Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης χειρίζεται το χρόνο αβασάνιστα- αν όχι επικίνδυνα.
Ο Ιούλιος υπήρξε σκληρός μήνας για την ελληνισμό, καθώς συμπυκνώνει τον πολιτικό χρόνο απρόβλεπτα: το πραξικόπημα στην Κύπρο, ο «Αττίλας», η Μεταπολίτευση…. Παλαιότερα η Αποστασία, καθόλου άσχετη με όσα ακολούθησαν.
Αυτά στο παρελθόν. Ο φετινός Ιούλιος φέρνει την ανατριχίλα που προκαλεί η συμπεριφορά του Έλληνα Πρωθυπουργού, απέναντι στους δημίους της Κύπρου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης χειρίζεται το χρόνο αβασάνιστα- αν όχι επικίνδυνα.
Στις 10 Ιουλίου – με τον συνήθη συμβολισμό συνάντησης με τον Ταγίπ Ερντογάν στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ- κλείστηκαν ξανά μαζί σ ένα γραφείο μαζί του. Για 40 λεπτά με διερμηνεία- ήτοι καθαρός χρόνος ούτε καν είκοσι λεπτά- ώστε να τίθεται ερώτημα ως προς τη σκοπιμότητα της επαφής.
Στην ενημέρωση από το πρωθυπουργικό γραφείο μόνο στο τέλος αναφέρθηκε ,ως θέμα των συνομιλητών και το Κυπριακό- αόριστα και με μόλις 36 λέξεις.
Έπρεπε να ανοίξει το στόμα του ο Ερντογάν για να πληροφορηθούμε ότι σ’ αυτά τα 20 λεπτά , ο ίδιος είχε την ευχέρεια να…υποδείξει στον δικό μας τη συμπεριφορά του στις 20 Ιουλίου- κατά την παρουσία τους στη διαιρεμένη Κύπρο. Επί λέξει: «Ελπίζω να μη μας παρενοχλήσεις και εσύ από εκεί, όπως ο Δένδιας».
Άλλος Πρωθυπουργός, μπροστά σ αυτή την απαξίωση για τον ίδιο και τον υπουργό Άμυνας της κυβέρνησής του, θα άνοιγε την πόρτα και θα έφευγε- καταγγέλλοντας δημόσια την πρόκληση.
Όχι όμως ο Μητσοτάκης- που δεν διέψευσε τον συνομιλητή του και συνεπώς όσα ανέφερε ισχύουν.
Στον τακτικό «απολογισμό», που αναγιγνώσκει κάθε Κυριακή – σαν τη «Φωνή του Κυρίου» – δεν έκανε καν υπαινιγμό για το επεισόδιο- περί αφού πρόκειται. Αντίθετα, παρέλειψε λέξεις όπως «εισβολή» και «κατοχή» που ενόχλησαν τον Τούρκοι, όταν τις χρησιμοποίησε ο Νίκος Δένδιας.
Στην – τακτική επίσης – «συνέντευξη», στην ίδια πάντα συγγενή του, μετά από ένα προσωπικό μελό -«ήμουν έξι χρονών, οι πρώτες μου αναμνήσεις ως παιδί ήταν αναμνήσεις από το 1974, από την εισβολή» – περιορίσθηκε σε γενικότητες… «συγκρατημένης αισιοδοξίας»!
Χωρίς να δείχνει ενόχληση για όσα είχε ακούσει από τον Σουλτάνο- αλλά και χωρίς να τον ενοχλεί. Τουναντίον, μάλλον του έκανε δώρο μια περίεργη αναφορά περί « αναστοχασμού για το τι ενδεχομένως και εμείς δεν κάναμε καλά». Η επιτομή του κατευνασμού.
Ο Σουλτάνος όμως εφόρμησε, σιδερόφρακτος στα Κατεχόμενα, για να αποκλείσει κάθε λύση το Κυπριακό και να πιάσει το σκοινί από εκεί που το είχε αφήσει στο υπεραστικό τετ α τετ τους: από τον Δένδια.
Τον περιέγραψε ως…«λαϊκίστική φιγούρα», που «υπονομεύει τις σχέσεις των δυο χωρών, με «ανοησίες» για την «ειρηνευτική επιχείρηση» της Τουρκίας το 1974.
Χωρίς περιστροφές τον κρέμασε και τον Μητσοτάκη στο τσιγκέλι, επαναφέροντας πως, μεταξύ τους τον… προειδοποίησε: την «ώρα που θα απευθύνεται στον λαό της Βόρειας Κύπρου» να φροντίσει – ο Μητσοτάκης-ώστε να μη κάνουν δηλώσεις που θα ενοχλούν αμοιβαία». Ισχυριζόμενος πως πήρε ως απάντηση – από τον Μητσοτάκη- ότι « σκεφτόταν το ίδιο με εμένα».
Κατά τον Ερντογάν, «δυστυχώς» ο Νίκος Δένδιας, «σε διαφορετική ατμόσφαιρα, προφανώς αγνοώντας τη συνάντησή μας με τον Μητσοτάκη, έκανε τέτοιες δηλώσεις».
Με θράσος υποδεικνύει στον ημέτερο Πρωθυπουργό, να «τον βάλει στη θέση του». Γιατί «δεν μπορεί να υπάρξει πιο άκομψη και αγενής δήλωση από το να σηκώνεται και να λέει ότι οι Τούρκοι είναι κατοχική δύναμη» -στην Κύπρο.
Ως αυτή την ώρα ο Μητσοτάκης δεν έβαλε στη θέση του τον υπουργό Άμυνας. Δείχνει όμως ότι προτιμάει τη συμπεριφορά ενός αλλού υπουργού του: του Γ. Γεραπετρίτη, με τις υποκλίσεις…
