Σε παρέμβασή του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ο Νίκος Καρανίκας αναφέρει τα ακόλουθα:
Αν σταθούμε στον κόσμο της γραφειοκρατίας θα καταλάβουμε ότι αποτελεί μια κοινωνική τάξη.
Στη Σοβιετική Ένωση και στην Ρουμανία ήταν η κυρίαρχη τάξη και αφεντικό ήταν το Κόμμα.
Έτσι θα καταλαβουμε ότι η περιβόητη ταξική πάλη δεν διαφέρει πολύ με αυτό που συμβαίνει μεταξύ των Γραφειοκρατών και της πλειοψηφίας του κόσμου,
(των απλών μελών στην περίπτωση κόμματος, ή του λαού όταν πρόκριτε για το κράτος).
Αυτό συμβαίνει σήμερα στο Συριζα ΠΣ και άρχισε από την περίοδο που ο Τσίπρας ως πρόεδρος εισήγαγε καταστατικά να αποφασίζουν για πρόεδρο τα απλά μέλη, δίχως face control και τον γνωστό κομματικό ρατσισμό προς τον «απαίδευτο» λαό, προς τον λαϊκό «χυλό».
Από τότε δεν άντεξαν την λαϊκή προοδευτική διεύρυνση και φυσικά οδήγησαν τον Τσίπρα σε παραίτηση.
Ανάλογα τους συσχετισμούς της γραφειοκρατίας και το πως βολεύει στα στελέχη γίνεται χρήση των συσχετισμών για να ερμηνεύσουν το καταστατικό και να αποπέμψουν όποιον στοχοποιούν, ή να οδηγήσουν σε διάσπαση και διαγραφές. Γοητεύονται από τις διασπάσεις. Αυξάνονται οι ηγέτες.
Αυτή είναι η φιλοσοφία τους. Αυτή είναι η κουλτούρα τους και έρχεται από παλιά. Το λένε και οι ίδιοι άμα ρωτηθούν, απλά προβάλουν και προκρίνουν τον αγώνα του λαού και των χιλιάδων μελών οικειοποιώντας την ιστορία της αριστεράς και των μελών .
Αισθάνονται ανώτεροι από τα μέλη και την δημοκρατία. Είναι αδίστακτοι.
Έτσι αναπαράγονται. Έτσι κάνουν διασπάσεις. Γι αυτό κάνουν φράξιες και διασπάσεις. Γι αυτό έχουμε τόσα κόμματα (της αριστεράς), τόσες ομαδοποιήσεις ανταγωνιστικές, μικροηγεσίες που συνεννοούνται όταν πρόκειται για την «διάσωση» τους, την διατήρηση τους στα ηγετικά κονκλάβια. Οι ολιγαρχίες του συλλογικού βίου είναι παρόν.
Όλες αυτές οι ομάδες – φράξιες-μικροκόμματα με μεγάλη και μικρή ιστορία, έχουν τα ιερά Τοτέμ τους, τις ιερές αγελάδες τους, τους αδιαμφισβήτητους επαγγελματίες «διανοούμενους» τους και προπάντων κάποιους ακαδημαϊκούς της καριέρας και έναν μικρό στρατό από μέλη – ακόλουθους να κάνουν εξορμήσεις και να μαζεύουν ψήφους ή να κοινωνικοποιούνται συμμετέχοντας σε εκδηλώσεις και φετίχ πορείες. Νόημα ζωής το αλλοτριωμένο νόημα, η αυτοαναφορικότητα.
Ένα κοκτέιλ προσωπικών φιλοδοξιών, λόξας, δόξας, αγωνιστικότητας, αλληλεγγύης, εξάρτησης, ανιδιοτέλειας, καλοσύνης, έπαρσης, κληρονομικού δικαίου και μπόλικου εγωισμού είναι όλες οι ομάδες.
Αυτά όλα τα χαρακτηριστικά είναι μια ακτινογραφία της συνοχής που αποκτάνε όλες αυτές οι περιπτώσεις στο όνομα μιας ιδεολογίας, της κατοχής της μοναδικής αλήθειας και του δικαίου αλλά πάνω απ’όλα του αλάνθαστου.
Η δημοκρατία όμως, όπως έλεγε αν θυμάμαι καλά ο Καστοριάδης, μπορεί ακόμα και να αυτοακυρωθεί αν το αποφασίσει ο λαός, η πλειοψηφία.
Και αν είσαι με την δημοκρατία θα πρέπει να το αντέχεις ακόμα και αν διαφωνείς και πρέπει να αγωνιστείς αλλά με ηθική που σέβεται τον κόσμο που συμφωνεί ή που διαφωνεί και όχι να ιντριγκάρεις υπονομεύοντας και απαξιώντας την απόφαση της πλειοψηφίας.
Η αριστερά ή θα είναι λαϊκή και δημοκρατική ή μια καρικατούρα της οποιαδήποτε ελίτ ιερών αγελάδων και προσωπικών στρατηγικών.
Ο Στέφανος Κασσελάκης – Stefanos Kasselakis είναι η αριστερή προοδευτική λαϊκή επιλογή για να αλλάξει το κόμμα και να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός της κυβέρνησης Συριζα ΠΣ.
Αυτό αποφάσισαν δημοκρατικά τα δεκάδες χιλιάδες μέλη του ΣυριζαΠΣ και αυτό θα ξανά υπερασπιστούμε.
Δείτε την ανάρτηση του Νίκου Καρανίκα:
