«Πακέτα» χωρίς ουσία
Του Μιχάλη Ψύλου
Οι πόλεμοι είναι αλληλουχίες δράσεων και αντιδράσεων, επιθέσεων και αντεπιθέσεων – ένα μοτίβο που ακολουθούν και οι οικονομικοί πόλεμοι.
Η ΕΕ έχει για παράδειγμα επιβάλει 11 πακέτα κυρώσεων κατά της Ρωσίας και κάθε φορά οι Ρώσοι αντιδρούν και μάλιστα με επιτυχία: η Μόσχα έχει προσαρμοστεί, άνοιξε νέους εμπορικούς δρόμους και έχτισε μια τεράστια παραοικονομία για να ξεπεράσει τις κυρώσεις.
Τώρα οι Ευρωπαίοι ξεκινούν νέα «επίθεση»: Το 12ο πακέτο κυρώσεων θα συζητηθεί σήμερα από τους πρεσβευτές της ΕΕ στις Βρυξέλλες.
Το πιο σημαντικό σημείο είναι τα μέτρα για την ενίσχυση του δυτικού ανώτατου ορίου τιμών για το ρωσικό πετρέλαιο, όπως δείχνουν τα εσωτερικά έγγραφα και τα σχέδια νόμου που στάλθηκαν στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τα οποία είναι στη διάθεση της Ναυτεμπορικής.
Πριν από ένα χρόνο, οι χώρες της G7 συμφώνησαν να επιτρέπουν τη διάθεση ρωσικού πετρελαίου με δεξαμενόπλοια και να ασφαλίζουν τη μεταφορά των πλοίων, μόνο αν διαπραγματευόταν έως 60 δολάρια το βαρέλι. Αλλά η Μόσχα κατόρθωσε να το ξεπεράσει και να πουλά το πετρέλαιό της αρκετά πάνω από το όριο αυτό.
Την ίδια στιγμή, το Bloomberg έγραψε ότι «οι βασικοί τομείς της ρωσικής οικονομίας προσαρμόζονται και σε ορισμένες περιπτώσεις ανακάμπτουν πλήρως από τις κυρώσεις. Η ανάπτυξη το τρίτο τρίμηνο έφτασε στο 5,5%, υπερβαίνοντας τις εκτιμήσεις».
Και το ερώτημα είναι: Ποιος ιός κυκλοφορεί στις Βρυξέλλες; Διότι παρά τις διακηρύξεις και τους ισχυρισμούς της ΕΕ που προεξοφλούσε τη ρωσική χρεοκοπία και την μετατροπή του ρουβλίου ως κάρτας για τη Monopoly, η Μόσχα καταγράφει σημαντικά στοιχεία ανάπτυξης.
Αναμφίβολα, όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα χειραγωγούν τα μακροοικονομικά ποσοστά, η Ρωσία σίγουρα μπορεί να το κάνει επίσης. Και ίσως να το έκανε. Ίσως η ανάπτυξη να είναι μην είναι 5,5%, αλλά μόνο 3%. Ή 2%. Αν το Bloomberg γράφει 5,5%, παραδόξως είναι πιο πιθανό να είναι 6%.
Αλλά πόση είναι η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη; Μήπως είναι αρνητική; Φυσικά, οι ΗΠΑ μπορούν να υπερηφανεύονται με +4,9% το ίδιο τρίμηνο – δηλαδή περισσότερο από μισή μονάδα χαμηλότερη από το ρωσικό ποσοστό.
Αμερική και Ευρώπη έχει πλέον σοβαρές ανησυχίες και με τους δυο πολέμους σε εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή της Γηραιάς Ηπείρου.
Η Ουκρανία έχει εξαφανιστεί βέβαια από τον χάρτη των πολιτικών. Αλλά και του πολέμου. Υπάρχει η Μέση Ανατολή.
Κανείς δεν το έχει προσέξει, αλλά ενώ το Ισραήλ κλείνει λογαριασμούς με τη Χαμάς, οι ΗΠΑ διεξάγουν πόλεμο με το Ιράν στη… Συρία. Κατά σύμπτωση, η Γαλλία μόλις εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τον Μπασάρ αλ Άσαντ. Και τι κάνει η Ευρώπη; Μελετάει ακόμη ένα πακέτο κυρώσεων κατά της Μόσχας. Και το κάνει εν μέσω μιας πολιτικο-θεσμικής κρίσης στην ατμομηχανή της ΕΕ, τη Γερμανία, που συνδέεται ακριβώς με το ενεργειακό ζήτημα. Τόσο για τη μετάβαση όσο και για την ανάγκη εξεύρεσης εναλλακτικών πηγών έναντι της Gazprom για τη διασφάλιση της λειτουργίας των επιχειρήσεών της. Γιατί ούτε καν τα 15 χρόνια συμφωνίας για προμήθεια LNG από το Κατάρ δεν καθησύχασαν το Βερολίνο.
Να χειροκροτήσουμε λοιπόν τις επιτυχίες της ΕΕ ή να αναλογιστούμε πού είναι το λάθος;
