Του Μιχάλη Ψύλου
Σε μια περίοδο σκληρής πολιτικής αντιπαράθεσης, κάποια στοιχεία για την οικονομία συνεχίζουν να προσφέρουν καλά νέα.
Η ανακοίνωση για την αύξηση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα στα 830 ευρώ για παράδειγμα, που αφορά περίπου 600.000 εργαζόμενους, σίγουρα είναι μια θετική εξέλιξη.
Θα συμπαρασύρει άλλωστε προς τα πάνω, και μάλιστα από σήμερα, συνολικά 31 επιδόματα που είναι συνδεδεμένα με τον κατώτατο μισθό.
Φυσικά και με τις αυξήσεις αυτές ο μήνας δύσκολα θα βγαίνει για πολλούς συμπολίτες μας, καθώς οι τιμές στα τρόφιμα εδώ και χρόνια, ανεβαίνουν ταχύτερα από τον κατώτατο μισθό.
Το πρόβλημα της ακρίβειας παραμένει ακανθώδες παρά τα όποια μέτρα του υπουργείου Ανάπτυξης. Γιατί δεν μπορεί να τιθασευτεί και ο «πληθωρισμός της απληστίας», όπως αναφέρει σε όλους τους τόνους και ο διοικητής της ΤτΕ, Γιάννης Στουρνάρας.
Η κυβέρνηση υποχρεώνεται μάλιστα να μειώσει τις προσδοκίες της για την αύξηση του ΑΕΠ, καθώς και η Ευρωζώνη είναι σε στασιμότητα.
Με τα επιτόκια της ΕΚΤ να παραμένουν υψηλά, παρά τις επικείμενες μειώσεις από τον Ιούνιο.
Και τον «ζουρλομανδύα» του αναθεωρημένου Συμφώνου Σταθερότητας να κρίνει αναγκαίο να συνεχιστεί η σχεδιαζόμενη δημοσιονομική συρρίκνωση, χωρίς «αν» ή «αλλά».
Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον διεθνών γεωπολιτικών εντάσεων και με την Ευρώπη να βρίσκεται σε «προπολεμική περίοδο».
Ο χρόνος που απαιτείται μάλιστα για την ανοικοδόμηση της ευρωπαϊκής άμυνας μετριέται ίσως και για δύο δεκαετίες. Μέχρι τότε; Κανόνια αντί για βούτυρο;
Δυστυχώς, η οικονομική στασιμότητα δημιουργεί ένα αρκετά τοξικό μίγμα για το οικονομικό μέλλον της Ευρώπης. Κάτι που αναμένεται να εκφραστεί στις ευρωεκλογές με την άνοδο των ακροδεξιών λαϊκιστών.
Σε αυτό το δυσχερές πλαίσιο, λοιπόν, ουδείς δικαιούται να βάζει «το κεφάλι στην άμμο».
Οι πολίτες χρειάζονται προτάσεις για το μέλλον. Οι πολιτικοί δυστυχώς δεν χάνουν την ευκαιρία να προσπαθούν να χειραγωγήσουν γεγονότα, η αλήθεια των οποίων είναι δύσκολο να εξακριβωθεί από τον μέσο πολίτη.
Οι κοινωνίες μας εισέρχονται άλλωστε σιγά σιγά σε μια επικίνδυνη εποχή, όπου το «λογισμικό» μπορεί να δημιουργήσει μια πλασματική, αλλά πειστική εικόνα για τον κόσμο: Και μέχρι να εντοπιστεί η παραποίηση -αν εντοπιστεί δηλαδή- οι πολιτικές συνέπειες θα είναι ολέθριες.
