Του Δημήτρη Μπεκιάρη
Ο προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Χρυσοχοΐδης επελέγη, μετά την εκλογική νίκη της ΝΔ τον περασμένο Ιούλιο, από τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη θέση του πολιτικού προϊσταμένου του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ώστε να υλοποιήσει τον σχεδιασμό της νέας κυβέρνησης για τον… φιλόξοδο σχεδιασμό του δόγματος «νόμος και τάξη».
Το δόγμα «νόμος και τάξη» αποτέλεσε ένα από τα ισχυρά προεκλογικά χαρτιά της Νέας Δημοκρατίας, ενώ απευθυνόταν στο συντηρητικό τμήμα του εκλογικού σώματος. Αποτέλεσε την «πραμάτεια» που πούλησε η Δεξιά στους «νοικοκυραίους», ώστε να κερδίσει ένα μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων στη λυσσαλέα μάχη που έδωσε κατά του ΣΥΡΙΖΑ.
Διαβατήριο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ώστε να επανέλθει για τέταρτη φορά στο Μέγαρο της λεωφόρου Κατεχάκη, υπήρξε ο «θρύλος» που δημιούργησαν οι επιτυχίες του τα προηγούμενα χρόνια, η εξάρθρωση της «17 Νοέμβρη», η επιτυχημένη προετοιμασία του πλέγματος ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, τα «χτυπήματα» κατά της νέας τρομοκρατίας και οι στενές σχέσεις με τους Αμερικανούς (αν τελικά είναι τόσο στενές ή αν ο ίδιος φροντίζει να συντηρείται ο μύθος, αυτό είναι άλλη ιστορία), αλλά και με τμήματα της εγχώριας ελίτ, με δημοσιογραφικούς κύκλους και με ανθρώπους του περιβάλλοντος του Κυριάκου Μητσοτάκη, οι οποίοι έπεισαν τελικά τον πρωθυπουργό ότι ο «εθνικός σερίφης» είναι ο «ειδικός» για τη δουλειά.
Από τον περασμένο Ιούλιο, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ανέλαβε, εν μέσω υψηλότατων προσδοκιών, τα καθήκοντά του. Κι ενώ κύκλοι εντός κι εκτός κυβέρνησης, θεσμικοί και εξωθεσμικοί παράγοντες, εκδοτικά συγκροτήματα ολόκληρα, «Alexηδες» διευθυντές εφημερίδων που έχουν το «ψώνιο» του κυβερνητισμού, πρώην «μικροπολιτικοί» δημοσιογράφοι φυτεμένοι από το σύστημα Σημίτη στο Μαξίμου και συνεργάτες του πρωθυπουργού «θριαμβολογούσαν» για την επιστροφή του «ειδικού» στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ψύχραιμες φωνές και διορατικοί παράγοντες του δημόσιου βίου, ψιθύριζαν ότι η στατιστική είναι αμείλικτη και θα οδηγήσει σε «Βατερλό», τόσο τον ίδιο τον Χρυσοχοΐδη, όσο και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη. «Το ότι υπήρξε επιτυχημένος υπουργός, δεν σημαίνει ότι θα εξακολουθήσει να είναι» έλεγαν με νόημα οι ψύχραιμοι σε ιδιωτικές συζητήσεις και προσέθεταν ότι η «τέταρτη φορά μπορεί να τον κάψει», εκτιμώντας ότι αν οι υψηλές προσδοκίες που γεννούσε το πρόσωπο δεν επιβεβαιώνονταν, τότε η ζημιά σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο θα ήταν τεράστια, πρωτίστως για τον πρωθυπουργό.
Τελικά οι ψύχραιμοι και διορατικοί παρατηρητές της απόπειρας ενός τμήματος της ελίτ να επιβάλλει τον δικό της άνθρωπο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη δικαιώθηκαν.
Τα γεγονότα της Μυτιλήνης και της Χίου συνιστούν πολλαπλή και πολυεπίπεδη ήττα της σημερινής κυβέρνησης και αναμφίβολα προσωπική συντριβή του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Η κυβέρνηση έχει ανοίξει μέτωπο με τις τοπικές κοινωνίες, ενώ ήδη η ακροδεξιά σέχτα που κάνει κουμάντο στη ΝΔ ζητά το «κεφάλι του» με το επιχείρημα ότι το κράτος ηττήθηκε στις μάχες με τους πολίτες, αφού τελικά οι δυνάμεις καταστολής αποχώρησαν δαρμένες από τη Χίο και τη Μυτιλήνη. Εξάλλου, όπως έχει πει και ο ακροδεξιός Μάκης Βορίδης με… γλυκό τρόπο «η βία είναι μία είδους αναγκαιότητα».
Αυτήν την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές ο «εθνικός σερίφης» έχει σοβαρό πρόβλημα.
Ο προερχόμενος από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, έχει γίνει πλέον το πρόσωπο που ενσαρκώνει το σκληρό κατασταλτικό πρόσωπο της Δεξιάς, όπως την γνωρίζουμε από τα παλιά τα χρόνια.
Σε πολιτικό επίπεδο έχει «κερδίσει» με το σπαθί του την απαξία του προοδευτικού πολιτικού χώρου (από την εποχή που φλέρταρε πολιτικά με τον Αντώνη Σαμαρά), ενώ η αλήθεια είναι πως και οι σκληροί Δεξιοί της ΝΔ δεν θέλουν ούτε να τον βλέπουν, ούτε να τον ακούν. Το Μέγαρο Μαξίμου θέλησε να χρησιμοποιήσει – λόγω της πολιτικής του καταγωγής – τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ως το «δημοκρατικό προσωπείο» του κατασταλτικού σχεδιασμού μίας κυβέρνησης με αυταρχική ατζέντα. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη έδειξε πρωτοφανή ζήλο. Γιουρούσια αστυνομικών στα Πανεπιστήμια, καθημερινές «πολεμικές» επιχειρήσεις στα Εξάρχεια, έφοδοι σε σπίτια πολιτών, ξυλοδαρμοί και παρενοχλήσεις, γενικό ξεσάλωμα των αστυνομικών που παραπέμπει στην εποχή του χωροφύλακα, και τελικά αποστολή «στρατευμάτων» στην «εμπόλεμη ζώνη» των νησιών για «πόλεμο» με τους κατοίκους έριξαν το προσωπείο της… πασοκογενούς καταστολής και εμφάνισαν το πρόσωπο της αυταρχικής Δεξιάς.
Η αλήθεια είναι πως το Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο αποτυγχάνει σε σειρά από τομείς και σύντομα θα βρεθεί στα σχοινιά, αφού πλέον η κυβέρνηση μόλις σε εφτά μήνες έχει ξεσηκώσει τις περισσότερες κοινωνικές ομάδες εναντίον της, υπήρξε από το περασμένο καλοκαίρι ιδιαίτερα πιεστικό προς την πολιτική ηγεσία του μεγάλου της λεωφόρου Κατεχάκη για αποτελέσματα.
Τα «αποτελέσματα» αυτά δημιούργησαν συνθήκες πόλωσης και κοινωνικής έκρηξης. Ο υπεύθυνος τελικά είναι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Αν και τον χρησιμοποίησε το Μέγαρο Μαξίμου, όχι μόνο για να αιτιολογήσει, αλλά και για να δικαιολογήσει την υλοποίησης της στρατηγικής του δόγματος «νόμος και τάξη», εκείνος αν τελικά διαθέτει τη στοιχειώδη ευθιξία πρέπει να παραιτηθεί.
Αν δεν την έχει, τότε είναι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκείνος ο οποίος πρέπει να κλείσει τα αυτιά του στα «συστήματα» που τον πίεσαν για την επιλογή Χρυσοχοΐδη και να τον αποπέμψει. Διότι αν δεν το κάνει είναι βέβαιο πως οι επιπτώσεις της επιλογής του θα είναι καταστροφικές για τόσο για τον ίδιο, όσο και για την κυβέρνησή του.
