Του Κώστα Βαξεβάνη
Ας υποθέσουμε πως είσαι βουλευτής της Ν.Δ. Έχεις κατηγορήσει τον Τσίπρα επί χρόνια, έχεις αποθεώσει τον Μητσοτάκη ως αρχηγό και κάποια στιγμή γίνεσαι κυβέρνηση. Τι είναι αυτό που περιμένεις; Ας αφήσουμε τα βαθυστόχαστα περί εφαρμογής του προγράμματος της ΝΔ. Περιμένεις να γίνεις υπουργός, ή έστω να εισακουστείς από τον αρχηγό σου ο οποίος είναι πρόθυμος να αναγνωρίσει τη συμβολή σου και βρίσκει τρόπο να σε κρατάει σε πολιτική ετοιμότητα. Τι συμβαίνει σήμερα; Πόσο ικανοποιημένοι είναι στη ΝΔ;
Στην πρόσφατη και φαρμακερή συνέντευξή του στα ΝΕΑ ο Αντώνης Σαμαράς, μίλησε για μια ΝΔ που δεν πρέπει να γίνει Ποτάμι. Ο πρώην πρωθυπουργός , δεν ήθελε και δεν μπορούσε (εκτός αν πάρει απόφαση για ανοιχτή σύγκρουση με το Μητσοτάκη) να πει πως η ΝΔ έγινε Ποτάμι. Προτίμησε να εμφανίσει την πραγματικότητα ως επερχόμενο κίνδυνο. Οι προσεκτικές διατυπώσεις στις συνεντεύξεις όμως, έχουν σκληρές μεταφράσεις για το κομματικό ακροατήριο. Ο Σαμαράς μίλησε και πολλοί στη ΝΔ συμφώνησαν και ας μην είναι όλοι Σαμαρικοί. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχει δημιουργήσει ένα κύκλο εξουσίας, που δεν εφάπτεται ούτε με το κόμμα, ούτε με τις προσδοκίες των στελεχών τους. Με εξαίρεση το κομμάτι εκείνο του κομματικού μηχανισμού που ανατροφοδοτεί τις ελπίδες για ένα ευτυχές προσωπικό του μέλλον λιβανίζοντας τον Αρχηγό, οι υπόλοιποι γνωρίζουν πως είναι παρελθόν.
Το πολιτικό κομμάτι που συμπαθεί τον Σαμαρά, προτάσσει τις πολιτικές θέσεις του Μητσοτάκη στα εθνικά θέματα ως ένδειξη ρήγματος με την παραδοσιακή ΝΔ. Η αγορά των φρεγατών από τη Γαλλία, δε μπορεί να εξαπατήσει κανέναν, πολύ δε περισσότερο τους Σαμαρικούς, πως είναι μια εθνική επιλογή. Γνωρίζουν καλά πως πρόκειται για μια γεωπολιτική καραμπόλα. Στην οπτική των άσπονδων φίλων του στο εσωτερικό της ΝΔ, ο Μητσοτάκης ήταν και παραμένει υποχωρητικός.
Η δυσφορία όμως στο Μητσοτάκη από αυτούς που τον περιστοιχίζουν κοινοβουλευτικά, δεν αφορά κυρίως την υποχωρητικότητά του στα εθνικά θέματα, όσο την άτακτη υποχώρησή του μπροστά στις απαιτήσεις προσώπων έξω από τη ΝΔ. Στο περιστύλιο της Βουλής πολύ περισσότερο στα τραπεζοκαθίσματα του καφενείου της, υπάρχει μια ψιθυρολογία που αργά αλλά σταθερά αρχίζει να γίνεται πολιτική στάση. Ο Μητσοτάκης δεν κυβερνά με τη ΝΔ, δεν εκτιμά τα στελέχη της, δεν ικανοποιεί προγράμματα ή υποσχέσεις. Η κυβέρνηση αποτελείται από πρόσωπα που δεν έχουν καμία σχέση με τη ΝΔ, αντιθέτως προέρχονται πολιτικά από το χώρο του Σημίτη και του Ποταμιού, διαθέτουν αντί για αρχές πολιτική ευλυγισία και συνδέονται προσωπικά με τον Μητσοτάκη. Το Επιτελικό Κράτος, εκτός από πολλάκις αποτυχημένο, λειτουργεί με όρους εξυπηρέτησης φίλων, γνωστών και υποτακτικών στην Οικογένεια. Τα νομοσχέδια είναι γεμάτα από φωτογραφικές τροπολογίες που ευνοούν επιχειρηματίες, υπόδικους και κατάδικους. Οι πολυθρύλητοι νόμοι της αγοράς, έχουν αντικατασταθεί από τις απευθείας αναθέσεις της παρέας, ενώ κάθε επικοινωνιακή προσπάθεια ή αδρή πληρωμή σε εταιρείες λομπινγκ, δεν προάγει τη ΝΔ αλλά την Οικογένεια.
Ο στενός κύκλος του Μητσοτάκη, η βιτρίνα της κυβέρνησης η οποία εμφανίζεται σκληρή και απρόσιτη στο εσωκομματικό κοινό, έρχεται κάθε μέρα σε σύγκρουση με την πραγματικότητα προτάσσοντας παιδαριώδη επιχειρήματα. Ο Γεραπετρίτης έχει εξοργίσει με τις δηλώσεις περί αναδρομικών και φρεγατών, ενώ ο πολύς Πέτσας, επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά το ρόλο πολιτικού καρτούν δηλώνοντας πως οι πλημμύρες δεν έχουν σχέση με τις φωτιές γιατί έγιναν κοντά στη θάλασσα. Κατά τον κωλοπετσωμένο του Μητσοτάκη, πρέπει να πλημμυρίσουν ο Όλυμπος και η Δίρφυ.
Περισσότερο απ όλα, τα στελέχη της ΝΔ, ενοχλεί η απόφαση του Μητσοτάκη «να παίρνει το ποδήλατο και να φεύγει για το αδύνατο» ως τουρίστας και παραθεριστής, ενώ η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Ο Μητσοτάκης προκαλεί το μέσο ψηφοφόρο, αποδεικνύοντας κάθε μέρα πως τον ενδιαφέρει η πάρτη του. Τοποθετεί κόρες και γιούς προκλητικά σε στελεχικές θέσεις εταιρειών στις οποίες πουλάει περιουσιακά στοιχεία της χώρας, ενδιαφέρεται περισσότερο να καλύψει τη σύζυγό του παρά την πολιτική του και επιδεικνύει συνεχή έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα.
Αυτό που μπαίνει πλέον σε αμφισβήτηση στο εσωτερικό της ΝΔ για τον Μητσοτάκη, δεν είναι η πολιτική του αρτιότητα, αλλά η δόμησή του συνολικά. Οι τελευταίες εξελίξεις με την αποκάλυψη των Pandora papers χτυπάνε άμεσα τον Μητσοτάκη. Μπορεί να μην γνωρίζουμε ακόμη αν η οικογένεια Μητσοτάκη είναι στα νέα αρχεία που αποκάλυψε η ICIJ , είναι όμως στα προηγούμενα που έδωσε στη δημοσιότητα η Διεθνής Κοινοπραξία Ερευνητών Δημοσιογράφων. Όσο ο κόσμος της ΝΔ έρχεται δια της διεθνούς σκηνής σε επαφή με κάτι που είναι σκάνδαλο και έχει αναγωγή στο Μητσοτάκη, τόσο αναρωτιέται για το ρόλο του. Δε γίνεται να είναι σκάνδαλο η σχέση των συζύγων των πρωθυπουργών με τις offshore αλλά στην Ελλάδα όταν συμβαίνει το ίδιο να φταίει το Documento και να λένε πως χτυπάνε τη σύζυγο του πρωθυπουργού.
Με τον ίδιο τρόπο κλυδωνισμούς δημιουργεί και η παραίτηση Κουρτς. Ο Αυστριακός καγκελάριος, παραιτήθηκε επειδή αποκαλύφθηκε πως χρησιμοποίησε ένα εκατομμύριο ευρώ για να πληρώσει Μέσα Ενημέρωσης ώστε να φιλοτεχνήσουν το προφίλ του με άρθρα και δημοσκοπήσεις. Στην Ελλάδα όλοι γνωρίζουν πως προκειμένου να εμφανιστεί ο Μητσοτάκης ως Μωυσής και Τσώρτσιλ, έχουν δοθεί τουλάχιστον 40 εκατομμύρια ακόμη και σε ανύπαρκτα Μέσα Ενημέρωσης από τον Πέτσα. Όλα αυτά μήπως για να κυβερνηθεί η χώρα από τους άξιους; Όχι , για να εμφανιστεί ο Μητσοτάκης και μόνο ως ικανός και πάνω από ένα στρατό αναλώσιμων και αδικημένων απ τον ίδιο. Πού είναι αλήθεια τα ιστορικά στελέχη της ΝΔ και οι πρώηνυπουργοί της; Αντί αυτών, σημιτικοί Γουλιμήδες και εισαγόμενοι δηθενάδες.
Εν ολίγοις, οι διεθνείς εξελίξεις, ταρακουνάνε τον κατασκευασμένο μικρόκοσμο του Μητσοτάκη, ο οποίος παύει να είναι ασφαλής και κυρίως, γίνεται ορατός από τα ίδια τα στελέχη του ως η σκηνοθεσία μιας συναλλαγής.
Ο Μητσοτάκης αυτή τη στιγμή δεν απειλείται άμεσα. Αποσυντίθεται όμως και προφανώς μυρίζει.
