, αλλά όλα μπερδεύονται στο μυαλό, γίνονται ένα κουβάρι με τα συναισθήματα, και καταλήγουν κόμπος στον λαιμό. Είναι στιγμές επίσης που η πολιτική, τα πάθη της, οι έχθρες και τα μίση που από μόνη της αναπτύσσει, σαν από αυτοάνοσο, οι ίντριγκες, τα μαγειρέματα, οι δολοπλοκίες, τα σενάρια, εγκαταλείπουν το προσκήνιο, απομακρύνονται σιγά σιγά, πάνε στην άκρη, κουλουριάζονται σε μια γωνιά, και κοιτάζουν με δέος το δράμα που εκτυλίσσεται. Δράμα αρχαιοελληνικό».
Η Φώφη λοιπόν, ανέλαβε την παράταξη σε δύσκολες συνθήκες και συχνά κινήθηκε σοφά:
«Η ζωή στάθηκε φοβερά άδικη μαζί της, γιατί η Φώφη και πολύ άτυχη ήταν σε προσωπικό επίπεδο με την υγεία της, και οι συγκυρίες που διαμορφώθηκαν στο πεδίο της πολιτικής δεν της επέτρεψαν να ξανακάνει μεγάλη την παράταξη που την ανέδειξε στο ύπατο αξίωμά της.
Κανείς όμως δεν μπορεί να της αμφισβητήσει ότι προσπάθησε. Σωστά, λάθος, με πισωγυρίσματα, με μικρά βήματα, αλλά προσπάθησε.. Οσοι γνωρίζουν εκ των έσω το τι συνέβη στις κρίσιμες για τη χώρα διεργασίες – με κορύφωση το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών – τον Ιούλιο του 2015, έχουν να θυμούνται τη σχεδόν σοφή στάση που τήρησε, αν και μόλις μερικών μηνών αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ».
Ο Γ. Πρετεντέρης την είχε καλέσει τον Σεπτέμβριο να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση της προεδρίας :
« ..δεν ξέρω πόσο συνηθισμένο είναι αλλά υπάρχουν και πολιτικοί που πάνω από την προσωπική ατζέντα ή ματαιοδοξία τους βάζουν το συμφέρον της πολιτικής.. δεν ξέρω αν κάποιος-α στο ΚΙΝΑΛ σκέφτεται να παραιτηθεί για να προσφέρει στο διάδοχο τις καλύτερες συνθήκες»
Παλιότερα, από την εκπομπή του στον ραδιοσταθμό ΘΕΜΑ 104,6, με αφορμή την απουσία της Γεννηματά από μια ψηφοφορία στη Βουλή, είχε πει:
«Μπορεί να είχαν ταξίδια, τι να πω. Η Φώφη να είχε και κομμωτήριο ».
Η Φ. Γεννηματά είχε απαντήσει τότε:
«απολύτως αντιδεοντολογικά τα σχόλια που έκανε σήμερα ο κ. Πρετεντέρης σε βάρος μου και σε βάρους του Κινήματος Αλλαγής..ξεπέρασαν κάθε όριο ευπρέπειας και δεοντολογίας.. ήταν σχόλια απολύτως σεξιστικά. Και να πω για το θέμα του σεξισμού, 20 χρόνια στην πολιτική έχω ακούσει πολλά απαξιωτικά και σεξιστικά σχόλια.
Δεν το βάζω κάτω γιατί θεωρώ ότι αυτό γίνεται και σε πολλές επιχειρήσεις στην Ελλάδα και όχι μόνο στην πολιτική, σε βάρος γυναικών. Και πρέπει να πω ότι δεν πήγα στη Βουλή γιατί ήμουν στο εξωτερικό, σε προσωπική, σοβαρή υποχρέωση και 14 ημέρες καραντίνα ».
Χθες ο Γ. Πρετεντέρης έγραψε:
«Η Φώφη Γεννηματά ήταν μια γενναία γυναίκα. Αντιμετώπισε το άδικο πεπρωμένο με θάρρος, ήθος και αξιοπρέπεια.
Αξίζει τον απεριόριστο σεβασμό όλων μας.
Δεν νομίζω άλλωστε ότι υπάρχει σήμερα Ελληνας ή Ελληνίδα που να μην αισθάνεται την απώλειά της στο πιο προσωπικό κι ανθρώπινο επίπεδο.
Ακριβώς αυτό το συναίσθημα και η συγκίνηση που το περιβάλλει επιβάλλει να μείνουμε εδώ. Είναι η ώρα του αποχαιρετισμού, όχι του απολογισμού.
Χθες μια γενναία γυναίκα πέρασε στην Ιστορία. Ας αφήσουμε στην Ιστορία την τελευταία λέξη ».
O Σ. Κασιμάτης είχε γράψει στη στήλη του ότι το ΚΙΝΑΛ δεν πάει καλά
«ιδίως υπό την ηγεσία της Φώφης (επάγγελμα: Γεννηματά), η οποία φαντάζει σαν ένας αλλόκοτος αναχρονισμός στην πολιτική σκηνή.. Η θέση της στο ζήτημα της βίας (Πανεπιστημιακή Αστυνομία ήταν το θέμα-ΣΣ) δεν διακρίνεται από την αφέλεια της παιδικότητας, αλλά από τη σαχλότητα του παλιμπαιδισμού..
..η καημένη Φώφη βρίσκεται κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και παλεύει να καταλάβει μια πραγματικότητα που την ξεπερνά. Λογικά, δηλαδή, αν η πρόεδρος συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό, θα χρειαστεί περίπου 35 χρόνια για να φθάσει στο σήμερα. Το ατυχές είναι ότι, εάν και εφόσον συμβεί αυτό, θα είμαστε στο έτος 2056 και, λογικά, οι περισσότεροι από εμάς που τα κουβεντιάζουμε αυτά σήμερα θα σπρώχνουμε τα ραδίκια προς τα πάνω ».
Χθες όχι μόνο δεν της ταίριαζε το «Αγάπη μου, συρρίκνωσα το ΠΑΣΟΚ», αλλά μαθαίνουμε ότι τα είχε καταφέρει:
« Μπορείς να πεις οτιδήποτε για την πολιτική πορεία της Φώφης..Δεν μπορείς όμως να της αμφισβητήσεις ότι στις δικές της προσπάθειες οφείλεται κατά κύριο λόγο το γεγονός ότι τόσο στις εκλογές του 2015, όσο και σε εκείνες του 2019, κατάφερε να κρατήσει εν ζωή την καθημαγμένη παράταξη της Κεντροαριστεράς, παρά τις οργανωμένες επιχειρήσεις κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο από τη ΝουΔου, να τη διεμβολίσουν και εν τέλει να τη διαλύσουν.
Μικρό το ΚΙΝΑΛ, στο 6%-7%; Μικρό, αλλά υπαρκτό. Δραστήριο, και αποφασιστικό…..ήταν ένας γενναίος άνθρωπος, μια αξιοπρεπής γυναίκα πολιτικός, και ότι το πέρασμά της από το πολιτικό προσκήνιο το χαρακτήρισε μόνο η εντιμότητα.
Γενναία ως το τέλος, δεν μεμψιμοιρούσε ποτέ, δεν μιζέριασε, δεν «κλάφτηκε» σε κανέναν .. Τρανή απόδειξη των τεράστιων ψυχικών αποθεμάτων που διέθετε, αποσύρθηκε μόνο όταν ο καρκίνος τη λύγισε.
Κρίμα, και πάλι κρίμα – δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο. Πραγματικά είναι βαριά η απώλεια για την Κεντροαριστερά, αλλά και για το πολιτικό προσωπικό της χώρας, που από χθες είναι φτωχότερο…»!
Τελειώνω με αυτό που είχε γράψει ο ίδιος αρθρογράφος, πριν από λίγο καιρό
«Θα μου πείτε ότι, όταν έχουμε δει τη Φώφη αρχηγό, γιατί να μη θέλει και ο Ανδρουλάκης; Πόσο χειρότερος θα είναι; Με αυτή τη λογική του ρεαλισμού θα συμφωνήσω. Είναι κι αυτό ένα επάγγελμα, να είσαι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, κάποιος πρέπει να το κάνει. Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή – και σας το λέω ως δημοσιογράφος»
