Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποτελεί ένα πεδίο μάχης, που δεν περιορίζεται απλώς σε μία σύγκρουση της Μόσχας με το Κίεβο.
Πρόκειται για την εισαγωγή μίας νέας γεωπολιτικής τάξης πραγμάτων, μία σύγκρουση που εάν δεν είχε εκραγεί εκεί, θα είχε εκραγεί αλλού, καθώς σκοπός είναι η αποτροπή ενός πολυπολικού μέλλοντος, εκτιμά ο πολιτικός αναλυτής Sharmeen Narvani, σε άρθρο του στην ιστοσελίδα The Cradle.
«Ουσιαστικά, αυτός είναι ένας πόλεμος που στοχεύει να αποτρέψει ένα πολυπολικό μέλλον και να μην ανατρέψει πλήρως ένα μονοπολικό παρελθόν.
Αυτό θα μπορούσε να εκτυλιχθεί στην Ταϊβάν, το Ιράν, την Κορέα ή ακόμα και τη Βενεζουέλα», λέει ο Nirvani.
Η διάλυση του ΝΑΤΟ
«Το 2023, θα δούμε ξεκάθαρα σημάδια καταστροφής της Ατλαντικής Συμμαχίας.
Όπως έχουν τα πράγματα τώρα, η Ευρώπη δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να ακούει τις οδηγίες της Ουάσιγκτον – οι μοίρες τους είναι ξεκάθαρα σε αντίθεση.
Αυτό μπορεί να φανεί στο παράδειγμα της Ουκρανίας, αλλά η Ευρώπη έχει μια επιλογή που οι Ατλαντιστές θάβουν απεγνωσμένα εδώ και χρόνια», σημειώνει.
Γεγονός είναι ότι ο τεράστιος πλούτος της Ευρώπης προέρχεται ιστορικά από ασιατικούς πόρους και αυτό θα γίνει εμφανές το 2023.
Η Γερμανία δεν έκανε λάθος όταν δρομολόγησε τους αγωγούς Nord Stream μαζί με τη Ρωσία – το Βερολίνο απλώς εξασφάλιζε το μέλλον του έως ότου οι Αμερικανοί επενέβησαν και τους κατέστρεψαν με σαμποτάζ.
Το 2023 θα υπενθυμίσει στην Ευρώπη ότι η επιθυμία της να παραμείνει ευημερούσα και να συνεχίσει να αναπτύσσεται είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ανατολή και την Ευρασιατική προοπτική, υπογραμμίζει ο Narvani.
Άλλωστε, η Ασία και η Ευρώπη συνδέονται μέσω ξηράς, σε αντίθεση με τον απέραντο Ατλαντικό Ωκεανό που χωρίζει τους σημερινούς συμμάχους.
Το 2023 θα φέρει την προετοιμασία της μάχης της Ευρασίας ενάντια στον Ατλαντισμό.
Θα διαπιστωθεί ότι στον πυρήνα του ο κόσμος του εμπορίου θα είναι σε αντίθεση με τον κόσμο της πολιτικής για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες.
Καταιγιστικές εξελίξεις στη Δυτική Ασία
Στη Δυτική Ασία και γύρω από αυτήν, αξίζει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή σε δύο εξελίξεις:
1. Η Ινδία έχει τώρα έναν αξιόπιστο εταίρο τη Ρωσία για την επίλυση των διαφορών της με την Κίνα γεγονός που διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό τα ασιατικά έργα ολοκλήρωσης.
Επιπλέον, η οικοδόμηση των ινδο-ρωσικών σχέσεων δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει ανεκτή από τις ΗΠΑ για τις οποίες είναι μία ιδιαίτερα οδυνηρή εξέλιξη.
2. Η αναβίωση της Τουρκίας ως κύριος παίκτης στη Δυτική και Κεντρική Ασία.
Μετά από σχεδόν μια δεκαετία σχετικής απομόνωσης που προκλήθηκε από πολλές διαφωνίες με την Ευρώπη και τα αραβικά κράτη, σε συνδυασμό και με την κατάρρευση της οικονομίας, η Τουρκία βρίσκεται τώρα σε άνοδο.
Η Ρωσία πρότεινε πρόσφατα στην Άγκυρα να επιδιώξει μακροχρόνιες φιλοδοξίες, να γίνει σημαντικός κόμβος πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ευρώπη και η Κίνα σχεδιάζει να οικοδομήσει ένα βασικό τμήμα του Νέου Δρόμου του Μεταξιού μέσω της Τουρκίας. Ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan, ο οποίος για κάποιο διάστημα βρισκόταν σε επισφαλή θέση, τώρα κερδίζει πόντους ενισχύοντας τη θέση του σε περιφερειακό επίπεδο στη Συρία, το Ιράκ, το Αζερμπαϊτζάν και άλλα τουρκικά κράτη του Νοτίου Καυκάσου.
Σύγκρουση στην Ουκρανία και πολυπολικότητα
Η νίκη της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι αναπόφευκτη.
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για αυτό. Το μόνο ερώτημα είναι με ποιο κόστος θα επιτευχθεί.
Είτε με ειρήνη είτε με επέκταση της σύγκρουσης
Ο Λιβανέζος οικονομολόγος Ziad Hafez προβλέπει το τέλος της σύγκρουσης μέχρι το τέλος της άνοιξης, κυρίως επειδή οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας έχουν εξαντληθεί σοβαρά και οι δυτικοί σύμμαχοί του Zelensky δεν έχουν τα μέσα να παρέχουν συνεχή ποιοτική και ποσοτική στρατιωτική υποστήριξη.
Ωστόσο, σημειώνει ο Nirvani, ορισμένοι αναλυτές συμφωνούν πως το ΝΑΤΟ θα προσπαθήσει να επεκτείνει τη σύγκρουση – «να προσελκύσει τους Πολωνούς και τους στρατούς των χωρών του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας».
Σε δραματική κατάσταση η οικονομία της ΕΕ
Η Karin Kneissl, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας, ανησυχεί για τις ενεργειακές συνέπειες της ουκρανικής κρίσης και πώς θα επηρεάσει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς: «Θα πρέπει να αναμένονται μεγαλύτερες εσωτερικές συγκρούσεις στην ΕΕ, οι οποίες ξεπερνούν το πάγωμα των κεφαλαίων για τον Ούγγρο πρωθυπουργό Viktor Orban.
«Η διαφθορά είναι ευρέως διαδεδομένη στην ΕΕ και τους θεσμούς της», σημειώνει ο Narvani.
«Μια σημαντική εξασθένηση του ευρώ θα πρέπει να αναμένεται, λόγω του ότι οι ήδη πενιχρές εισαγωγές ενέργειας γίνονται ακόμη πιο ακριβές, καθώς εξακολουθούν να εκφράζονται σε αμερικανικά δολάρια, οδηγώντας όχι μόνο σε απώλεια αγοραστικής δύναμης και ύφεση, αλλά και σε κοινωνική αναταραχή που υπερβαίνει τις απεργίες και τις διαμαρτυρίες για την κλιματική αλλαγή σε όλη την Ευρώπη», επισημαίνει.
Σύμφωνα με τον Narvani, έτσι μοιάζει το τέλος των παγκοσμίων πολέμων.
Αλλαγή της παλιάς τάξης με τη δημιουργία νέων παγκόσμιων θεσμών και δικτύων – με νέους κανόνες και νέους επικεφαλής.
Πολυπολικότητα
Το 2023 είναι έτος ορόσημο στη μετάβαση προς την πολυπολικότητα.
Θα φανεί με τη διεύρυνση των BRICS σε BRICS+, με την Αλγερία, το Ιράν και την Αργεντινή στο πρώτο κύμα και δεκάδες άλλες χώρες στον προθάλαμο.
Θα δώσουν προτεραιότητα στο εμπόριο και στα δικά τους νομίσματα, γεγονός που θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός εναλλακτικού νομίσματος που θα χρησιμοποιείται από τις χώρες BRICS+, τη Σαγκάη τον Οργανισμό Συνεργασίας (SCO) και την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EAEU)».
Εξάλλου ο έγκυρος γεωπολιτικός αναλυτής Pepe Escobar προβλέπει τη «διάβρωση βασικών ευρωπαϊκών θεσμών», συμπεριλαμβανομένης της διατλαντικής στρατιωτικής συμμαχίας.
«Αντικατοπτρίζοντας την εσωτερική πόλωση που λαμβάνει χώρα στη Δύση σήμερα, τόσο η ΕΕ όσο και το ΝΑΤΟ θα πλησιάζουν όλο και πιο κοντά στην πλήρη αποσύνθεση», εκτιμά.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι ο κύριος λόγος αυτής της κατάρρευσης λόγω της «απόλυτης ταπείνωσης του ΝΑΤΟ».
Ο ίδιος είναι πεπεισμένος ότι «αν ο υβριδικός πόλεμος συνεχιστεί, ο κόσμος θα δει τρομοκρατικές επιθέσεις κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας».
Το 2023 θα είναι μια οδυνηρή χρονιά για όλους
Το 2023 δεν πρόκειται να είναι μια εύκολη χρονιά για κανέναν.
Υπάρχει η συσσώρευση των συνεπειών από τους πολέμους σε Συρία, Υεμένη, Λιβύη τις επιθέσεις στο Ιράν, την Κίνα και τη Ρωσία, την παγκόσμια πανδημία και τα οικονομικά προγράμματα στήριξης,
Υπάρχει η αναζωπύρωση της σαλαφικής τρομοκρατίας, η ευρεία οικονομική ύφεση, η αποτυχία της παγκοσμιοποίησης και η αντικατάσταση του διεθνούς δικαίου με μια αυτοεξυπηρετούμενη «τάξη βασισμένη σε κανόνες».
Όλα αυτά συνέβαλαν στην κατάρρευση των υφιστάμενων συστημάτων.
Ωστόσο, υπάρχει περίπτωση να βελτιωθεί η κατάσταση.
Αλλά θα είναι μια επίπονη διαδικασία.
Οι χώρες BRICS, SCO, OBOR, EAEU προχωρούν με τα προγράμματά τους.
Οι σχέσεις ενισχύονται – Ρωσία-Κίνα, Ινδία-Ρωσία, Ιράν-Κίνα, Σαουδική Αραβία-Κίνα, Ρωσία-Ιράν κ.λπ.
Ο Ατλαντισμός αντικαθίσταται όχι μόνο επειδή οι Ατλαντιστές απέτυχαν, αλλά και επειδή είναι βαλτωμένοι εδώ και δεκαετίες, ενώ οι άλλοι έχουν κάνει κβαντικά άλματα προς τα εμπρός.
