Μπορεί ήδη να έχει φανεί ότι ο πληθωρισμός στη Δύση πλησιάζει σιγά-σιγά στην κορύφωσή του, αλλά αυτό δεν ισχύει.
Λαμβάνοντας υπόψη τους αριθμούς που προέρχονται από τη Γερμανία, ο πληθωρισμός μπορεί να απέχει πολύ από την κορύφωσή του.
Οι τιμές παραγωγού στη Γερμανία αυξήθηκαν κατά 45,8% σε ετήσια βάση τον Σεπτέμβριο, όπως και τον Αύγουστο.
Οι τιμές της ενέργειας, οι οποίες αυξήθηκαν κατά 132,2% σε ετήσια βάση, είχαν τον μεγαλύτερο αντίκτυπο σε αυτό.
Το μόνο θετικό είναι ότι η αύξηση σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα επιβραδύνθηκε λίγο λόγω της πτώσης των τιμών των βασικών εμπορευμάτων.
Ωστόσο, για τους καταναλωτές, προκύπτει ότι ο πληθωρισμός, ο οποίος υστερεί έναντι του λεγόμενου πληθωρισμού παραγωγής, θα εξακολουθήσει να ανεβαίνει.
Άλλωστε, η γερμανική στατιστική υπηρεσία ανέφερε ότι “σε σύγκριση με την ίδια περίοδο πέρυσι, ο Αύγουστος και ο Σεπτέμβριος κατέγραψαν την υψηλότερη αύξηση των τιμών παραγωγού από την έναρξη της έρευνας το 1949”.
Το ευαίσθητο σημείο της Γερμανίας
Η Γερμανία είναι εξαιρετικά ευαίσθητη στις αναφορές για τον πληθωρισμό ή το δημόσιο χρέος.
Για να καταλάβουμε το γιατί, πρέπει να πάμε πίσω στην ιστορία.
Ο προπολεμικός υπερπληθωρισμός στη Γερμανία προκλήθηκε από το γεγονός ότι η Γερμανία δεν μπορούσε να χρηματοδοτήσει τις αποζημιώσεις από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Έτσι άρχισε να πληρώνει τις αποζημιώσεις της με χρέος και άρχισε να νομισματοποιεί αυτό το χρέος, τυπώνοντας ακάλυπτο πληθωριστικό χρήμα και χρησιμοποιώντας το για την αποπληρωμή του χρέους.
Το αποτέλεσμα ήταν ο υπερπληθωρισμός και η πλήρης οικονομική κατέρρευση.
Πολλοί ιστορικοί πιστεύουν ότι αυτή η οικονομική υπογεννητικότητα ήταν που έφερε τον Χίτλερ στην εξουσία και σηματοδότησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετά τον πόλεμο, λοιπόν, η Γερμανία έκανε κυριολεκτικά στροφή 180 μοιρών.
Ενώ πριν από τον πόλεμο επέδειξε τεράστια δημοσιονομική απειθαρχία, χρεώθηκε, τύπωσε χρήμα και αντιμετώπισε υπερπληθωρισμό, μετά τον πόλεμο, αντίθετα, έγινε η κορυφαία δημοσιονομική πολιτική της Ευρώπης.
Άρχισε να φροντίζει σχολαστικά να διατηρεί τα δημόσια οικονομικά της υπό έλεγχο, να μην διογκώνει υπερβολικά το χρέος της και να μην παίζει ούτε κατά διάνοια με οτιδήποτε μοιάζει με νομισματοποίηση.
Ο Jens Wiedmann, πρώην διοικητής της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, υπήρξε ο πιο αντιπροσωπευτικός κεντρικός τραπεζίτης στην Ευρώπη όταν πρόκειται να επικρίνει τη νομισματοποίηση του χρέους της Νότιας Ευρώπης και την πολιτική των αρνητικών επιτοκίων στην οποία έχει αρχίσει να δεσμεύεται η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα τελευταία χρόνια.
Και ήταν το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο, από το οποίο δεν πέρασαν ορισμένα από τα σχέδια της ΕΚΤ για τη νομισματοποίηση του δημόσιου χρέους.
Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε ότι για τη Γερμανία, ο σημερινός πληθωρισμός και η νομισματοποίηση του χρέους είναι πολύ πιο ευαίσθητα θέματα από ό,τι για οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Πολιτικός στρουθοκαμηλισμός
Μέχρι στιγμής, ο πληθωρισμός των καταναλωτών στη Γερμανία είναι “μόνο” 10%, μια ίντσα πάνω από το μέσο ποσοστό πληθωρισμού σε ολόκληρη την Ευρωζώνη, το οποίο έφτασε το 9,9%.
Ο πληθωρισμός, ωστόσο, συνεχίζει να αυξάνεται.
Τα οικονομικά δεν είναι μαθηματικά- τα οικονομικά αφορούν κυρίως την ψυχολογία.
Και εδώ, αρχίζουμε να συναντάμε πολύ ευαίσθητα όρια ψυχολογικής ανοχής.
Αυτή τη στιγμή, ο πληθωρισμός έχει πολλές διαστάσεις.
Κατ’ αρχάς, οι Γερμανοί αρχίζουν να ανησυχούν και να εκνευρίζονται, αν και δεν εκτονώνουν ακόμη αυτές τις εκρήξεις μέσω μαζικών ταραχών.
Δεύτερον, είναι πολιτικά πολύ δύσκολο να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Δεδομένων των γερμανικών ευαισθησιών στα προαναφερθέντα θέματα, απλώς δεν είναι πολιτικά σκόπιμο να πούμε ότι ο πληθωρισμός προκαλείται από τη νομισματοποίηση του ευρωπαϊκού δημόσιου χρέους.
Αντίθετα, μιλούν για ακριβή ενέργεια, η οποία με τη σειρά της συνδέεται με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Δεν κατονομάζουν άμεσα τις αιτίες.
Αλλά αν δεν προσδιορίσουμε τις αιτίες, δεν μπορούμε να τις εξαλείψουμε, άρα δεν μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα.
Το γεγονός ότι οι πρόεδροι και οι πρωθυπουργοί των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσπαθούν να βρουν τη λύση για την ακριβή ενέργεια και μιλούν συγκεκριμένα για τη ρύθμιση των τιμών του φυσικού αερίου, αποτελεί απόδειξη αυτής της τυφλής πολιτικής.
Αυτό συμβαίνει αντί να παραδεχτούν τα απλά γεγονότα ότι, αφενός, κυκλοφορούν περισσότερα χρήματα από αγαθά και, αφετέρου, η ζήτηση ενέργειας είναι μεγαλύτερη από την προσφορά μετά την εθελοντική απενεργοποίηση της ενέργειας στο πλαίσιο της Πράσινης Συμφωνίας.
Και τρίτον, οι άνθρωποι ολοένα και περισσότερο αντιμετωπίζουν τον πληθωρισμό πηγαίνοντας σε πραγματικά περιουσιακά στοιχεία.
Δεν μπορούν πλέον να τρέχουν σε ενυπόθηκα δάνεια λόγω των ραγδαία αυξανόμενων επιτοκίων.
Παρόλο που ο χρυσός έχει μεγάλη ζήτηση στην Ευρώπη, το να έχει κάποιος την επιλογή μεταξύ χρυσού και μετρητών δεν αρκεί.
Και έτσι αυξάνεται η ζήτηση για πράγματα όπως ιστορικά όπλα, παλαιωμένο αλκοόλ ή ελβετικά ρολόγια.
Οι εξαγωγές ελβετικών ρολογιών αυξήθηκαν κατά 19% τον Σεπτέμβριο και θα μπορούσαν να σημειώσουν ρεκόρ φέτος.
Έρχεται μια εποχή που οι άνθρωποι θα χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο μετρητά αντί για τραπεζικούς λογαριασμούς και θα ρίχνουν μετρητά σε διαρκή αγαθά που μπορούν να εξαργυρωθούν.
