Του Γιάννη Πανούση
Αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν ρισκάρει την υπέρβαση, μην περιμένετε μετά τις εκλογές να δείτε έναν καινούργιο πολιτικό φορέα στο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Ονειρευόταν μιά ολόκληρη ζωή
την τελευταία πράξη της παράστασης
Χάρης Μελιτάς, Πρόβα Τζενεράλε
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας έξυπνος πολιτικός, ένας επιτυχημένος τακτικιστής στο κόμμα του, ένας ‘ψημμένος’ στην ευρύτερη αριστερά πολίτης.
Ανεξάρτητα συνεπώς από το όποιο αποτέλεσμα των εκλογών του Ιουνίου, ως ώριμος ηγέτης, ο οποίος έχει κυβερνήσει επί 5 χρόνια τη χώρα, έχει συναντηθεί κι έχει συνομιλήσει με τους περισσότερους ευρωπαίους αρχηγούς κρατών, έχει συνειδητοποιήσει πως λειτουργούν τα παγκόσμια συστήματα, θα έπρεπε να προσέχει περισσότερο τις κινήσεις του
Αισθάνεται κάποιος ότι πέφτει συνεχώς σε παγίδες, καλύπτει λαθεμένες δηλώσεις και κινήσεις άμυαλων στελεχών, επιλέγει για το περιβάλλον του φθαρμένα πρόσωπα, με άλλα λόγια κάνει ό,τι δεν έπρεπε να κάνει
Η πρώτη ερμηνεία είναι ότι ‘έχει χάσει την ψυχραιμία του’. Η δεύτερη ότι ετοιμάζει την έξοδό του. Η τρίτη είναι ό,τι κάτι φοβάται εκ των ένδον. Και δεν εννοώ την εσωκομματική αντιπολίτευση. Η μέχρι σήμερα αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα να μετεξελίξει το κόμμα, εκδιώκοντας τα απαρχαιωμένα και ακραία στοιχεία, οφείλεται στον ενδόμυχο φόβο του ότι θα αποτελέσει το μόνιμο στόχο των ομάδων κρούσης, τις οποίες ανέχεται με έωλα σκεπτικά [χάνοντας καθημερινά ψήφους κι αξιοπιστία]. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν φοβάται ότι θα του πετάξουν τρικάκια, θα του ρίξουν μολότοφ ή ό,τι άλλο ‘επειδή –κατ’ αυτούς-πρόδωσε την Αριστερά[;]’, αλλά κάτι τέτοιο νομίζω ότι συμβαίνει.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ίσως ο μόνος ηγέτης που ελέγχει το κόμμα του κι ελέγχεται από τις ‘σκληρές ομάδες ‘του κόμματός του. Είναι ταυτόχρονα αρχηγός και όμηρος.
Αν δεν ρισκάρει την υπέρβαση, μην περιμένετε μετά τις εκλογές να δείτε έναν καινούργιο πολιτικό φορέα στο χώρο της Κεντροαριστεράς [όπως πολλοί τον συμβουλεύουν να επιχειρήσει]…
(Ο Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής εγκληματολογίας, πρώην υπουργός)
