Του Βασίλη Σκουρή
Μόνο η… αυτοδυναμία υπάρχει στο μυαλό του Κυριάκου Μητσοτάκη για τις επόμενες εκλογές, όπως ο ίδιος επιμένει στους συνομιλητές του, γεγονός που σηματοδοτεί στο εξής και τη σχέση του με το Κίνημα
Αλλαγής, ανεξαρτήτως των εξελίξεων στη Χαριλάου Τρικούπη.
Τι σηματοδοτεί η επιλογή αυτή του πρωθυπουργού;
Πρώτον, ότι αν η Νέα Δημοκρατία έρθει πρώτο κόμμα στις προσεχείς εκλογές, που θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής, δεν υπάρχει πιθανότητα συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα παραδώσει ως άκαρπη την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, ζητώντας νέες εκλογές.
Δεύτερον, ότι επιλέγει από τώρα ως βασικό και μοναδικό του αντίπαλο τον Αλέξη Τσίπρα, προσδοκώντας όχι τόσο σε έναν δικομματισμό όπως παλιά, αλλά στη στρατηγική ενός κομματικού συστήματος «ενάμισι κόμματος» (ένα μεγάλο, εν προκειμένω η Νέα Δημοκρατία και ένα μικρότερο, ο ΣΥΡΙΖΑ).
Τρίτον, ότι αρνείται οποιαδήποτε συνεργασία με το Κίνημα Αλλαγής, ανεξαρτήτως ηγεσίας της Χαριλάου Τρικούπη-ακόμα δηλαδή και στην περίπτωση που στις εσωκομματικές εκλογές μελών και φίλων που είναι προγραμματισμένες για τον προσεχή Νοέμβριο εκλεγεί ο Ανδρέας Λοβέρδος, τον οποίο οι αντίπαλοί του τον θεωρούν ως τον πλέον φιλικό προς τη Νέα Δημοκρατία από όλους τους υποψηφίους αρχηγούς.
Τέταρτον, ότι στόχος είναι ο διεμβολισμός του Κινήματος Αλλαγής, καθώς με την πόλωση και με το δίλημμα «Μητσοτάκης ή Τσίπρας», ψηφοφόροι του –όπως και ψηφοφόροι των άλλων μικρότερων κομμάτων, αλλά κυρίως του ΚΙΝΑΛ που θα πληρώσει το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» που είχε συγκροτήσει με τον Κυριάκο Μητσοτάκη πριν τις εκλογές του 2019- θα προτιμήσουν το νυν κυβερνόν κόμμα.
Πέμπτον, υπό το πρίσμα αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενδιαφέρεται για ένα «φιλικό αρχηγό» στο ΚΙΝΑΛ αλλά μόνο ως συμπληρωματική δύναμη της Νέας Δημοκρατίας- και στο πλαίσιο αυτό, όπως έδειξε επιδεικτικά στην τελευταία συζήτηση στη Βουλή, «απορρίπτει» μετά …βδελυγμίας τη Φώφη Γεννηματά.
«Όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου…»
Βεβαίως όλα τα παραπάνω είναι σχέδια επί χάρτου- και ως γνωστόν όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια (ακόμα και αν είναι και πρωθυπουργοί), ενδέχεται ο Θεός να γελάει. Εφόσον δε οι κάλπες δεν στηθούν το προσεχές φθινόπωρο μπορεί να αλλάξουν πολλά –είτε προς την ενίσχυση της δύναμης της Νέας Δημοκρατίας, είτε προς τη μείωσή της, με αντίστοιχη ενίσχυση της τωρινής αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πρώτον, από τις εκλογές με απλή αναλογική μπορεί να προκύψει άθροισμα βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο της Νέας Δημοκρατίας, οπότε θα μένει ανοιχτό το ενδεχόμενο κυβέρνησης μειοψηφίας των δυο κομμάτων, με την ανοχή κάποιων μικρότερων, κατά το παράδειγμα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.
Δεύτερον, το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας στις κάλπες με απλή αναλογική μπορεί να είναι τόσο, που θα αναγκάσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε δεύτερες σκέψεις και αναζήτηση συμμάχων για κυβέρνηση συνεργασίας. Πολύ περισσότερο που τυχόν προσφυγή σε δεύτερες κάλπες θα διεξαχθούν με υπηρεσιακό πρωθυπουργό και υπηρεσιακή κυβέρνηση προσωπικοτήτων, όπου θα δοκιμαστεί και η αυτονομία από κυβέρνηση και κόμματα της Προέδρου της Δημοκρατίας.
Άλλωστε, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Ηλίας Ηλιού όταν με αφορμή πάλι εκλογικά παιχνίδια της τότε συντηρητικής παράταξης, που οδήγησαν την ΕΔΑ στη δεύτερη θέση, όποιος σκάβει το λάκκο του αλλουνού, ενδέχεται να πέσει ο ίδιος μέσα.
