Οσμή σκανδάλου αναδίδει η υπόθεση της Ελληνικής Αγωγής όχι μόνο από οικονομικής φύσεως αλλά και από ηθικής μετά την αποκάλυψη που έκανε ο εκπαιδευτικός Δημήτρης Πολυχρονιάδης, μέσω άρθρου του, στο Tvxs, ότι εκπαιδευτικά προγράμματα της Ελληνικής Αγωγής του Άδωνη Γεωργιάδη έχουν εγκριθεί από το υπουργείο Παιδείας και την Νίκη Κεραμέως προς υλοποίηση σε δημόσια σχολεία της χώρας.
Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις, συνολικά 14 προγράμματα της Ελληνικής Αγωγής των οποίων τα βασικά χαρακτηριστικά είναι η αρχαιολαγνεία και η προγονοπληξία προωθώντας αντιεπιστημονικές θεωρίες εγκρίθηκαν στις 13 Μαρτίου του 2021 για το σχολικό έτος 2021-22, αφότου έλαβαν και τη σχετική έγκριση από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής.
Αμέσως μετά την αποκάλυψη τόσο το ίδιο το Ινστιτούτο επιχείρησε να καλύψει τόσο τον Άδωνη Γεωργιάδη και την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, όσο και ο ίδιος ο υπουργός Ανάπτυξης επιχείρησε να υπεραμυνθεί υποστηρίζοντας πως η συμμετοχή στα προγράμματα της Ελληνικής Αγωγής είναι προαιρετική και δωρεάν όπως και το υλικό που μοιράζεται.
«Δεν μπορεί να αφορά έμμεση ή άμεση διαφήμιση/προώθηση εμπορικών προϊόντων φορέων, επιχειρήσεων ή υπηρεσιών ατόμων ή φορέων και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κανενός είδους διαφημιστικό ή άλλο εμπορικό σκοπό» αναφέρει μεταξύ άλλων η ανακοίνωση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής.
Και μπορεί Άδωνης και ΙΕΠ να δικαιολόγησαν όπως όπως την αποκάλυψη ωστόσο εγείρονται σημαντικά ερωτήματα για τα οποία δε δόθηκε καμία εξήγηση σε ένα ζήτημα που πέρα από οικονομικό είναι και ηθικό. Διότι, πόσο ηθικό και πολιτικά ορθό είναι εκπαιδευτικά προγράμματα που ανήκουν σε εταιρία υπουργού να εγκρίνονται από άλλο Υπουργείο και να “παραδίδονται” στα σχολεία για, έστω, προαιρετική χρήση; Και ακόμα και αν δεν υπάρχει οικονομικό όφελος, είναι σαφές ότι μέσω του δημόσιου σχολείου και τις ευλογίες της Νίκης Κεραμέως η Ελληνική Αγωγή αποκτά ελεύθερο πεδίο για να δράσει και επιτυγχάνει μία έμμεση διαφήμιση σε γονείς και μαθητές (του δημοτικού σχολείου), γεγονός αξιοσημείωτο και μάλλον πρωτοφανές.
Ασυμβίβαστο σύναψης σύμβασης με το δημόσιο
Επιπλέον, ο κ. Άδωνης θα πρέπει να γνωρίζει πως σύμφωνα με το άρθρο 70 του νόμου 4622/2019, «τα πρόσωπα του άρθρου 68 [σ.σ.μέλη της Κυβέρνησης, υφυπουργοί και άλλοι δημόσιοι λειτουργοί] δεν επιτρέπεται να συνάπτουν οποιασδήποτε μορφής σύμβαση με το Δημόσιο ή άλλα νομικά πρόσωπα του Δημοσίου Τομέα, από την οποία γεννάται οποιοδήποτε όφελος υπέρ αυτών ή τρίτων. Η ως άνω απαγόρευση ισχύει και για συζύγους ή συμβιούντες κατά την έννοια του άρθρου 1 του ν. 4356/ 2015, καθώς και για τα προστατευόμενα τέκνα αυτών, για συμβάσεις που συνάπτονται με τον φορέα στον οποίο τα πρόσωπα του προηγούμενου εδαφίου ασκούν καθήκοντα, καθώς και με τους εποπτευόμενους από αυτόν φορείς του δημοσίου. Η απαγόρευση της παρούσας παραγράφου ισχύει και για οποιασδήποτε μορφής εταιρεία ή επιχείρηση, στην οποία τα πρόσωπα αυτά συμμετέχουν ως κύριος μέτοχος ή ως ομόρρυθμος, ετερόρρυθμος ή περιορισμένης ευθύνης εταίρος ή διατηρούν την ιδιότητα ανώτατου διοικητικού στελέχους.»
Εκτός από το νομικό κομμάτι όμως του ασυμβίβαστου, υπάρχει μία ακόμη διάσταση του ζητήματος. Αφορά την ποιότητα των προγραμμάτων που αν και πρόκειται για ένα υποκειμενικό θέμα, δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς πως τα προγράμματα περιέχουν πλήθος αντιεπιστημονικών, αντιπαιδαγωγικών και οπισθοδρομικών απόψεων. Όταν μάλιστα αυτά απευθύνονται και σε ανήλικους τότε το ζήτημα είναι σοβαρό. Διότι η Ελληνική Αγωγή αν και έχει άδεια Κέντρου Διά Βίου Μάθησης (ΚΔΒΜ) και υποτίθεται ότι απευθύνονται σε ενήλικους, εν τέλει με την επίμαχη απόφαση του υπουργείου Παιδείας τα προγράμματα μπαίνουν στα σχολεία και διδάσκονται σε παιδιά. Άραγε πόσο ηθικό και νόμιμο είναι αυτό;
