Σφοδρές αντιδράσεις για την ομοφοβική αναφορά του Θανάση Καρτερού της “φωνής του Αλέξη Τσίπρα”, όπως του αποδίδεται – Ντράπηκε και η ντροπή με το κατάντημα της “Αυγής”
Η Πυθία αποκαλύπτει
Αναγνώστριες και αναγνώστες μου. Συντρόφισσες και σύντροφοι.
Λένε πως για αν δώσεις σε έναν άνθρωπο χρήμα και εξουσία, τότε θα αποκαλυφθεί ο αληθινός του εαυτός. Θα προσθέσω ότι σε κάποιες περιπτώσεις αρκεί να τον εκνευρίσεις. Όπως συμβαίνει σήμερα στο στρατόπεδο των πραξικοπηματιών του ΣΥΡΙΖΑ, που επιδίωξαν την αποκαθήλωση του Στέφανου Κασσελάκη από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως συμβαίνει και στις τάξεις των εξαπτέρυγών τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Θανάσης Καρτερός, στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα και μόνιμος συνομιλητής του. Πολλές φορές τα όσα γράφει αποδίδονται απευθείας στον πρώην πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Άραγε και αυτό που έγραψε στην εφημερίδα “Αυγή”;
Μα, τι έγραψε ο Θανάσης Καρτερός; Πολλά, στην απόπειρά του να υπερασπιστεί τα κεκτημένα της κλίκας των πραξικοπηματιών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ανάμεσα σε όσα έγραψε αποκαλεί τον Στέφανο Κασσελάκη “ΑΥΤΟ”. Όπως είναι λογικό η αναφορά αυτή, στο κείμενο που θα διαβάσετε παρακάτω προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από το σύνολο των προοδευτικών πολιτών αυτής της χώρας, αλλά και από τους χρήστες του διαδικτύου.
Διαβάστε το χυδαίο άρθρο του Θανάση Καρτερού το οποίο δημοσιεύτηκε στην “Αυγή”. Τι ντροπή για μία ιστορική εφημερίδα.
Διαβάστε:
Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι και σε ασπρόμαυρη πόζα, σε μαύρο φόντο και με το όνομά του με μωβ γράμματα, ο Κασσελάκης είναι ωραιότατος. Προφίλ αδρό και κατάλληλα φωτισμένο, βλέμμα αποφασιστικό, που ατενίζει έξω από την εικόνα -προς το μέλλον; Το μωβ δίνει μάλιστα μια αίσθηση έως μακάβριας σοβαρότητας -τέρμα τα χαμόγελα και οι χειραψίες, τώρα έχουμε μπροστά μας μια δύσκολη μάχη, ή ταν ή επί τας, είναι το μήνυμα που εισπράττει ο καλόπιστος εικονολάτρης.
Λιγοστές οι λέξεις στην ίδια αφίσα. Το εμβληματικό ονοματεπώνυμο του τέως προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με μικρά γράμματα, προφανώς επειδή δεσπόζει η φωτογραφία του. Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΣΥΡΙΖΑ με λίγο μεγαλύτερα λευκά, και ένα τεράστιο ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ, κατάμαυρο, που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι δεν είναι πια στην Ιταλία, την Ολλανδία, ή τις Αζόρες. Εδώ είναι, κοντά μας, το πολύ-πολύ να πετάχτηκε για καφέ μέχρι την Άρτα και το γεφύρι με τους σαράντα μάστορες κι εξήντα μαθητάδες. Και την Όλγα.
Εκείνο πάντως που προκαλεί ερωτηματικά και στο οποίο πρέπει να δώσουν μια έγκυρη ερμηνεία οι ειδικοί της εικόνας και της επικοινωνίας είναι Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΣΥΡΙΖΑ. Θέλει να πει, καθώς δεσπόζει το πρόσωπό του, ότι ΑΥΤΟΣ ο ίδιος, προφίλ σήμερα και αύριο ανφάς, με το λαό ή με το σύζυγο, σε διακοπές ή με λειωμένες σόλες, είναι ο δικός μας ΣΥΡΙΖΑ; Ή θέλει να πει ότι υπάρχει πλέον κάποιος ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΡΙΖΑ -πότε πρόλαβαν κιόλας να τον χτίσουν; Και ο ΣΥΡΙΖΑ των άλλων;
Κανένα άλλο, ας πούμε πολιτικό, μήνυμα, μόνο αυτά. Είναι εδώ -ο ίδιος αυτοπροσώπως. Και ο δικός τους-δικός του- ΣΥΡΙΖΑ επίσης. Καλώς τους. Σε όποιο ΣΥΡΙΖΑ αν τοποθετεί κανείς όμως τον εαυτό του, αυτό το μαύρο-μωβ τεχνούργημα φωνάζει αν το πάρουμε στα σοβαρά την αλήθεια του Κασσελάκη. Το μέσο είναι το μήνυμα, αποφάνθηκε κάποτε ο Ουμπέρτο Έκο. Το πρόσωπο είναι το μήνυμα μάς λέει η εν λόγω artistic αφίσα. ΕΓΩ είμαι το μήνυμα. Σε κακεντρεχή μετάφραση ΕΓΩ είμαι το κόμμα.
Αυτή είναι η μικρή ιδέα του Κασσελάκη για το ΣΥΡΙΖΑ -τι πρέπει να κάνει ακόμα για να το καταλάβουμε; Και η μεγάλη ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Κανείς πια δεν μπορεί να πει ότι δεν ξέρει. ΑΥΤΟ είναι εδώ. Εσείς πού είστε;
