Αναγνώστριες και αναγνώστες μου.
Ο Γιώργος Νταλάρας είναι η απόλυτη προσωποποίηση του κατεστημένου στην ελληνική σκηνή..
Και επειδή με χίλιους δύο τρόπους το κατεστημένο προσπαθεί να επιβάλει την “ΝΤΑΛΑΡΟΛΑΤΡΕΙΑ” και επειδή διάφοροι κάνουν ΕΠΙΚΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΛΙΣΕΙΣ, εγώ θα σας παρουσιάσω από εδώ και πέρα διάφορα ντοκουμέντα για να καταλάβει ο κόσμος τι είναι ο Νταλάρας.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν
Αντιγράφω από την ιστοσελίδα stigmiotypa.gr:
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ
Με τον Δημήτρη Μαρούλη
07/03/2000
Σε φυλάκιση 12 μηνών καταδικάστηκε – ερήμην – από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών ο τραγουδοποιός Μανώλης Ρασούλης, ο οποίος κηρύχθηκε ένοχος για συκοφαντική δυσφήμιση δια του Τύπου, σε βάρος του τραγουδιστή Γιώργου Νταλάρα.
Ο Μ. Ρασούλης, σύμφωνα με την κατηγορία, σε συνέντευξη που είχε δώσει στην εφημερίδα “Εξουσία” στις 14 Απριλίου 1998, είχε καταφερθεί κατά του Γ. Νταλάρα χαρακτηρίζοντάς τον αριβίστα, είχε ισχυριστεί ότι είπε ψέματα όταν δήλωσε πως δεν πληρώθηκε για τη συναυλία που είχε δώσει στην Κύπρο και είχε προχωρήσει στην καταγγελία ότι, στο παρελθόν, επιτέθηκε εναντίον του με σκοπό να τον στραγγαλίσει.
Ο τραγουδιστής αντέδρασε με μήνυση κατά του τραγουδοποιού, υποστηρίζοντας ότι είχε σκοπό να βλάψει την τιμή και την υπόληψή του. Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο Γ. Νταλάρας είπε, ότι αν του είχε ζητήσει δημόσια συγγνώμη για τη συνέντευξή του εκείνη, δεν θα ζητούσε την ποινική του δίωξη.
Κατηγορούμενοι στην ίδια υπόθεση ήταν και οι υπεύθυνοι της εφημερίδας “Εξουσία”, οι οποίοι όμως κηρύχθηκαν αθώοι.
Στην 33η σελίδα της εφημερίδας ”ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ” της 7ης Μαρτίου 2000, σε ανυπόγραφο ρεπορτάζ, διαβάζαμε: «Σήμερα, 6 Μαρτίου 2000, αναγκάζομαι, μετά από πολλή σκέψη και με βαριά καρδιά, να εγκαταλείψω την Ελλάδα». Με αυτή τη φράση ξεκινάει το κείμενο του Μανώλη Ρασούλη, που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα, μέσω του οποίου ο δημιουργός γνωστοποιεί την απόφασή του να φύγει στο εξωτερικό.
«Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι», όπως αναφέρει, «είναι η σημερινή δίκη», μετά από την «πολλοστή» μήνυση που άσκησε εναντίον του ο Γ. Νταλάρας. Μιλώντας για «πογκρόμ» εναντίον του επί 33 χρόνια, ο Μ. Ρασούλης αναφέρει πως «δεκαετίες τώρα, απαξάπαντες ενωμένοι και ποτέ νικημένοι, προσπάθησαν και προσπαθούν να με εξοντώσουν κοινωνικά, οικονομικά, καλλιτεχνικά, ηθικά, ψυχολογικά».
Χαρακτηρίζοντας τον Γ. Νταλάρα «αξιοθαύμαστο φαινόμενο» και «αριβίστα», εξαπολύει τα βέλη του και σε διάφορα πρόσωπα (Ευ. Βενιζέλο, Ν. Κωνσταντόπουλο, Μ. Μάτσα, Ν. Χατζηνικολάου, Σ. Φυντανίδη), που, σύμφωνα με τον Μ. Ρασούλη «έχουν ευθύνη για τη διαμόρφωση της οικονομικής, κοινωνικής πολιτικής και πολιτισμικής πραγματικότητας, έπαιξαν με τη στάση τους ουσιαστικό ρόλο στην περιδίνηση της εύθραυστης νεοελληνικής κοινωνίας…».
«Φεύγοντας στο εξωτερικό», αναφέρει ο Μ. Ρασούλης, «δε θα σταματήσω να παρεμβαίνω στο νεοελληνικό κοινωνικό γίγνεσθαι. Τριάντα τρία χρόνια ακριβώς μετά τη χούντα, με μια βαλίτσα στο χέρι και 100.000 δραχμές στην τσέπη, φεύγω όπως ακριβώς τότε, κι αφήνω πίσω μου άκρως επικίνδυνα φαινόμενα».
