Ισχυρές δονήσεις στο πολιτικό σκηνικό της χώρας συνεχίζει να προκαλεί η αλλαγή ηγεσίας στο Κίνημα Αλλαγής και η εκλογή του Ν. Ανδρουλάκη. Οι μέχρι πρότινος ισορροπίες μεταβάλλονται σε σημαντικό βαθμό, ενώ υπάρχουν οι προοπτικές προοδευτικά να πάρουν τη μορφή και τις διαστάσεις μιας συνολικής ανατροπής.
Τα δεδομένα αλλάζουν σταδιακά. Από τις ως τώρα αναταράξεις πλήττονται –άλλο περισσότερο, άλλο λιγότερο– αμφότερα τα μεγάλα κόμματα. Και αυτό διότι το Κίνημα Αλλαγής επιδεικνύει μια ισχυρή δυναμική και δείχνει ικανό (έχει τις προϋποθέσεις) να διευρύνει την απήχησή του στην κοινωνία και να κατοχυρώσει (δεσμεύσει) τον «ζωτικό χώρο» μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ.
Ούτως ώστε ανά πάσα στιγμή να είναι σε θέση να επηρεάσει σε καταλυτικό βαθμό τις πολιτικές εξελίξεις, ιδίως, δε, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Οπότε το ενδεχόμενο να προκύψει η ανάγκη για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας είναι κάτι περισσότερο από πιθανό.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση έχει μπει σε μη αναστρέψιμη πορεία φθοράς, ως συνέπεια της ανεπιτυχούς διαχείρισης της πανδημίας, ενώ πληρώνει το κόστος και της αδυναμίας της αναχαιτίσει το επερχόμενο κύμα της ακρίβειας, λαμβάνοντας τα ενδεδειγμένα μέτρα ανακούφισης των οικονομικά ασθενέστερων.
Η απογοήτευση των πολιτών ως προς τις επιδόσεις της κυβέρνησης αποτυπώνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Η απήχηση της Νέας Δημοκρατίας μειώνεται σταθερά από τις αρχές σχεδόν του 2021, σε τέτοιο βαθμό που αν συνεχιστεί θα πλησιάσει το ψυχολογικό όριο του 30%. Ο στόχος της αυτοδυναμίας στις επόμενες εκλογές, που έχει θέσει ο Κυρ. Μητσοτάκης, έχει απομακρυνθεί σημαντικά και πλέον δείχνει να είναι εντελώς ανέφικτος και ίσως χρειαστεί να περιοριστεί στην ικανοποίηση ότι θα είναι πρώτο κόμμα.
Αν κι εφόσον δεν συμβούν δυσάρεστα απρόοπτα στους 18 μήνες που απομένουν μέχρι να έρθει η ώρα να στηθούν ξανά οι κάλπες. Ο κ. Μητσοτάκης προβάλλει ως εγγυητής της σταθερότητας και της πολιτικής ομαλότητας και καλλιεργεί κλίμα φόβου με την… απειλή της επιστροφής του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Παράλληλα επενδύει στο σενάριο των «καλύτερων ημερών» που πρόκειται να έρθουν στη χώρα μετά το πέρας της πανδημίας, μέσα από την ανάκαμψη της οικονομίας, την ανάπτυξη, τις… μεγάλες επενδύσεις, τις νέες θέσεις εργασίας. Προσδοκά ότι όλα αυτά θα γίνουν αντιληπτά από τους πολίτες ώστε να του δώσουν πίστωση χρόνου και μια δεύτερη κυβερνητική θητεία. Η ελπίδα, ως γνωστόν, πεθαίνει τελευταία.
Ωστόσο ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τη φθορά από την άσκηση της διακυβέρνησης αλλά και την απογοήτευση που διατρέχει μεγάλο τμήμα των γαλάζιων ψηφοφόρων, δυόμισι χρόνια μετά τις εκλογές, που είτε έχουν αποστασιοποιηθεί είτε έχουν μπει στη διαδικασία αναζήτησης άλλης κομματικής στέγης.
Οι διαρροές αυτές προκαλούν έντονη κινητικότητα στον ευρύτερο χώρο της Δεξιάς, οι υφιστάμενοι κομματικοί σχηματισμοί ανασυντάσσονται, ενώ σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι διεργασίες για την ίδρυση νέων πολιτικών φορέων.
Ασφυκτική πίεση
Εξίσου ανησυχητικά είναι τα νέα και για την αντίπερα όχθη και τον Αλ. Τσίπρα. Ένα ισχυρό και με αυξανόμενη λαϊκή απήχηση Κίνημα Αλλαγής συνιστά απειλή για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο δε βαθμός επικινδυνότητας, μικρός ή μεγαλύτερος, θα φανεί προϊόντος του χρόνου.
Οι πρώτες απώλειες είναι μετρήσιμες, με τους πολιτικούς αναλυτές να επισημαίνουν ότι αν συνεχιστεί η τάση αυτή το όραμα της Κουμουνδούρου για επιστροφή στην εξουσία θα καταλήξει να είναι άπιαστο όνειρο. Ορισμένοι βιαστικοί σπεύδουν να προεξοφλήσουν ότι το κακό έχει συντελεσθεί και πως στο χρονικό διάστημα που απομένει στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δώσουν μάχη προκειμένου να διατηρήσουν τη δεύτερη θέση στις εκλογές.
Είναι προφανές ότι ο Αλ. Τσίπρας τελεί υπό πίεση. Από τη μια οι δημοσκοπήσεις, που καταγράφουν τη στασιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ και την αδυναμία του να επωφεληθεί από τη φθορά της κυβέρνησης, και από την άλλη η ανοδική πορεία του Κινήματος Αλλαγής διαμορφώνουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο.
Συν τοις άλλοις, έχει να αντιμετωπίσει και τη «γάγγραινα» της εσωστρέφειας, που προσλαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις λόγω και του επικείμενου συνεδρίου. Σε μια προσπάθεια να ενισχύσει τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ και να συσπειρώσει τον κόσμο του, ο κ. Τσίπρας αφενός ανέβασε τους τόνους της κριτικής του έναντι της κυβέρνησης και αφετέρου έθεσε θέμα πρόωρων εκλογών προκειμένου «να σταματήσει ο κατήφορος στον οποίο έχει σπρώξει τη χώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη».
Σε αυτό το μοτίβο θα κινηθεί τους επόμενους μήνες ο κ. Τσίπρας, ενώ ταυτόχρονα θα προβάλει το όραμά του για τη δημιουργία ενός αντι-δεξιού μετώπου που θα οδηγήσει στον σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης στις επόμενες εκλογές. Για τον σκοπό αυτό θα επιδιώξει να ανοίξει έναν σταθερό δίαυλο με το Κίνημα Αλλαγής, το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25, ασκώντας πιέσεις προς τις ηγεσίες τους προκειμένου να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι.
