Πάντως οι απεργίες στα τρένα δεν αποτελούν τη μοναδική πίεση που υφίσταται η γερμανική κυβέρνηση. Αυτήν την εβδομάδα κινητοποιούνται σε όλη τη χώρα και οι αγρότες, δημιουργώντας μπλόκα χιλιομέτρων με τα χιλιάδες τρακτέρ τους στους γερμανικούς αυτοκινητοδρόμους και όχι μόνο.
Σε συνέντευξή του ο Γερμανός υπουργός Τροφίμων και Γεωργίας Τζεμ Έζντεμιρ προειδοποίησε πως θα μπορούσε να επέλθει βαθιά διάσπαση στη γερμανική κοινωνία, τονίζοντας ακόμη ότι η χώρα «δεν θα πρέπει να διασχίσει το κατώφλι που πέρασαν οι Η.Π.Α. με τον Ντόναλντ Τραμπ. Στόχος μας πρέπει να είναι το να κρατήσουμε τη χώρα ενωμένη στο κέντρο».
Αν και δεν θεωρεί τον συγκεκριμένο συσχετισμό ιδιαιτέρως εύστοχο, η Süddeutsche Zeitung αναγνωρίζει πάντως πως κρύβει μέσα του «μία πραγματικότητα που αφορά όλους τους υπερμάχους της φιλελεύθερης δημοκρατίας: στις Η.Π.Α. ο Τραμπ αναγνώρισε πως η μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη για τον λαϊκισμό είναι η λαχτάρα για μία ταυτότητα. Οι λαϊκιστές μπορούν να κινητοποιήσουν με τον καλύτερο τρόπο τον κόσμο, όταν μπορούν να του μεταδώσουν το αίσθημα του συνανήκειν». Το δίδαγμα για τους Γερμανούς πολιτικούς πρέπει να είναι επομένως το εξής, σύμφωνα με τη Süddeutsche Zeitung: «Nα μην παγιδεύονται σε ένα καλούπι και να μην βάζουν και τους αγρότες σε ένα άλλο. Στις Η.Π.Α. υπάρχουν δύο καλούπια: εκείνων που υποστηρίζουν τον Τραμπ και εκείνων που τον αποστρέφονται. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά στη Γερμανία».
Το ζήτημα δεν είναι πλέον μονάχα οι περικοπές
Οι αγροτικές κινητοποιήσεις ξεκίνησαν ως ένδειξη διαμαρτυρίας απέναντι στις περικοπές που αποφάσισε η γερμανική κυβέρνηση για τις επιδοτήσεις του αγροτικού κλάδου. Όμως «εδώ και καιρό το ζήτημα δεν είναι οι περικοπές», σχολιάζει η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt. Αντιθέτως, το πρόβλημα είναι πως «οι άνθρωποι χάνουν τον σεβασμό για το κράτος. Και όποιος ψάχνει τους εχθρούς του κράτους, σίγουρα δεν θα τους βρει μεταξύ των αγροτών».
Όπως τονίζει η γερμανική εφημερίδα «περίπου το 70% του πληθυσμού συντάσσεται με τους αγρότες. Στο πλευρό τους διαδηλώνουν οι μικρομεσαίοι, οι τεχνίτες και οι απλοί εργαζόμενοι στη βιομηχανία. Όλους αυτούς τους ενώνει το αίσθημα της ανημποριάς, το οποίο έχει μετατραπεί εδώ και καιρό σε θυμό για τις συνθήκες που επικρατούν στη χώρα.
Τώρα πολλά εξαρτώνται από την ηγεσία. Γι’ αυτό και στην ταραχώδη αυτή περίοδο ο καγκελάριος Σολτς «δεν μπορεί να κυβερνά τη χώρα από τη δεύτερη γραμμή της μάχης και να περιορίζει στο ελάχιστο την επικοινωνία. Η απώλεια της εμπιστοσύνης συνεπάγεται και ένα κενό εξουσίας – το οποίο θα γεμίσουν κόμματα όπως η AfD ή αυτό της Σάρα Βάγκενκνεχτ, δίχως κιόλας να χρειαστεί να κάνουν πολλά γι’ αυτό», καταλήγει η HB.
