Ο δυτικός κόσμος δέχεται τις αυτονομιστικές τάσεις που υποστηρίζονται από ΝΑΤΟ και ΗΠΑ αλλά όχι αυτές που υποστηρίζονται από τη Ρωσία. Τι δείχνει το παράδειγμα του Κοσσυφοπεδίου.
Μπορεί η πλειονότητα των χωρών του δυτικού κόσμου να καταδικάζει την κίνηση Πούτιν για αναγνώριση της ανεξαρτησίας των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, όμως ξεχνά ότι το ίδιο ακριβώς έκαναν οι ΗΠΑ πριν από 14 χρόνια.
Ήταν Φεβρουάριος του 2008 όταν το Κοσσυφοπέδιο ανακήρυξε την ανεξαρτησία του από τη Σερβία με το όνομα Δημοκρατία του Κοσόβου. Αμέσως, οι ΗΠΑ έσπευσαν να το αναγνωρίσουν, με την ένταξη στο ΝΑΤΟ να αποτελεί μια από τις πρωταρχικές κυβερνητικές προτεραιότητες του Κοσσυφοπεδίου, χωρίς ακόμα να το έχει επιτύχει.
Εδώ φαίνεται η δυτική υποκρισία, σύμφωνα με τα όσα εξήγησε στο Sputnik ο γεωπολιτικός αναλυτής Ιωάννης Φριτζαλάς, που υπενθυμίζει την ειρωνεία της κατάστασης: Ότι οι αποσχιστικές τάσεις «νομιμοποιούνται» μόνο από τη Δύση και έχουν δώσει «πάτημα» ανάπτυξης στην Τουρκία.
Σύμφωνα με τον αναλυτή η απόσχιση του Κοσόβου από τη σερβική επικράτεια, ως αποτέλεσμα της «εγκληματικής επέμβασης του ΝΑΤΟ στην Γιουγκοσλαβία, ενθάρρυνε την ανάδειξη της τουρκικής βαλκανικής στρατηγικής».
«Συγκεκριμένα το Κόσοβο εκλαμβάνεται από την Τουρκία ως το στρατηγικό επίκεντρο του νεο-οθωμανισμού στα Βαλκάνια και ως αναπόσπαστο τμήμα της “ζωτικής αρτηρίας”, η οποία συνδέει τη Βοσνία με την Ανατολική Θράκη» υπογραμμίζει.
Η απόσχιση και αναγνώριση του Κοσόβου σύμφωνα με τον κ. Φριτζαλά, έθεσε τις βάσεις για την αναβίωση υπερεθνικιστικών και αποσχιστικών τάσεων, «οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν μία βίαιη αναθεώρηση των παρόντων πολιτικών συνόρων στην περιοχή της βαλκανικής χερσονήσου».
«Η αναγνώριση Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ συντείνει στην ανάσχεση των επεκτατικών βλέψεων της Τουρκίας»
Ο αναλυτής υποστηρίζει ότι η έντονη επιρροή που ασκεί η Τουρκία στο καθεστώς της Ουκρανίας, «ουσιαστικά μετατρέπει τη δεύτερη σε “Δούρειο Ίππο”, μέσω του οποίου επιδιώκεται η εξάπλωση της νεο-οθωμανικής επιρροής στον στρατηγικό άξονα Δαρδανελλίων – Δουνάβεως – Ευξείνου Πόντου. Η όποια απονενοημένη στρατιωτική επιχείρηση επανακατάληψης των εδαφών των δύο Λαϊκών Δημοκρατιών ή ακόμα και της Κριμαίας, θα έχει την πλήρη ενθάρρυνση και υποστήριξη της Άγκυρας».
«Για να κατανοηθούν οι τουρκικές επιδιώξεις γεωγραφικώς» εξηγεί ο αναλυτής, «θα πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν ότι η Ανατολική Ουκρανία βρίσκεται εντός του νοητού τριγώνου που σχηματίζεται από την Αλβανία, το Καζάν και το Τατζικιστάν, ένας γεωγραφικός χώρος εντός του οποίου επιτελείται, σύμφωνα με τον Α. Νταβούτογλου, “η αφύπνιση της «ισλαμικής ταυτότητας»”, μέσω της οποίας μεθοδεύεται η ανάσχεση της ρωσικής γεωπολιτισμικής επιρροής στην Ευρασία».
«Θα ήταν, συνεπώς, πολύ εύλογος ο ισχυρισμός πως η αναγνώριση των δύο Λαϊκών Δημοκρατιών εκ μέρους της Ρωσίας και η σταδιακή επέκταση της επιρροής της (κατόπιν βουλήσεως των εκεί ρωσικών και ρωσόφωνων πληθυσμών) σε μία περιοχή που ανήκει παραδοσιακά στη ρωσική (και σε μεγάλο βαθμό ελληνική) γεωπολιτισμική σφαίρα, συντείνει στην ανάσχεση των επεκτατικών βλέψεων της Τουρκίας και τις όποιων επιδιώξεών της για επαύξηση της τουρκο-ισλαμικής γεωπολιτισμικής επιρροής στην Ευρασία. Στο ίδιο πλαίσιο ανάλυσης εντάσσεται και η αστραπιαία αντίδραση της Ρωσίας στην αποσόβηση της πρόσφατης επιχείρησης ανατροπής της κυβέρνησης στο Καζακστάν».
Για ποιους λόγους η «αναγνώριση» Πούτιν δεν συγκρίνεται με τη δημιουργία του ψευδοκράτους στην Κύπρο
Γιατί η αναγνώριση Ντονμπάς δεν ενθαρρύνει τις τουρκικές μεθοδεύσεις σε Κύπρο και Θράκη
Την ίδια στιγμή, ο κ. Φριτζαλάς επιχειρεί να δώσει μια απάντηση στον ισχυρισμό ότι η επίσημη αναγνώριση των Λαϊκών Δημοκρατιών των Ντονιέτσκ και Λουγκάνσκ από τη Ρωσία, δήθεν «θα ενθαρρύνει τις τουρκικές μεθοδεύσεις σε Κύπρο και Θράκη»:
Το Κυπριακό συνιστά ζήτημα εισβολής και κατοχής (και μάλιστα εδάφους της ΕΕ), αναγνωρισμένο από συγκεκριμένες (καταδικαστικές για την Τουρκία) αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Υπάρχει έστω και μία αντίστοιχη καταδικαστική απόφαση εις βάρος της Ρωσίας που δικαιολογεί αυτόν τον συμψηφισμό;
Στη Θράκη διαβιεί μία -αναγνωρισμένη από Διεθνή Συνθήκη- θρησκευτική μειονότητα, τα δικαιώματα της οποίας είναι εγγυημένα και αδιαμφισβήτητα. Στις Λαϊκές Δημοκρατίες των Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ διαβιεί, ως επί το πλείστον, εθνικώς ρωσικός (αλλά και ελληνικός) πληθυσμός, ο οποίος επί οχτώ χρόνια, υφίσταται καταστάσεις που παραπέμπουν σε εθνοκάθαρση και γενοκτονία, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα τα επιλεκτικά αντανακλαστικά του ΟΑΣΕ και των πάσης φύσεως υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
«Η τουρκική επιθετικότητα και οι διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου όντως αναμένεται να ενταθούν, όχι με αφορμή τις ενέργειες τρίτων δρώντων, αλλά ως αποτέλεσμα της διαχρονικά συνεπούς εξωτερικής πολιτικής και της μακροπρόθεσμης στρατηγικής στόχευσης της Τουρκίας» καταλήγει ο αναλυτής.
