Του Δημήτρη Μπεκιάρη
Μία είδηση ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας «πέταξε έξω από το γραφείο του» τον δημοσιογράφο της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung Μίχαελ Μάρτενς ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά του Μεγάρου Μαξίμου και των λοιπών Σαμαρικών και φιλομνημονιακών δυνάμεων στην Ελλάδα, αλλά και των αντιδραστικών δυνάμεων που πολεμούν με πάθος την προοπτική της Αριστερής διακυβέρνησης της χώρας.
Ο επικεφαλής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Γιώργος Μουρούτης «οργίασε» στα social media ζητώντας από την ΕΣΗΕΑ, την ΠΟΕΣΥ και την Ένωση Ξένων Ανταποκριτών να καταδικάσουν «την επίθεση στην «ελευθεροτυπία» και τη «Δημοκρατία». Ξεσάλωσαν κάποιες Σαμαρικές ιστοσελίδες, οι οποίες νωρίτερα πανηγύριζαν για το «μαύρο σκοτάδι» που έπεσε στους τηλεοπτικούς δέκτες με το κλείσιμο της ΕΡΤ, αλλά και όλοι εκείνοι οι οποίοι στοχοποιούσαν τους εργαζόμενους στη δημόσια τηλεόραση, εκείνοι οι οποίοι χρησιμοποιούν τις «μονταζιέρες» ως πλατφόρμα πολιτικής αντιπαράθεσης και οι φίλοι τους θέτοντας το εξής ερώτημα: «Από πότε πρέπει μια συνέντευξη να “στήνεται” κύριε Τσίπρα;».
Όλοι αυτοί οι δήθεν υπερασπιστές της «ελευθεροτυπίας», οι θλιβεροί εκπρόσωποι και υποστηρικτές μίας κυβέρνησης η οποία όπου να’ ναι καταρρέει, βιάστηκαν να υποστηρίξουν τον κύριο Μίχαελ Μάρτενς, τον δημοσιογράφο της εφημερίδας, η οποία θεωρείται η ναυαρχίδα του χρηματιστικού και βιομηχανικού Κεφαλαίου στην Γερμανία, της Frankfurter Allgemeine Zeitung, που έχει έδρα την Φρανκφούρτη, την γερμανική πόλη όπου χαράσσεται η εγκληματική για τους ευρωπαϊκούς λαούς οικονομική πολιτική, την πόλη από όπου ξεκινά η εξάπλωση του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού μετατρέποντας κυρίαρχα ευρωπαϊκά κράτη σε τμήματα της γερμανικής ενδοχώρας, την έδρα του γερμανικού χρηματιστηρίου και της Deutsche Bank.
Γνωρίζουν;
Ο κ. Μάρτενς είναι ένας από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές της λαοκτόνας πολιτικής που επιβάλλεται στην Ελλάδα, αλλά και ένα πρόσωπο που έχει εδώ και καιρό αναλάβει με εργολαβικό τρόπο τις επιθέσεις σε βάρος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα. Στο μυαλό του κ. Μάρτενς η Ελλάδα δεν είναι παρά μία αποικία χρέους, μια γερμανική αποικία, όπου τον πρώτο λόγο πρέπει να έχουν τα γερμανικά συμφέροντα.
Σε ότι αφορά αυτό το σκέλος της δραστηριότητας του εν λόγω δημοσιογράφου που έχει ως ορμητήριο την Κωνσταντινούπολη, τίποτα δεν θα έπρεπε να προκαλεί εντύπωση: Έτσι κι αλλιώς οι ένοικοι του Μεγάρου Μαξίμου, οι «σωματοφύλακες» του πρωθυπουργού, ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς πιστεύουν στο εξής μότο «Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας».
Όμως, επειδή ο κύκλος γύρω από τον πρωθυπουργό ενίοτε έχει «πατριωτικές ευαισθησίες», διεκδικώντας έστω εξ αντανακλάσεως τον πατριωτισμό, αλλά και «δημοκρατικές ευαισθησίες» … ειδικά αν απέναντι βρίσκονται οι «κακοί κομμουνιστές», τότε πρέπει να τεθούν τα εξής ερωτήματα:
Γνωρίζουν οι προσωρινοί ένοικοι του Μεγάρου Μαξίμου ότι υποστηρίζουν ένα πρόσωπο το οποίο έχει υποστηρίξει «αντεθνικές θέσεις» θέτοντας ζήτημα «μακεδονικής μειονότητας»;
Γνωρίζουν ότι υποστηρίζουν ένα πρόσωπο το οποίο προπαγάνδιζε το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης στην Ελλάδα προκειμένου να τηρηθεί «ο νόμος και η τάξη», δηλαδή το μνημονιακό status;
Γνωρίζουν ότι ο κ. Μάρτενς έχει βραβευθεί με το δημοσιογραφικό βραβείο το οποίο φέρει το όνομα ενός Ναζί;
Αν δεν τα γνωρίζουν το periodista.gr θα τους τα κάνει γνωστά. Αν τα γνωρίζουν, όλα αυτά και άλλα πολλά, τότε το periodista.gr θα τους τα θυμίσει. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τον κ. Μίχαελ Μάρτινς.
Εκείνον τον Μάιο
Είναι 23 Μαΐου του 2012, λίγες ημέρες μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 και η χώρα οδεύει ολοταχώς προς δεύτερη συνεχόμενη εκλογική αναμέτρηση. Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναδειχθεί σε δεύτερη ισχυρότερη πολιτική δύναμη στην Ελλάδα με τα ποσοστά του να εκτοξεύονται, ενώ Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, δηλαδή οι στυλοβάτες της επιβολής της μνημονιακής πόλιτικής στην Ελλάδα καταποντίζονται.
Η Νέα Δημοκρατία και ενώ οι επικοινωνιακοί προφέσορες που έχει μαζέψει δίπλα του ο Σαμαρά θεωρούσαν ότι η Νέα Δημοκρατία θα κατάφερνε να συγκεντρώσει ποσοστό μεγαλύτερο ακόμη και από 35%, δέχονται ένα ηχηρό χαστούκι: Το κόμμα τους λαμβάνει μόλις 18%. Κρύος ιδρώτας λούζει τους τεχνοκράτες στις Βρυξέλλες και στην Φρανκφούρτη και τρόμος κυριεύει τους Χριστιανοδημοκράτες στην Γερμανία, την Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, οι οποίοι φοβούνται την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και την ανατροπή της “μνημονιακής νομοτέλειας”, του μνημονιακού “μονόδρομου”, ο οποίος μεταρέπει την Ελλάδα σε γερμανική αποικία.
Εκείνη την ημέρα ο Μίχαελ Μάρτινς, ανταποκριτής της εφημερίδας του η οποία πρόσκειται στον γερμανικό χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, ευθυγραμμισμένος πλήρως με την γερμανική «γραμμή» στήριξης του Αντώνη Σαμαρά υπογράφει ένα άρθρο στην Frankfurter Allgemeine Zeitung το οποίο αναφέρει μεταξύ άλλων: «Ο Αστερίξ των Αθηνών παίζει πόκερ ασύλληπτα ριψοκίνδυνα, στο παιχνίδι του παίζει με τη μοίρα 11 εκατ. ανθρώπων. Απειλεί ότι άν καταστραφεί η Ελλάδα θα παρασύρει και όλη την Ευρώπη, μαζί με την Γερμανία».
Ο «Αστερίξ» δεν είναι άλλος από τον Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο είναι προφανές ότι το προπαγανδιστικό λιβελογράφημα στοχοποιεί για λογαριασμό του γερμανικού τραπεζικού και βιομηχανισμού κατεστημένου.
Όμως ο κ. Μάρτενς δεν παραλείπει να αναφερθεί και στα πραγματικά κίνητρα της επιθετικού άρθρου του σε βάρος του σημερινού αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Μια Ελληνική χρεοκοπία θα κόστιζε στη Γερμανία 500 δις.». Με αυτόν τον τρόπο ο ίδιος αποτύπωνε τους αληθινούς φόβους της Γερμανίας και ουσιαστικά προαναγγέλλει τα αποτελέσματα μιας χαμένης ευκαιρίας επαναδιαπραγμάτευσης, την οποία ο Αλέξης Τσίπρας θα έκανε, αλλά ο σημερινός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς πλήρως υποταγμένος στα κελεύσματα του Βερολίνου δεν έπραξε ποτέ με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα για την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Εκτός αυτού αποτυπώνει την βασική αντίληψη που κυριαρχεί στους μνημονιακούς κύκλους και βέβαια στους κύκλους της γερμανικής ελίτ και η οποία προσλαμβάνει όλα τα χαρακτηριστικά του ανοικτού εκβιασμού: “Αν δεν ακολουθήσετε την θέληση της οικονομικής και πολιτικής ελίτ της Γερμανίας θα χρεοκοπήσετε”.
Συμπλήρωνε ο Μάρτενς στο ίδιο άρθρο του, το οποίο τότε είχε προκαλέσει αίσθηση: «Με τέτοιες απειλές (σ.σ. ο Αλέξης Τσίπρας), συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρονται με τα ατομικά όπλα. Όποιος τα κατέχει, κατέχει ισχύ. Αλλά όποιος τα εξαπολύει, καταστρέφει και τον εαυτό του. Αν λοιπόν πάρει την εξουσία, ο Α. Τσίπρας θα γίνει ο δυνητικός κύριος της Ελληνικής βόμβας χρέους».
Το πόσο μεροληπτικός εναντίον του Αλέξη Τσίπρα είναι ο κ. Μάρτενς επιβεβαιώνεται και από τα όσα είχε πει σε εκδήλωση του «Ινστιτούτου Καραμανλή» πέρυσι τον Ιούνιο: «Αν ρωτήσεις 5 οικονομολόγους θα έχεις έξι απόψεις και πάντα θα βρεις έναν οικονομολόγο να παρουσιάσει ως εύλογο οτιδήποτε, ακόμα και ο κ. Τσίπρας πιθανότητα θα βρει ακαδημαϊκούς που θα βρουν τις ιδέες του λογικές, ίσως όχι στην Ευρώπη, αλλά στο πανεπιστήμιο της Αβάνας ή της Πιονγκ Γιανγκ, θα βρει ανθρώπους που πιστεύουν ότι έχει μια λογική οικονομική πολιτική».
Η προσέγγιση αυτή από την πλευρά του Γερμανού δημοσιογράφου, θυμίζει τις αντιλήψεις εκείνων που συνέλαβαν την ιδέα της ενεργοποίησης της νεοδημοκρατικής μονταζιέρας, τα “τρωκτικά” της λεγόμενης “Ομάδας Αλήθειας” της Νέας Δημοκρατίας. Εκείνοι εξάλλου καλλιεργούν εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα κλίμα κάνοντας λόγο για “Βόρεια Κορέα” ή “Αλβανία του Χότζα”. Πρέπει μάλιστα όλοι να γνωρίζουν ότι την περίοδο που ο κ. Μάρτενς αναπαρήγαγε όλες αυτές τις γελοιότητες, από τα γραφεία επικοινωνιακής πολιτικής της ΝΔ έφευγε η γραμμή προς τις φίλιες προς το κόμμα Σαμαρά εφημερίδες: “Να συγκρίνεται τον Τσίπρα με τον Χότζα και να γράφετε ότι η Ελλάδα, αν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, θα γίνει Αλβανία ή Βόρεια Κορέα”. Το ερώτημα είναι το εξής: Η ΝΔ έβαζε ιδέες στον Μάρτενς ή ο Μάρτενς στη ΝΔ;
Κομιστής πιέσεων
Αν ένα στοιχείο χαρακτηρίζει τον Μίχαελ Μάρτενς είναι το γεγονός ότι λειτουργεί, τα τελευταία χρόνια, ως κομιστής και φορέας πιέσεων για λογαριασμό της γερμανικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ. Τον Οκτώβριο του 2011, λίγο πριν ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου παραδώσει τη διακυβέρνηση της χώρας στον δοτό πρωθυπουργό και ευπατρίδη των τραπεζών Λουκά Παπαδήμο ο Μάρτενς μέσω της εφημερίδα του ξαναχτυπά.
Ο τίτλος του άρθρου του ιδιαίτερα σαφής και δεικτικός σε ότι αφορά στις προθέσεις του εν λόγω κυρίου: «Μπισκοτάκι για φάρμακο: Ο πρόεδρος της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα Σαμαράς, θέλει να κυβερνήσει». Είναι η εποχή που ο Αντώνης Σαμαράς, ως τότε επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει υψώσει το λάβαρο του «αντιμνημονιακού αγώνα» κάνοντας τους δανειστές να ανησυχούν για την στάση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία έτσι κι αλλιώς σε ευρωπαϊκό επίπεδο δραστηριοποιείται πολιτικά από τις τάξεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, όπως εξάλλου και το κόμμα της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ.
Ο Μάρτενς δεν διστάζει, στο μέτρο του δυνατού, να προμοτάρει τον Αντώνη Σαμαρά ως εξής: «Ο νυν πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και το κόμμα του το ΠΑΣΟΚ έχουν αποτύχει, η διεξαγωγή πρόωρων εκλογών είναι η μόνη διέξοδος ανακοινώνει ο Σαμαράς με κάθε ευκαιρία. Μια νίκη της αντιπολίτευσης στις επόμενες εκλογές φαίνεται ρεαλιστική». Μάλιστα υπογραμμίζει ότι ο ο κ. Σαμαράς «επιθυμεί, σήμερα αν είναι δυνατόν και όχι αύριο, να κυβερνήσει τη χώρα κάτι που εδώ και μήνες το δείχνει καθημερινά».
Το μήνυμα, ωστόσο, είναι σαφές και μεταφέρεται για λογαριασμό των γερμανικών ελίτ: «Σαμαρά θα κυβερνήσεις, αλλά πρόσεχε. Θα το κάνεις μόνο αν ακολουθήσεις τη συνταγή μας».
Έτσι άλλωστε έγινε στη συνέχεια, οπότε ο Σαμαράς όχι μόνο έγινε ο πιο γερμανόφιλος πρωθυπουργός στην Ευρώπη, αλλά και ο «τροϊκανότερος των τροϊκανών» ή «μνημονιακότερος των μνημονιακών». Η διάθεση των Γερμανών φάνηκε ξεκάθαρα από δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα του άρθρου «Δεν απορούν μόνον οι Έλληνες με το γεγονός, γιατί κάποιος να θέλει να κυβερνήσει τη χώρα αυτή τη δεδομένη στιγμή. Ακόμη και σ’ άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αναρωτιούνται τί μπορούν να περιμένουν από τον πρωθυπουργό Σαμαρά. Ο σκεπτικισμός είναι μεγάλος. Στην διάρκεια της κρίσης ο Σαμαράς έκανε αισθητή την παρουσία του κυρίως με την αρνητική στάση του» σημείωνε ο Μάρτενς και συμπλήρωνε ότι «Η πρώην υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη που τόλμησε να στηρίξει τα μέτρα διαγράφηκε. Ο Σαμαράς δήλωσε τότε ότι δεν έχει τίποτα εναντίον των στόχων, αλλά εναντίον των μεθόδων που χρησιμοποιούνται. Στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης έμειναν άναυδοι. Οι κυβερνήσεις με πολύ κόπο είχαν καταφέρει να πείσουν βουλευτές και ψηφοφόρους ότι η χορήγηση του πακέτου βοηθείας ύψους 110 δισ. ευρώ ήταν αναπόφευκτη».
Τι αξίζει να σημειωθεί; Ότι ο κ. Μέρτενς δεν συνέταξε το άρθρο του αυθαίρετα. Είχε συνομιλήσει με το δεξί χέρι του Αντώνη Σαμαρά τον Χρύσανθο Λαζαρίδη. Που; Στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας. Και μπορεί με ασφάλεια να υποθέσει κανείς ότι ο κ. Μάρτενς είχε μεταφέρει με ακρίβεια τις επιθυμίες όχι μόνο της Καγκελαρίας, αλλά και του … τραπεζικού κατεστημένου της Γερμανίας που έχει έδρα την Φρανκφούρτη. Επίσης μπορεί να υποθέσει κανείς ότι ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, έλαβε πολύ σοβαρά τα μηνύματα που μετέφερε ο Μάρτενς. Εξάλλου αποδείχθηκε αυτό στη συνέχεια.
«Ο Μαχητής Παπανδρέου»
Μετά το «ατυχές» συμβάν με την συνέντευξη στον Αλέξη Τσίπρα ο κ. Μάρτενς έθεσε ζητήματα «δημοσιογραφικής δεοντολογίας». Όμως, καλό θα ήταν πριν συμφωνήσει ή διαφωνήσει κανείς με τον ίδιο να προσεγγίσει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται ο Γερμανός δημοσιογράφος τους κανόνες της «δημοσιογραφικής δεοντολογίας». Η στάση του απέναντι σε πολιτικά πρόσωπα ετεροκαθορίζεται από τον τρόπο με τον οποίο εξυπηρετούν ή όχι τα γερμανικά συμφέροντα. Ο κ. Μάρτενς δεν είναι παρά ένα εργαλείο αναπαραγωγής των θέσεων του τραπεζικού και βιομηχανικού κατεστημένου της Γερμανίας, το οποίο σε πολιτικό επίπεδο εκπροσωπείται από τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Τον Οκτώβριο του 2011 ο κ. Μάρτενς χαρακτήριζε την πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου ως αποτυχημένη. Το φθινόπωρο του 2011 είναι η εποχή που η Άνγκελα Μέρκελ είχε κοντέψει να υποστεί «εγκεφαλικό επεισόδιο» στο άκουσμα του ενδεχόμενου, τότε που διεξαγόταν η σύνοδος των Κανών, δημοψηφίσματος στην Ελλάδα για τη συνέχιση ή όχι της μνημονιακής πολιτικής.
Το 2010, ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν πιο ευθυγραμμισμένος με την γερμανική στρατηγική για την «διάσωση» του ευρώ και το αυστηρό πρόγραμμα «δημοσιονομικής πειθαρχίας» που είχε ξεκινήσει να εφαρμόζεται και θα εφαρμοζόταν στη συνέχεια με πιο σκληρό τρόπο στον ευρωπαϊκό νότο. Τον Φεβρουάριο του 2010, πριν η Ελλάδα ενταχθεί στον διαβόητο μηχανισμό στήριξης, πριν υιοθετήσει ως μέσο «διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας το μνημόνιο, πριν ξεκινήσει την εφαρμογή, η τότε ελληνική κυβέρνηση, των λαοκτόνων μέτρων, ο Μάρτενς φιλοτεχνούσε το πορτραίτο του τότε νεοεκλεγέντα πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Ο τίτλος του άρθρου «Ο μαχητής»;
Έγραφε μεταξύ άλλων το άρθρο: «Στη Στοκχόλμη ο Παπανδρέου δούλευε για να πληρώνει τις σπουδές του. Κάποια φορά, επιστρέφοντας ένα βράδυ σπίτι του, δέχτηκε λεκτική επίθεση Σουηδού. Άνθρωποι με μαύρα μαλλιά όπως ο ίδιος θα ‘πρεπε να ξεκουμπιστούν αντί να κλέβουν από τους Σουηδούς τις δουλειές και τις γυναίκες τους, του είχε πει εκείνος ο άνδρας. Ο Παπανδρέου αφηγείται συχνά αυτή την ιστορία, που μιλάει για ένα μοναχικό Έλληνα που μακριά από την πατρίδα του παλεύει σκληρά για το ψωμί του. Πρόκειται για μια διαφορετική ιστορία απ’ αυτή που διαδίδουν οι εχθροί του. Ότι δηλαδή ο ίδιος δεν είναι παρά ο χαϊδεμένος γιος του μπαμπά του, που ήρθε στην Ελλάδα και δε μιλούσε καν σωστά ελληνικά».
Επίσης το ίδιο άρθρο ανέφερε: “Ο Παπανδρέου θα προτιμούσε πολύ περισσότερο να ασκεί εξωτερική πολιτική, άλλωστε εκτός από Πρωθυπουργός έχει αναλάβει και τη θέση του Υπουργού Εξωτερικών. Η εξωτερική πολιτική τον ενδιέφερε από νωρίς και ως επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας από το 1999 έως το 2004 άφησε καλή εικόνα. Στο διεθνή στίβο κινείται εξάλλου με αυτοπεποίθηση, δεδομένου ότι απ’ αυτόν προέρχεται”.
Τα συμπεράσματα εναπόκεινται στην κρίση του καθενός.
Ο κ. Μέρτενς οσφραίνεται βία και αίμα
«Ας ευχηθούμε πως δεν θα πρέπει να σκεφτούμε την εγκατάσταση – Διεθνών Στρατιωτικών Δυνάμεων Προστασίας- , όπως συμβαίνει λίγο βορειότερα της Ελλάδας , με σκοπό την σταθεροποίηση κρατών που βρίσκονται σε αναταραχή…». Η «ευχή» αυτή του Μίχαελ Μάρτενς σε άρθρο του στην Frankfurter Allgemeine Zeitung που μοιάζει περίπου … με το έσχατο σενάριο της επιβολής της γερμανική πολιτικής με βίαια μέσα στην Ελλάδα διατυπώθηκε από τον Γερμανό δημοσιογράφο στις 18/5/2012, λίγο μετά, δηλαδή, από τις εκλογές της 6ης Μαΐου του 2012 και ένα μήνα πριν από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012. Μάλιστα εκείνη την περίοδο γινόντουσαν στην Ελλάδα συζητήσεις κατά πόσο ένα ενδεχόμενο πολιτικής αστάθειας θα οδηγούσε την Γερμανία, εκτός από το να επιβάλλει τη θέλησή της με πραξικοπηματικό τρόπο, αλλά δια της … διπλωματικής οδού και του παρασκηνίου, στην υλοποίηση σκοτεινών σχεδίων περί επιβολής πραξικοπήματος ή στρατοκρατίας.
Πότε θα ήταν πιθανή μια αποστολή στρατευμάτων; Αν οι εκλογές της 17ης Ιουνίου αναδείκνυαν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ και αν ανατρεπόταν το “σχέδιο διάσωσης” (Διαβάστε το σχετικό άρθρο ΕΔΩ). Αυτό καταλαβαίνει κανείς από το άρθρο του κυρίου Μάρτενς.
Νωρίτερα στις 27/9/2011 ο Μίχαελ Μάρτενς ξεκινούσε ένα άρθρο του για την Ελλάδα φέρνοντας το παράδειγμα του Γερμανού υπουργού Άμυνας Γκουστάβ Νόσκε, ο οποίος το 1919 είχε καταστείλει με άγριο τρόπο την επαναστατική – υπό τους Καρλ Λίμπνκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ οι οποίοι δολοφονήθηκαν τον Γενάρη του 1919 – δραστηριότητα στην Γερμανία (Διαβάστε το άρθρο ΕΔΩ).
Ο Νόσκε είχε χρησιμοποιήσει τον στρατό και τους Freikorps για να καταστείλει τους αντιδρώντες. Οι Freikorps ήταν μια εθελοντική αστυνομία, αποτελούμενη από πρώην στρατιωτικούς η οποία χαρακτηριζόταν από βαθύτατο αντικομμουνισμό και από τη χρήση βάρβαρων μεθόδων. Ίσως ο Γερμανός δημοσιογράφος να είχε μία τέτοια διαδικασία στο μυαλό του για την Ελλάδα, ώστε να αποτραπεί το ενδεχόμενο ανατροπής της γερμανόφιλης πολιτικής από μία κυβέρνηση της Αριστεράς.
Ο κ. Μάρτενς, από την στιγμή που η Ελλάδα είχε ενταχθεί στον μηχανισμό στήριξης μύριζε «αίμα» στην Ελλάδα και φρόντιζε να «περνάει» μέσα από τα άρθρα του με εύσχημο τρόπο τα σενάρια που απεργάζονταν πιθανότατα τα ιερατεία της Φρανκφούρτης και του Βερολίνου για την Ελλάδα. Και αυτά τα σενάρια αφορούσαν ακόμη και το ενδεχόμενο στρατιωτικής επιβολής των νεοφιλελεύθερων στρατηγικών τους. Εξάλλου δεν θα ήταν η πρώτη φορά που η Ελλάδα θα γινόταν πειραματόζωο. Άλλωστε ήδη οι εταιρείες μισθοφόρων βρίσκονται εδώ.
Το βραβείο που φέρει το όνομα ενός Ναζί
Στις αρχές του 2013 ξέσπασε ένα μικρό … σκάνδαλο. Ένα δημοσιογραφικό βραβείο, με το οποίο βραβεύονται δημοσιογράφοι οι οποίοι «καλύπτουν» τα γεγονότα στην νοτιοανατολική Ευρώπη βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Με το διακεκριμένο μετάλλιο «Ρούντολφ Φόγκελ» βραβεύονται δημοσιογράφοι εδώ και 20 χρόνια.
Ο Ρούντολφ Φόγκελ, όμως, είναι ένα πρόσωπο το οποίο είχε διακριθεί στο πεδίο της προπαγάνδισης του ναζιστικού καθεστώτος στην Γερμανία. Μάλιστα ο Φόγκελ είχε υπηρετήσει ως ναζί με «ειδικές γνώσεις» στις Βρυξέλλες, το Παρίσι, στο Βελιγράδι, αλλά και στη Θεσσαλονίκη, όπου έφτασε την 1η Μαρτίου του 1943. Τον Μάρτιο του 1943 ξεκίνησε υπό τον αρχηγό των SS Αλόις Μπρούνερ, ο οποίος ήταν το δεξί χέρι του Ρούντολφ Άιχμαν, ο εκτοπισμός περίπου 50.000 Εβραίων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Είχε σχέση ο Φόγκελ με αυτή τη διαδικασία; Ποιος ξέρει;
Το σκάνδαλο με το βραβείο, που έφερε το όνομα του Ρούντολφ Φόγκελ έφερε στο φως ο ανταποκριτής της ελβετικής Neue Zürcher Zeitung στο Βελιγράδι Αντρέας Ερνστ, ο οποίος αν και επρόκειτο να βραβευθεί δεν το αποδέχθηκε τελικά το βραβείο ακριβώς επειδή έφερε το όνομά ενός ναζί, χαρακτηρίζοντας το μετάλλιο «ντροπή».
Δεν είχε την ίδια «σκληρή αντίδραση», όμως, και ο Μίχαελ Μάρτενς ο οποίος είχε βραβευθεί με το ίδιο βραβείο. Ο Μάρτενς, ο οποίος τόσο «κόπτεται» το τελευταίο χρονικό διάστημα για τους κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας σε άρθρο του στην γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung είχε αρθρογραφήσει για το ζήτημα, επιβεβαίωνε ότι από το 2005 υπάρχει διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia, αλλά ο ίδιος, όπως και πολλοί άλλοι, δεν μπήκε στον κόπο να πληροφορηθεί περισσότερα για τον Ρούντολφ Φόγκελ. Πάντως δεν είναι τιμητικό για κάποιον να βραβεύεται με το μετάλειο που φέρει το όνομα ενός ναζί. Εκτός και αν διακρίνει ομοιότητες και συμφωνεί με την επιβολή του γερμανικού imperium, τότε και τώρα στην Ευρώπη.
Στον αγώνα υπέρ … της «μακεδονικής μειονότητας»
Τον Μάρτιο του 2010 η ολοσέλιδη ανταπόκριση του Μίχαελ Μάρτενς στην FAZ (Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung) είχε τίτλο «Κάποιες φορές το παρατηρούν και οι ίδιοι» και υπότιτλο «Η μακεδονική μειονότητα της Βόρειας Ελλάδας θεωρεί ότι την κακομεταχειρίζονται – δεδομένου ότι η Αθήνα αρνείται την ύπαρξή της», η οποία αναφέρεται στην ύπαρξη «μακεδονικής μειονότητας».
Το ενδιαφέρον του Μίχαελ Μάρτενς για την ύπαρξη της «μακεδονικής μειονότητας» ήταν τόσο μεγάλο, ώστε είχε επισκεφθεί την Φλώρινα για πληροφορίες και είχε μιλήσει με τους Π. Βοσκόπουλο, Τάκη Μίχα, Αλέξανδρο Ιωσηφίδη και Stefan Troebst. Ο κ. Μάρτενς υποστήριζε ότι πολλοί σλαβόφωνοι στην περιοχή της Φλώρινας εξακολουθούν να αποφεύγουν να μιλούν ανοικτά για τις σλαβόφωνες ρίζες τους. Ταυτόχρονα σημείωνε ότι η άρνηση της Ελλάδας να αποδεχθεί την ύπαρξη σλαβομακεδονικής μειονότητας οφείλεται στο φόβο απαιτήσεων αποζημίωσης από τους εκδιωχθέντες μετά τον εμφύλιο και τους κληρονόμους τους.
Ένα από τα χαρακτηριστικότερα αποσπάσματα εκείνης της ανταπόκρισης ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «ο επισκέπτης της Φλώρινας μπορεί να ξεκινήσει μια συνομιλία με έναν “βέρο Έλληνα”, μετά όμως από μερικά ποτήρια ρετσίνα, να καταλήξει να συζητά με κάποιον που η μητρική του γλώσσα είναι η “μακεδονική” και που ο ίδιος δεν είναι βέβαιος για την ταυτότητά του, υπογραμμίζοντας ότι κυρίως επιχειρηματίες δεν τολμούν συχνά να αυτοχαρακτηριστούν ως “Μακεδόνες”».
Τι άλλο γράφει; “Η Αθήνα, για να ‘εξελληνίσει’ το ευρύ εθνοτικό μείγμα στα βόρεια του ελληνικού κράτους (και για να αποκρούσει αντίστοιχες προσπάθειες της Βουλγαρίας και της Σερβίας), εφήρμοσε πολιτική αφομοίωσης, η οποία συνδέθηκε κατά καιρούς με μαζικά αντίποινα. Στους κατοίκους είπαν ότι ήταν άμεσοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ότι οι σλαβόφωνοι Μακεδόνες ήταν Έλληνες που απλά λησμόνησαν με την πάροδο των αιώνων τις ελληνικές ρίζες τους και απέκτησαν μια σλαβική διάλεκτο”.
Είναι βέβαιο ότι πολλοί από τους … σκληροπυρηνικούς Δεξιούς συνεργάτες του Αντώνη Σαμαρά, οι οποίοι έσπευσαν να υποστηρίξουν με τόσο πάθος τον Μάρτενς αν γνώριζαν αυτή την δραστηριότητα του στη δυτική Μακεδονία (όταν μάλιστα το γερμανικό ενδιαφέρον για τα Βαλκάνια είναι δεδομένο εδώ και χρόνια) θα τηρούσαν άλλη στάση. Εκτός και αν συμφωνούν με τις απόψεις που μεταφέρει ο Γερμανός Δημοσιογράφος περί ύπαρξης «μακεδονικής μειονότητας» στην δυτική Μακεδονία. Συμφωνούν;;;
