Αποχώρησε ο Άγης Τάτσης
Η ανάρτηση του με αιχμές…:
Μία προσωπική αποτίμηση.
(και συγνώμη για το σεντόνι)
Αποχώρησα από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το κόμμα που υπηρέτησα από τα μαθητικά μου χρόνια, το 2013, διαφωνώντας με τη δομική συμπόρευση με τη δεξιά. Στον ΣΥΡΙΖΑ εντάχτηκα, μετά την ήττα του 2019, για ευνόητους λόγους. Ανταποκρίθηκα και εγώ και πολλοί σύντροφοι μου στο κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα για διεύρυνση και μετασχηματισμό του κόμματος.
Πίστεψα και προσπάθησα να συμβάλλω στο μετασχηματισμό του, σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό, προοδευτικό σοσιαλιστικό κόμμα.
Από την πρώτη στιγμή βρέθηκα και βρεθήκαμε αντιμέτωποι στην σταθερή άρνηση της κομματικής γραφειοκρατίας να συμβάλει σε αυτή την μετεξέλιξη. Άρνηση που συχνά έπαιρνε τη μορφή της χυδαιότητας και του παραλογισμού.
Άνθρωποι, ανεπάγγελτοι, παντελώς ανίκανοι να διαχειριστούν και το πιο απλό πολιτικό ζήτημα, κράδαιναν ένα “αριστερόμετρο” με το οποίο προσπαθούσαν να μετρήσουν τον ίσκιο του καθενός. Μόνο που μετρούσαν τη σκιά τους το πρωί και όλων των άλλων το βράδυ.
Άνθρωποι, που το μόνο προσόν τους ήταν η παλαιόθεν φιλική σχέση με τον Αλέξη Τσίπρα.
Στο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούσε και λειτουργεί μία φράξια, η οποία μοναδική στόχευση έχει την καθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, στην λογική ενός “καθαρού κόμματος” της δήθεν ριζοσπαστικής αριστεράς, η οποία σε κάθε προσπάθεια του κόμματος για ανάκαμψη, φρόντιζε με δημόσιες παρεμβάσεις στελεχών της να την ακυρώνει. Ακυρώνοντας παράλληλα και τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα.
Χθες, αυτή η φράξια πέτυχε το στόχο της.
Ο προοδευτικός χώρος κατέγραψε την χειρότερη εκλογική επίδοση στην ιστορία του.
Τα όσα διαδραματίστηκαν όμως την τελευταία περίοδο γύρω από τα εθνικά θέματα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, τουλάχιστον για εμένα.
Οι “Πρέσπες του Αιγαίου”, οι αθλιότητες στο Δήμο Αθηναίων γύρω από το θέμα της υποστήριξης του φυλακισμένου Έλληνα δημάρχου και τέλος τα όσα απίστευτα ακούστηκαν για την μειονότητα στην Θράκη, όπου κάποιοι έφτασαν να ζητάνε απογραφή του εκεί πληθυσμού, αποκάλυψαν τις προθέσεις τους αλλά έθεσαν και πολλούς προ των ευθυνών και της συνείδησης τους.
Ήδη από την 1 Ιουνίου, απέστειλα στον πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα, την επιστολή μου αυτή με την οποία του δήλωνα ότι αποχωρούσα από το κόμμα, το περιεχόμενο της οποίας αυτοδεσμεύθηκα να μη δημοσιοποιήσω μέχρι τις εκλογές.
Λυπάμαι για αυτή την εξέλιξη, όμως κάποιοι πρέπει να μιλήσουν.
Η ευθύνη αυτή δεν είναι μόνο αυτοαναφορική. Έχει να κάνει με την ευθύνη απέναντι στο χώρο. Απέναντι στην ιστορία και τη διαδρομή του καθενός που εντάχθηκε και συμπαρατάχθηκε στην προσπάθεια για την σφυρηλάτηση της ενότητας της δημοκρατικής παράταξης.
Ας είναι η κίνηση μου αυτή, μία συμβολή στην προσπάθεια για ουσιαστική ανασύνταξη του προοδευτικού χώρου.
Παραμένω σταθερά και αταλάντευτα στρατευμένος στις ίδιες αξίες και τις ίδιες αρχές που υπηρέτησα και υπηρετώ από νέο παιδί.
