Του Βασίλη Σκουρή
«Ο πρωθυπουργός έχει το δικαίωμα να αποφασίσει ο ίδιος την πορεία της κυβέρνησής του και να κάνει εκλογές όποτε κρίνει. Γελιέται όμως αν ελπίζει σε νίκες», διαμηνύει με συνέντευξή του στο iEidiseis ο Αλέκος Φλαμπουράρης, βουλευτής Επικρατείας και Συντονιστής ΕΠΕΚΕ της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία.
Ο πρώην υπουργός και εκ των στενότερων συνεργατών του Αλέξη Τσίπρα ξαφνιάζει με την απάντηση που δίνει σε ερώτησή μας για την εσωστρέφεια στον ΣΥΡΙΖΑ: «Η εσωστρέφεια, λοιπόν, δεν είναι παρά ο αναστοχασμός ενός πολιτικού χώρου, που φιλοδοξεί να είναι δύναμη ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών υπέρ της κοινωνίας και όχι μια παραλλαγή συστημικής πολιτικής λύσης. Μακριά από μας τέτοια κατάρα. Εμάς μας απασχολεί το καλό της κοινωνίας, εκεί είναι ο δικός μας καημός, που δεν είναι καυγάς αλλά αγωνία για το πώς πρέπει να σταθεί και να πράξει ο προοδευτικός κόσμος και η αριστερά μπροστά στις προκλήσεις του 21ου αιώνα», αναφέρει μεταξύ άλλων.
Ο Αλέκος Φλαμπουράρης προβλέπει ότι ο κεντρώος κόσμος «δεν θα κάνει το χατίρι του Μητσοτάκη», δεν αποκλείει την ίδρυση κόμματος στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, ενώ δηλώνει με νόημα για την διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση: «Αυτό πια που μας αναγκάζουν να αναστοχαστούμε, είναι ότι μήπως η επιτυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας κατά την πρώτη φάση ήταν και λίγο θέμα τύχης».
Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μια φθορά της κυβέρνησης, κατ΄ ορισμένους και σημαντική. Εκτιμάτε ότι αυτή η φθορά είναι μη ανατρέψιμη; Και πού θα οδηγήσει τον πρωθυπουργό;
Πράγματι, η φθορά αυτή είναι ορατή στην ίδια την κοινωνία, η οποία αμφισβητεί καθημερινά και όλο πιο έντονα την κυβέρνηση.
Από την πλευρά της, η κυβέρνηση κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να χάνει την εμπιστοσύνη του κόσμου.
Η πολιτική της χαρακτηρίζεται από ένα μείγμα ανευθυνότητας και αυταρχισμού, και ενώ αφήνει στο έλεος τους πολλούς, ταΐζει γενναιόδωρα τους μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοκαναλάρχες φίλους της.
Καθημερινά στο κάδρο έχουμε κρούσματα διαφθοράς «ημετέρων», από τις απευθείας αναθέσεις σε μικρούς και μεσαίους «κολλητούς» έως το φιάσκο της τηλεκπαίδευσης των σχολείων, μέχρι και τους κατ’ εξαίρεση εμβολιασμούς με κριτήριο την κομματική ταυτότητα.
Όσο για τη διαχείριση της πανδημίας, τα ψέματα έχουν τελειώσει προ πολλού, αφού και τα μικρά παιδιά καταλαβαίνουν ότι η κυβέρνηση μετά το πρώτο κύμα, δεν έκανε το παραμικρό να προλάβει τη συμφορά που αναμενόταν.
Εδώ, οι ευθύνες της είναι εγκληματικές. Προφανώς, τίποτα δεν εγγυάται την μακροβιότητα αυτής της κυβέρνησης.
Ο πρωθυπουργός, ωστόσο, δηλώνει πως θα εξαντλήσει την τετραετία, αφήνοντας να εννοηθεί πως «είναι εύκολος αντίπαλος» για αυτόν ο Αλέξης Τσίπρας και πως με μια δεύτερη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ θα ξεμπερδέψει οριστικά με τον αρχηγό του…
Ο πρωθυπουργός έχει το δικαίωμα να αποφασίσει ο ίδιος την πορεία της κυβέρνησής του και να κάνει εκλογές όποτε κρίνει. Γελιέται όμως αν ελπίζει σε νίκες. Αντίπαλός του είναι η πραγματικότητα της χείριστης διακυβέρνησής του, άρα αντίπαλός του είναι οι εντατικές – μαγική εικόνα, οι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ, οι ήρωες υγειονομικοί, ο αυταρχισμός, η ανικανότητα, η περιστολή των δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας, οι επιχειρήσεις που κλείνουν καθημερινά, η φτώχεια που εξαπλώνεται, η εξυπηρέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος, η ιδιοτέλεια και τα πάμπολλα αντιλαϊκά έκτροπα, που προκαλούν την αγανάκτηση των πολιτών και μάλιστα από διαφορετικές αφετηρίες.
Αυτονόητα, αντίπαλός του είναι ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία με το εναλλακτικό του πρόγραμμα και βεβαίως ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο κόσμος ήδη αντιλαμβάνεται ότι κυβερνήσαμε έντιμα και φιλότιμα και προτιθέμεθα να κυβερνήσουμε ξανά το ίδιο, με μεγαλύτερη εμπειρία και κυρίως χωρίς μνημόνια.
Εσείς τι λέτε, δεν καταλαβαίνει η κοινωνία ότι σταθήκαμε όρθιοι στην πανδημία επειδή εμείς αφήσαμε γεμάτο το ταμείο, αλλά και υπερασπιστήκαμε με νύχια και δόντια το δημόσιο σύστημα υγείας;
Ο κ. Μητσοτάκης, πάντως, διατηρεί την πολιτική ηγεμονία, ενώ εξακολουθεί να κυριαρχεί, σύμφωνα τουλάχιστον με τις δημοσκοπήσεις, στο χώρο του κέντρου, χώρο απαραίτητο για πολλούς για την εκλογική επικράτηση…
Πράγματι διατηρούσε, αλλά τους τελευταίους μήνες την έχει χάσει παρά τα υπερόπλα των ΜΜΕ, που τον υπηρετούν και τα οποία έχουν ξεπεράσει κάθε όριο παραπληροφόρησης.
Όμως, στην δική μου αντίληψη, ο κεντρώος χώρος χαρακτηρίζεται από δημοκρατική νοοτροπία, μετριοπάθεια αλλά και από τα συμφέροντα της λεγομένης «μεσαίας τάξης». Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, είναι επί της ουσίας μια κυβέρνηση σκληρής δεξιάς: αυταρχική, κινείται στις παρυφές της δημοκρατικότητας ως προς τα δικαιώματα των πολιτών, απολυταρχική στην ενημέρωση και φανατικός υποστηρικτής των μεγαλοεπιχειρηματιών με ιδιαίτερη αγάπη στην κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα.
Παρά τις εξαγγελίες της, έχει ήδη απογοητεύσει μικρομεσαία και μεσαία τάξη, πράγμα που ήδη φαίνεται. Δεν μιλώ για τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους επιστήμονες του κινήματος «της γραβάτας», τους καλλιτέχνες μαζί με τους χιλιάδες εργαζόμενους στο χώρο του πολιτισμού, τους οποίους δεν τους βλέπει καν.
Άλλωστε σχεδόν απροκάλυπτα δηλώνει ως μοιραία την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης με το σχέδιο Πισσαρίδη και με το σχέδιο του Ταμείου Ανάκαμψης, τα οποία χρησιμοποιεί σαν όχημα για να πετύχει τον ομολογημένο στόχο του. Ως εκ τούτου, ο κεντρώος χώρος δεν νομίζω ότι θα του κάνει τη χάρη.
Νέο κόμμα στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να συγκροτηθεί;
Εκτιμώ, ότι ο κ. Μητσοτάκης κάνει φιλότιμες προσπάθειες να το αποφύγει. Έχει υιοθετήσει, ιδίως με την αστυνομοκρατία, τον αυταρχισμό και τις αντιλαϊκές πολιτικές, πολλές «καλές» πρακτικές της ακροδεξιάς. Η εξωτερική του όμως πολιτική, εν πολλοίς υπαγορευόμενη από τις επιθυμίες της γερμανικής Ευρώπης και του ΝΑΤΟ και καθόλου από προοδευτική αντίληψη, τον φέρνει κάποιες φορές σε αντιπαράθεση με τις εθνικιστικές εκδοχές της δεξιάς. Αν προσθέσει κανείς και τη φτώχεια που συνεχώς εξαπλώνεται και συνδυαστούν με τις αντιδράσεις Σαμαρά, δεν αποκλείω τίποτα.
Τη στάση του Κινήματος Αλλαγής πώς την κρίνετε; Και προσανατολίζεστε για πρόταση διαλόγου με την ηγεσία του;
Θεωρώ πως έχουν ειπωθεί τα πάντα επ’ αυτού και έχω ο ίδιος πολλές φορές μιλήσει. Η ηγεσία του ΚΙΝΑΛΛ ενίοτε δείχνει αντανακλαστικά που θυμίζουν κάτι από την παράδοσή του, αλλά δεν είναι ικανά να αλλάξουν τη μεγάλη εικόνα. Ελπίζω ότι η προοδευτική πλευρά των πολιτών που ακόμη το εμπιστεύονται, όλοι αυτοί που υποφέρουν από τις αντιδραστικές, αντιλαϊκές και αυταρχικές πολιτικές της ΝΔ, θα συμβάλλουν στην αλλαγή του τοπίου, στην κατεύθυνση μιας προοδευτικής λύσης, απέναντι στα αδιέξοδα που οδηγεί αυτή η κυβέρνηση της δεξιάς .
Το κόμμα σας γιατί δεν κερδίζει από τη φθορά της κυβέρνησης και, κυρίως, τι πρέπει να πράξει για να αρχίσει να ενισχύεται;
Κατ’ αρχάς η φθορά δεν μένει ποτέ «ορφανή». Κάπου θα εκφραστεί. Και εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να εκφραστεί προοδευτικά. Να λάβουμε υπόψη, όμως, ότι, αυτήν την περίοδο, το τελευταίο που απασχολεί τους πολίτες είναι οι εκλογές και ποιον θα ψηφίσει.
Είναι προφανές ότι το 2019 ο κ. Μητσοτάκης θεωρήθηκε αυτός που θα γύριζε τη σελίδα. Αυτή η «αυταπάτη» που δημιουργήθηκε, η αυταπάτη δηλαδή ότι μπορεί αυτή η παράταξη και αυτός ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός να είναι το μέλλον, θα διαλυθεί όπως όλες οι αυταπάτες.
Θέλει όμως το χρόνο της.
Δεν τα λέω αυτά στη λογική του «ώριμου φρούτου». Αντίθετα πιστεύω, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να υπερασπιστεί πιο μαχητικά τη διακυβέρνησή του, να προβάλλει τις σοβαρές, συγκεκριμένες και εύληπτες προτάσεις του για το μέλλον της χώρας. Να δείχνει καθημερινά τη θέληση αλλά και τη δυνατότητα να τις εφαρμόσει, με συμμετοχή της κοινωνίας στις επιλογές, στο σχεδιασμό και στην υλοποίηση.
Η εσωστρέφεια πώς θα αντιμετωπιστεί; Κάποιοι στο παρασκήνιο επιμένουν πως ο Τσίπρας αγνοεί τα στελέχη. Κάποιοι άλλοι πως θα πρέπει να λάβει πλέον και πειθαρχικά μέτρα για να αντιμετωπιστεί η κακοφωνία…
Η εσωστρέφεια δεν είναι εξ ορισμού αρνητική, όπως θεωρείται.
Γίνεται πρόβλημα για έναν πολιτικό σχηματισμό, όταν γίνεται μόνιμο χαρακτηριστικό του και όταν εκφράζεται στις πιο ακατάλληλες στιγμές. Τα πράγματα με εμάς δεν είναι έτσι, αν και πάντοτε άρεσαν στο χώρο μας οι ιδεολογικές και πολιτικές αναλύσεις λίγο παραπάνω από τα υπόλοιπα κόμματα.
Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι μοιραίο αλλά και αναγκαίο να αναστοχαστεί.
Η εσωστρέφεια, λοιπόν, δεν είναι παρά ο αναστοχασμός ενός πολιτικού χώρου, που φιλοδοξεί να είναι δύναμη ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών υπέρ της κοινωνίας και όχι μια παραλλαγή συστημικής πολιτικής λύσης.
Μακριά από μας τέτοια κατάρα. Εμάς μας απασχολεί το καλό της κοινωνίας, εκεί είναι ο δικός μας καημός, που δεν είναι καυγάς αλλά αγωνία για το πώς πρέπει να σταθεί και να πράξει ο προοδευτικός κόσμος και η αριστερά μπροστά στις προκλήσεις του 21ου αιώνα.
Γιατί ενώ το διακηρύσσετε ως κόμμα, δεν ανοίγεστε στην κοινωνία; Γιατί δεν αναδεικνύετε προσωπικότητες από την κοινωνία; Τι σας φοβίζει;
Δεν δέχομαι αυτό που λέτε. Δεν φοβόμαστε την κοινωνία εμείς, επ’ουδενί. Εμάς η κοινωνία μας κάλεσε το 2015 στα δύσκολα να κυβερνήσουμε για να γλυτώσουμε τη χώρα από την καταστροφή, για να τη βγάλουμε από τα μνημόνια. Δε μας κάλεσε ο διαβόητος «ξένος παράγων», ούτε τα μεγάλα συμφέροντα, ούτε τα συστημικά ΜΜΕ, αντίθετα μας πολέμησαν με κάθε τρόπο.
Η κοινωνία είναι η δύναμή μας. Ήταν πάντοτε η δύναμη της αριστεράς, η δύναμη της δημοκρατικής παράταξης αυτού του τόπου. Μην ψάχνετε, λοιπόν, τεχνικές και τακτικές. Ούτε είμαστε κυνηγοί «προσωπικοτήτων», ούτε διεκδικούμε συμπράξεις «κορυφής», χωρίς βεβαίως να υποτιμώ ούτε τις προσωπικότητες ούτε τις πολιτικές δυνάμεις και τα κινήματα με τα οποία πρέπει να συμπορευτούμε.
Το βασικό ζητούμενο είναι το σχέδιο για το αύριο της χώρας υπέρ της κοινωνίας. Αυτό θα εμπνεύσει και εμάς και την κοινωνία. Και πρέπει όλοι να σηκώσουμε τα μανίκια. Αυτός ο λαός πρέπει κάποτε να ξεφύγει από τη μοίρα του Σίσυφου.
Πώς κρίνετε συνολικά την αντιμετώπιση της πανδημίας από την κυβέρνηση;
Έχω την εντύπωση, αλλά όπως και πολύς κόσμος πιστεύει, ότι η κυβέρνηση της ΝΔ αντιμετωπίζει την πανδημία και τις επιπτώσεις της, μέσα από ένα μείγμα επιλογών όπου κυριαρχεί η ανικανότητα και η ιδεολογικοπολιτική απέχθεια σε καθετί δημόσιο, κοινωνικό, όπως το δημόσιο ΕΣΥ.
Βλέπουμε ολοκάθαρα τα αποτελέσματα: χιλιάδες κρούσματα καθημερινά, εκατοντάδες οι διασωληνωμένοι εντός κι εκτός ΜΕΘ, πολλοί οι θάνατοι των συνανθρώπων μας.
Γιατί η κυβέρνηση 14 μήνες τώρα:
-δεν έκανε στοχευμένα, επιστημονικά τεκμηριωμένα, δωρεάν Τεστ.
-δεν ενίσχυσε, δεν αναβάθμισε το Δημόσιο σύστημα υγείας, με προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού.
-δεν λειτούργησαν καθοριστικά τα Κέντρα Υγείας και οι ΤΟΜΥ, οι οικογενειακοί γιατροί, τα περιφερειακά ιατρεία, ώστε να συγκροτηθεί μια ισχυρή Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Η Κυβέρνηση αυτή, με το σύστημα υγείας αδύνατο, το συνεχές άνοιξε – κλείσε της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, ούτε την υγεία προστατεύει, ούτε την οικονομία σταματάει από την κατηφόρα.
Αυτό πια που μας αναγκάζουν να αναστοχαστούμε, είναι ότι μήπως η επιτυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας κατά την πρώτη φάση ήταν και λίγο θέμα τύχης.
