Του Βασίλη Σκουρή
Από πρώτη ματιά το σκληρό ροκ που παρατηρούμε ενόψει του δεύτερου γύρου της εκλογής ηγεσίας στο Κίνημα Αλλαγής οφείλεται στην ανάγκη του Γιώργου Παπανδρέου να συσπειρώσει τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ώστε να προσέλθουν να ψηφίσουν στον δεύτερο γύρο. Η δε στήριξη του Ανδρέα Λοβέρδου στον Νίκο Ανδρουλάκη οφείλεται στον πολιτικό πολιτισμό και την αναγνώριση της πρωτιάς του μεγάλου νικητή του πρώτου γύρου.
Είναι έτσι-αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ένας μεγάλος μας ποιητής, ο Κώστας Βάρναλης, έλεγε πως πρέπει να βλέπουμε πέρα από τα φαινόμενα και να ακούμε πέρα από τα λεγόμενα.
Το σκληρό ροκ του Γιώργου Παπανδρέου και η στήριξη του Ανδρέα Λοβέρδου στον Νίκο Ανδρουλάκη μοιάζει «σαν σκηνή από ταινία προσεχώς», φωτογραφίζει την επόμενη μέρα της εκλογής του Νίκου Ανδρουλάκη.
Ο Γιώργος Παπανδρέου κατανοεί πως κάποιοι στη Χαριλάου Τρικούπη, αλλά και έξω από αυτήν, θέλουν να τελειώσουν μαζί του οριστικά και αμετάκλητα. Μαζί του να τελειώσουν και με στελέχη που τον στήριξαν σε όλες του τις επιλογές και που, όπως όλα δείχνουν, με εξαίρεση ένα-δυο πρόσωπα, δεν θα έχουν ρόλο στην επόμενη μέρα. Ένας, άλλωστε, από τους λόγους –όχι ο κύριος- που ο Ανδρέας Λοβέρδος στηρίζει ευθέως τον Νίκο Ανδρουλάκη, οφείλεται και στο «να τελειώνουμε με τον Γιώργο».
Ο δε Ανδρέας Λοβέρδος στηρίζει τον Νίκο Ανδρουλάκη, ακριβώς για να ισχυριστεί την επόμενη μέρα πως ένα μέρος της νίκης του είναι και δικό του. Και, ανεξαρτήτως εάν η στήριξη δεν υπήρξε προϊόν συναλλαγής, να διεκδικήσει την επόμενη ημέρα με τους υποστηρικτές του μεγαλύτερο μερτικό στη διαχείριση της εσωκομματικής εξουσίας.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, παρά την διαφαινόμενη μεγάλη νίκη του, την επόμενη μέρα θα βρεθεί αντιμέτωπος με έναν …«ανταρτοπόλεμο». Έστω και αν αυτός δεν εκδηλωθεί την από την πρώτη μέρα. Οι ηττημένοι μιας εσωκομματικής αντιπαράθεσης, που δεν αποχωρούν από το πεδίο της πολιτικής, πάντα έχουν στο μυαλό τους το «δόγμα του Κλαούζεβιτς», του Πρώσου στρατιωτικού και συγγραφέα της θεωρίας και πρακτικής του πολέμου, για τον ανταρτοπόλεμο: «Όταν ο εχθρός επιτίθεται, ο αντάρτης προχωρεί. Όταν ο εχθρός στρατοπεδεύει, ο αντάρτης ξεκινά τις εχθροπραξίες. Όταν ο εχθρός υποχωρεί, ο αντάρτης τον κυνηγά για να τον αποδεκατίσει»!
Η όποια στρατηγική των ηττημένων θα διαφανεί στο Συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής, που θα ακολουθήσει την εκλογή αρχηγού και που είναι προγραμματισμένο να πραγματοποιηθεί τον προσεχή Μάρτιο, αν και κατά τη γνώμη του υπογράφοντα, είναι πολύ πιθανό να αναβληθεί για αργότερα.
Το πραγματικό ξεκαθάρισμα των συσχετισμών στη Χαριλάου Τρικούπη, άλλωστε, όσο και αν φαίνεται παράξενο, δεν θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου, ούτε στο Συνέδριο, αλλά στις εθνικές κάλπες. Εκεί, με ένα ποσοστό άνω του 15%, ο Νίκος Ανδρουλάκης θα είναι απόλυτος κυρίαρχος των εξελίξεων και θα αναδειχτεί σε αναμορφωτή του χώρου. Με ένα ποσοστό 12-15% θα έχει μια άνετη δεύτερη ευκαιρία. Με ένα ποσοστό κάτω από το 12% και πολύ περισσότερο κάτω από το 10%, όχι απλώς θα οδηγήσει σε αμφισβήτησή του, αλλά και σε βεβαιότητα ότι το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ δεν ανακάμπτει. Απλώς, με τη μεγάλη προσέλευση που σημειώθηκε την πρώτη Κυριακή και με μια καθαρή πρωτιά τη δεύτερη, ο νέος αρχηγός έχει όλες τις δυνατότητες να ξεδιπλώσει τη δική του στρατηγική και πάνω σε αυτή, όπως όλοι, να κριθεί.
Αν ήταν πρώτος ο Γιώργος θα τον ψήφιζε ο Ανδρέας;
Και ένα ερώτημα:
Ο Ανδρέας Λοβέρδος, που όντως είχε μια αξιοζήλευτη και ολοκληρωμένη προεκλογική εκστρατεία, είτε συμφωνεί κανείς μαζί του πολιτικά είτε όχι, δήλωσε πως «αυτονόητα σέβομαι την πλειοψηφία της 5ης Δεκεμβρίου και πως στις εκλογές της Κυριακής 12 Δεκεμβρίου θα ψηφίσω τον Νίκο Ανδρουλάκη».
Αν ήταν πρώτος ο Γιώργος Παπανδρέου θα δήλωνε τα ίδια; Θα σεβόταν ο Ανρέας Λοβέρδος την πλειοψηφία και θα στήριζε Γιώργο Παπανδρέου;
