Είναι εξαιρετικά ενδεικτικός για το ήθος και την πολιτική ποιότητα του Κ. Μητσοτάκη ο τρόπος με τον οποίο αναφέρθηκε, στην τηλεοπτική του συνέντευξη, στο θέμα των μέτρων στις εκκλησίες. Ο Τσίπρας δεν έχει θρησκευτικό συναίσθημα, δεν έχει πάει να ανάψει ένα κερί, είπε ο πρωθυπουργός, που όλοι ξέρουμε ότι ανάμεσα στα ντιλς για τη ΔΕΗ και το ταμείο ανάκαμψης τρέχει στις εκκλησίες και ανάβει κεράκια.
Ομολόγησε έτσι ότι η απόφαση να λειτουργούν οι εκκλησίες χωρίς μέτρα ελήφθη όχι με επιστημονικά κριτήρια, αλλά με όρους θρησκευτικού συναισθήματος. Και μάλιστα όχι του θρησκευτικού συναισθήματος γενικώς -γιατί υπάρχουν άνθρωποι με θρησκευτικό συναίσθημα που είναι ορθολογικοί και σοβαροί στα θέματα της πανδημίας-, αλλά του θρησκευτικού συναισθήματος που αντιτίθεται στον εμβολιασμό και τα μέτρα προστασίας.
Καπηλεία λοιπόν. Με 6.000 κρούσματα τη μέρα και τα νοσοκομεία στο φουλ, ο πρωθυπουργός των φαντς και του αντιλαϊκισμού κλείνει το μάτι στη σκληρή βάση των αντιεμβολιαστών και κατηγορεί κι από πάνω τον Τσίπρα ότι δεν είναι καλός χριστιανός.
Αλλά, την ίδια στιγμή, υποστηρίζει επίσης ότι μέτρα στις εκκλησίες δεν μπορούν να εφαρμοστούν για αντικειμενικούς λόγους: δεν μπορεί να κάθεται κάποιος να ελέγχει στην πόρτα, ενώ στο κατάστημα μπορεί. Επιτελικότατο.
Έτσι λοιπόν ο πρωθυπουργός καταλήγει να κάνει τον βλάκα σε ώρα υψηλής ακροαματικότητας, για να δικαιολογεί την πολιτική του στις εκκλησίες και τα χάδια στους αντιεμβολιαστές. Ήθος και πολιτική ποιότητα είπαμε;
