Tους λόγους για τους οποίους η Τουρκία πρέπει να τιμωρηθεί από τις ΗΠΑ εξέθεσε ο γνωστός γεωπολιτικός αναλυτής, Michael Rubin, με άρθρο του στην ιστοσελίδα «1945».
Όπως γράφει, «πριν από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον, η Σαουδική Αραβία ήταν… τεφλόν.
Οι Σαουδάραβες ηγέτες είχαν γοητεύσει τους Αμερικανούς ομολόγους τους.
Δημοκρατικοί όσο και Ρεπουμπλικανοί εξέφραζαν ενίοτε την ανησυχία τους για τη στήριξη της Σαουδικής Αραβίας στον ριζοσπαστικό ισλαμισμό.
Ωστόσο, οι ΗΠΑ εθελοτυφλούσαν…
Γενιές επί γενεών κυρίως Αμερικανών διπλωματών και άλλων αξιωματούχων έβλεπαν τη Σαουδική Αραβία ως το χρυσό αλεξίπτωτό τους.
Βεβαίως, υπάρχουν ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν… αναφέρει ο Michael Rubin.
Παρότι η Επιτροπή της 11ης Σεπτεμβρίου εξέθεσε τα σημάδια που θα έπρεπε να δει η αμερικανική κοινότητα πληροφοριών, φαίνεται πως μια γενιά αργότερα οι Αμερικανοί πολιτικοί δεν έχουν πάρει το μάθημά τους.
Η Τουρκία του 21ου αιώνα έχει γίνει ό,τι ήταν η Σαουδική Αραβία στον 20ό:
Κοιτίδα εξτρεμισμού και μηχανή υποστήριξης των παραστρατιωτικών όλου του κόσμου.
Ενώ ο Τούρκος ηγέτης Ταγίπ Ερντογάν στα πρώτα χρόνια της θητείας του είχε χτίσει ένα μετριοπαθές προφίλ, αποδείχθηκε πως όλο αυτό δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια ψευδαίσθηση.
Σκεφτείτε αυτό το βίντεο του νεαρού Erdogan να ασπάζεται αντιαμερικανικές ιδέες ή να ζητά συμβουλές από τον Αφγανό τρομοκράτη Gulbuddin Hekmatyar.
Οι δηλώσεις του Erdogan πριν από την άνοδό του στην πρωθυπουργία ήταν σαφής αντανάκλαση της πραγματικής ατζέντας του.
Η φιλοδυτική, μετριοπαθής φράση του Erdogan ήταν η εξαίρεση, όχι ο κανόνας.
Και ενώ οι πρόεδροι από τον George W. Bush μέχρι τον Donald Trump έβλεπαν στον Erdogan έναν εταίρο, οι ενέργειές του αποκάλυπταν διαφορετική ατζέντα.
Μυστικές τηλεφωνικές υποκλοπές υποδηλώνουν ότι το γραφείο του Erdogan βοήθησε να εξοπλίσει ισλαμιστές μαχητές στη Νιγηρία.
Πολλοί θα υποστήριζαν ότι οι δεσμοί μεταξύ της κυβέρνησης του Erdogan και του Ισλαμικού Κράτους είναι εξίσου στενές, αν όχι στενότερες, από εκείνες μεταξύ Σαουδάραβων αξιωματούχων και της Αλ Κάιντα πριν από τις επιθέσεις στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου.
Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν περιοχές της βόρειας Συρίας όπως το Αφρίν από τις τοπικές κουρδικές αρχές, τις μετέτρεψαν στους πιο ριζοσπαστικούς χώρους στρατολόγησης της χώρας.
Αυτό δεν πρέπει να εκπλήσσει: ο Erdogan και οι οπαδοί του πλαισίωσαν την τουρκική εισβολή στη βόρεια Συρία με θρησκευτικό μανδύα.
Η κάλυψη από τον Τύπο των πρόσφατων διαρροών απόρρητων εγγράφων επικεντρώνεται στην Ουκρανία, αλλά εξίσου σημαντικές είναι οι αποκαλύψεις ότι ο όμιλος Wagner αναζήτησε όπλα από την Τουρκία.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα, οι σαουδαραβικές φιλανθρωπικές οργανώσεις υποστήριξαν ένα παγκόσμιο δίκτυο τζαμιών και μεντρεσέ [θρησκευτικών σεμιναρίων].
Η Τουρκία σήμερα κάνει το ίδιο.
Ενώ ο Erdogan προσπαθεί να εξαρθρώσει το εκπαιδευτικό και θεσμικό δίκτυο του συμμάχου που έγινε αντίπαλος Fethullah Gülen, τον οποίο κατηγόρησε ως τρομοκράτη, παραλείπει να πει ότι απλώς αντικατέστησε τον Σουφισμό του Gulen με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, και ενέπνευσε τον εξτρεμισμό ιδιαίτερα στην Αφρική.
Αντιμετώπιση…
Παρά ταύτα, η Τουρκία συνεχίζει να χαίρει εκτιμήσεως από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Πρώην Αμερικανοί πρεσβευτές και αμυντικοί ακόλουθοι στην Τουρκία κάνουν συχνά επισκέψεις εντός της Τουρκίας.
Παρότι λοιπόν ο όγκος των αποδεικτικών στοιχείων περί της παράνομης και αντινατοϊκής συμπεριφοράς του Τούρκου προέδρου είναι τέτοιος που πλέον δεν έχει νόημα να γίνεται συζήτηση περί αμφισβήτησής τους, αξιωματούχοι των ΗΠΑ υπογραμμίζουν την υποτιθέμενη σημασία της Τουρκίας για το ΝΑΤΟ.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι το να λογοδοτήσει η Τουρκία θα σήμαινε ότι θα την οδηγούσε στα ρωσικά ή κινεζικά στρατόπεδα.
Το ότι αυτό είναι ακόμη και ανησυχητικό, ωστόσο, εκθέτει τη σήψη στη ρίζα της σχέσης.
Το γεγονός ότι η Τουρκία την περασμένη εβδομάδα εκτόξευσε σκόπιμα και συνειδητά πύραυλο σε αυτοκινητοπομπή που μετέφερε προσωπικό των ΗΠΑ και συμμάχους Κούρδους της Συρίας και του Ιράκ που συμμετέχουν στον Παγκόσμιο Συνασπισμό κατά του Ισλαμικού Κράτους είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι.
Ο ίδιος ο Erdogan μπορεί να μην επιβουλεύεται άμεσα τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μπορεί να πιστεύει -όπως ο βασιλιάς Φαχντ της Σαουδικής Αραβίας- ότι θα μπορούσε να ελέγξει και να διοχετεύσει τις δυνάμεις του εξτρεμισμού προς όφελός του.
Αυτός όμως είναι λάθος.
Ο ριζοσπαστισμός και εξτρεμισμός δεν περιορίζεται εύκολα.
Το ερώτημα που πρέπει τώρα να εξετάσουν οι Aμερικανοί πολιτικοί είναι αν θα επαναλάβουν τα λάθη που έκαναν και με τη Σαουδική Αραβία στα τέλη του 20ού αιώνα, συνεχίζοντας να παρέχουν κάλυψη στην παρανομία…
Πάντως, την ίδια ατιμωρησία απολάμβανε και η Σαουδική Αραβία πριν από την 11η Σεπτεμβρίου…»
