Αμφίβολη είναι η εμπλοκή της εγχώριας βιομηχανίας το κατασκευαστικό έργο των νέων φρεγατών παρά τις διαβεβαιώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας κ Νίκου Παναγιωτόπουλου.
Η πρόσφατη στη συμφωνία με τους Γάλλους για τα 24 Rafale δεν προέβλεπε ούτε ένα ευρώ για Έλληνες εργαζόμενους ή εταιρείες κι αν το ίδιο συμβεί και με τις φρεγάτες τότε θα μιλάμε για τεράστια οικονομική καταστροφή της χώρας χωρίς ουδείς να παραβλέπει βέβαια την ανάγκη ενίσχυσης της αποτρεπτικής ισχύος του Πολεμικού Ναυτικού.
Φαίνεται, όμως, ότι το παιχνίδι αυτό χάθηκε δεδομένου ότι οι Γάλλοι έχοντας χάσει την παραγγελία των πυρηνοκίνητων υποβρυχίων από την Αυστραλία θα επιδιώξουν να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους και αυτό προφανώς θα συμβεί σε βάρος της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας και κατ΄επέκταση της Ελληνικής οικονομίας και των Ελλήνων φορολογουμένων.
Επίσης επιχειρησιακή αυτονομία νοείται μόνο όταν υπάρχει εγχώρια δυνατότητα κατασκευής και συντήρησης, αν όχι όλων, τουλάχιστον των κρίσιμων υποσυστημάτων των φρεγατών.
Οι σημερινές παγκοσμιοποιημένες εφοδιαστικές αλυσίδες supply chains των κατασκευαστών οπλικών συστημάτων είναι στημένες με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετούν κυρίως τα λογιστικά συστήματα (Logistics Systems) των εταιρειών, τα οποία όμως δυστυχώς δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα των τελικών χρηστών και στην προκειμένη περίπτωση του Πολεμικού μας ναυτικού.
Ας πάρουμε λοιπόν ένα παράδειγμα:
Αν και όταν έρθουν οι γαλλικές Belharra μπορεί σε μία κρίση στο Αιγαίο να εμφανίσουν βλάβη και να χρειάζονται άμεση επισκευή σε κάποιο βασικό υποσύστημα τους.
Αν δεν έχει ληφθεί πρόνοια από τις αναθέτουσες αρχές, ώστε παράλληλα με την προμήθεια να έχει εγκαθιδρυθεί η απαραίτητη εγχώρια βιομηχανική βάση κατασκευής και υποστήριξης, τότε το πλοίο στην καλύτερη περίπτωση που θα παροπλιστεί στο ναύσταθμο.
Στη συνέχεια το πολεμικό ναυτικό θα ζητήσει από τον κύριο κατασκευαστή του πλοίου απεγνωσμένα την επισκευή ή την προμήθεια ανταλλακτικού ή την άμεση επίσκεψη εξειδικευμένου τεχνικού προσωπικού από τις εγκαταστάσεις τους στο εξωτερικό προκειμένου να εντοπίσει και να αποκαταστήσει επιτόπου τη βλάβη το πλοίο.
Θα έχεις δηλαδή τους Τούρκους στο Αιγαίο και εσύ θα χρειάζεσαι έξι με οκτώ εβδομάδες για να έρθει το ανταλλακτικό.
Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι η Φιλανδία για αντίστοιχο πρόγραμμα προμήθειας τεσσάρων κορβετών φρεγατών πολλαπλών ρόλων αξίας 1,3 δισεκατομμυρίων ευρώ έχει απαιτήσει τουλάχιστον 50% εγχώρια συμμετοχή, η οποία αναμένεται να δημιουργήσει περισσότερες από χίλιες νέες θέσεις εργασίας.
Θα είναι εγκληματικό η Ελλάδα να απωλέσει τη διαπραγματευτική ισχύ και να μη διεκδικήσει ουσιαστική εγχώρια βιομηχανική συμμετοχή ώστε να μετατρέψει το φιλόδοξο Ναυτικό εξοπλιστικό πρόγραμμα των φρεγατών σε μοχλό ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία.
Δεν αρκούν οι πατριωτικές κορώνες, οι φωτογραφίες και τα μεγάλα λόγια που υποδηλώνουν επιδερμική προσέγγιση του θέματος.
Οι Έλληνες δεν έχουν αντίπαλο μόνο την Τουρκία. Πιο επικίνδυνος εχθρός είναι η ανεργία, η αιμορραγία της Ελληνικής οικονομίας και ο χαμηλός ρυθμός ανάπτυξης
