Του Νίκου Λακόπουλου
Mε την εμφάνισή του στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ -και την αποθέωσή του- ο Αλέξης Τσίπρας δεν έδειξε μόνο πως είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του κόμματος, αλλά ο επόμενος πρωθυπουργός -ως επικεφαλής μιας δημοκρατικής συμπαράταξης που καταφέρνει να εκφράσει.
Δεν ήταν ο Αλέξης Τσίπρας που οδηγούσε ένα κόμμα του 4% στην κυβέρνηση με έξαλλα συνθήματα, αλλά ένας ώριμος ηγέτης που μετράει τα λόγια του, εννοεί την «νέα αρχή» με άξονα τον «ριζοσπαστικό ρεαλισμό» και δεν φοβάται την αυτοκριτική.
«Έχουμε μάθει από τα λάθη μας, είμαστε έτοιμοι, πιο ώριμοι, πιο αποφασισμένοι, ξέρουμε πώς και μπορούμε». Εννοεί ένα στόχο ρεαλιστικό -«ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι «η πρώτη πολιτική δύναμη» και μια κυβερνητική με την συνεργασία άλλων προοδευτικών δυνάμεων.
Είναι η στιγμή που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια πτώση της κυβέρνησης πάνω από δέκα μονάδες -σε απόσταση βολής για τον ΣΥΡΙΖΑ: αν η ψαλίδα πέσει κάτω απ΄ό 8% ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι πρώτο κόμμα.
Για την ακρίβεια η απώλεια μόλις δύο μονάδων από τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας στις τελευταίες εκλογ΄ές κάνει εφικτή μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- Κινάλ- Μέρα 25.
Αν η Νέα Δημοκρατία πέσει κάτω από 35% η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ- Κινάλ -ΠΑΣΟΚ μπορεί να οδηγήσει -υπό προϋποθέσεις- σε προοδευτική κυβέρνηση. Κι αν αυτή η πτώση είναι κάτω από 33% η προοδευτική κυβέρνηση -με απλή αναλογική- μπορεί και να θεωρηθεί δεδομένη.
Φυσικά αν η πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στις δημοσκοπήσεις είναι μεγαλύτερη ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα μπορεί να λέει πως θα εξαντλήσει την τετραετία.
Ή θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές για να περισώσει τον εαυτό του ή θα φτάσει ως το τέλος της τετραετίας σε μια πιθανή συντριβή που θα θέσει θέμα παραμονής του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
Η οικονομική ασφυξία και ο Μητσοτάκης
Τρεις εφημερίδες έχουν την μέρα που αρχίζει το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ πρωτοσέλιδο τα ληξιπρόθεσμα χρέη που δεν μπορούν να πληρώσουν οι φορολογούμενοι -και οι δύο από αυτές ανήκουν στο χώρο της συντηρητικής παράταξης.
Τα χρέη έκαναν άλμα 1,7 δισ. ευρώ και αφορούν φορους- που μείωσε ο Μητσοτάκης- πρόστιμα που επιβάλλονται ως συνήθως όταν δεν μπορεί κάποιος να πληρώσει τους φόρους ώστε να είναι βέβαιο πια πως δεν θα μπορεί να τους πληρώσει και ΕΝΦΙΑ -που μείωσε με υπερηφάνεια ο σημερινός Πρωθυπουργός
Η οικονομία οδηγείται σε ασφυξία και τα λουκέτα που απέφυγε -όπως λέει η κυβέρνηση εκκρεμούν, ενώ οι πιο ευάλωτοι σύντομα θα βρεθούν με κομμένο ρεύμα καθώς η κυβέρνηση με το «ανθρώπινο πρόσωπο» τους αφήνει στο έλεος των απάνθρωπων εισπρακτικών εταιρειών.
Η κυβέρνηση του «κάναμε ό,τι μπορούσαμε», «προσπαθούμε»- και της συγγνώμης εξελέγη ακριβώς γι’ αυτό: να βγάλει τις επιχειρήσεις από την τανάλια στον λαιμό τους, να βοηθήσει με την «δεύτερη ευκαιρία» ή να επιτρέψει σε χιλι΄άδες επιχειρήσεις που δεν μπορούσαν λόγω χρεών να κλείσουν.
Κι ένας πρωτοετής φοιτητής αντιλαμβάνεται πως η μείωση φόρων -όπως ο ΕΝΦΙΑ- σημαίνει λιγότερο κοινωνικό κράτος και τελικά δεν υφίσταται όταν ο φορολογούμενος κερδίζει εκατό ευρώ από τους φόρους και πληρώνει περισσότερα σε άλλους φόρους ή λόγω ακρίβειας και πληθωρισμού.
Η κυβερνητική πολιτική δηλαδή συνιστά μια απάτη με δηλώσεις για τα δελτία ειδήσεων για ανύπαρκτες παροχές ή διοχέτευση δισεκατομμυρίων -που πολλά έγιναν καταθέσεις- με όρους πελατειακού κράτους και νέο δανεισμό -που όπως είπε ο ίδιος Θ. Σκυλακάκης- θα οδηγήσει σε αυριανούς φόρους.
Είναι μια απάτη σαν κι αυτή που αφορά την μείωση της ανεργίας -δήθεν- με μια μεγαλοφυή ιδέα -να μην καταμετρώνται οι άνεργοι. Που μειώθηκαν κατά μισό εκατομμύριο με ένα θαύμα- αφού δεν έχουν αυξηθεί το ίδιο οι νέες θέσεις εργασίας.
Μητσοτάκης ή προδευτική κυβέρνηση;
Η κατάσταση στην κοινωνία είναι απελπιστική και η κυβέρνηση Μητσοτάκη ενδέχεται να βρεθεί όχι μόνο σε ραγδαία πτώση στις δημοσκοπήσεις -όσο και αν εξαγοράζει μέσα ενημέρωσης και δημοφιλία- αλλά σε έκρηξη της λαϊκής οργής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παρότι φαίνεται καθηλωμένος δημοσκοπικά έχει όλες τις προϋποθέσεις να ξεπεράσει το ποσοστό που πήρε στις τελευταίες εκλογές, αλλά πιο εύκολα να πετύχει τον στόχο του το άθροισμα των ποσοστών του με το Κινάλ-ΠΑΣΟΚ να οδηγούν σε σχηματισμό κυβέρνησης με πλειοψηφία -που η ψήφος ανοχής ενός άλλου κόμματος θα κάνει πιο εύκολη.
Ο Αλέξης Τσίπρας δηλα΄δή επιστρέφει με «ρεαλιστικό ρεαλισμό» και ένα κόμμα διευρυμένο -ίσως όχι όσο θα ήθελε- που δεν οδηγήθηκε σε στρατηγική ήττα -΄όπως θα ΄ήθελε ο Ευ. Βενιζέλος που βρέθηκε ο ίδιος εκτός πολιτικής σκηνής.΄
Ένα δίλημμα και μια εκκρεμότητα
Υπάρχει στις εκλογές -όποτε κι αν γίνουν- ένα δίλημμα και μια εκρεμότητα. Το δίλημμα δεν θα είναι Μητσοτάκης ή Τσίπρας ή Μητσοτάκης ή χάος. Θα είναι Μητσοτάκης συν Κινάλ -ή ένα μέρος του- ή προοδευτική κυβέρνηση -με απλή αναλογική.
Και η εκκρεμότητα είναι το ανεβασμένο σε δημοσκοπήσεις Κινάλ-ΠΑΣΟΚ που όμως βρίσκεται σε ένα διχασμό που αρνείται να λύσει. Την επόμενη των εκλογών θα κριθεί το μέλλον του.
Ιστορικά πάντως με εξαίρεση περιόδους κρίσεων η δημοκρατική ενότητα αν δεν μπορούσε να πάρει την μορφή συνεργασιών εκπληρωνόταν μέσα σε ένα -μεγάλο κι ανοιχτό- κόμμα. Που μάλλον δεν θα είναι το νέο ΠΑΣΟΚ -πολύ περισσότερο αν αυτό είναι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ.
Αν δεν μπορεί να υπάρξει ένας τρικομματισμός -με κυβερνήσεις συνεργασίας- η ζωή οδηγεί σε ένα νέο δικομματισμό με ωφελημένο τον ανανεωμένο και διευρυμένο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και κυρίως τον Αλέξη Τσίπρα -που είναι άλλωστε μόλις 48 χρονών και παίζει μόνος του στο γήπεδο του συνεδρίου.
