Ο πόλεμος ναρκοθετεί τα ενεργειακά σχέδια του Ισραήλ. Η σύρραξη στο Ισραήλ απειλεί πολλά στην περιοχή και πέραν αυτής. Οι αυξανόμενες εντάσεις και οι ανησυχίες για την ασφάλεια έχουν επίσης δυνητικές επιπτώσεις στις φιλοδοξίες της χώρας να αυξήσει τις εξαγωγές φυσικού αερίου.
Μέσα σε λίγο περισσότερο από μια δεκαετία, το Ισραήλ έχει γίνει ένας σημαντικός παραγωγός φυσικού αερίου και περιφερειακός εξαγωγέας. Πέρυσι παρήγαγε σχεδόν 22 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου από τα γιγαντιαία κοιτάσματα Λεβιάθαν και Ταμάρ, εκ των οποίων τα 9 δισ. κυβικά μέτρα διοχετεύθηκαν στην Αίγυπτο και την Ιορδανία.
Η Chevron είναι βασικός μέτοχος και στα δύο πεδία. Η ισραηλινή NewMed Energy κατέχει το 45% του Λεβιάθαν, ενώ η Mubadala του Άμπου Ντάμπι κατέχει το 22% του Ταμάρ.
Η είδηση ότι η ισραηλινή κυβέρνηση χορήγησε άλλες 12 άδειες έρευνας το Σαββατοκύριακο σε φορείς εκμετάλλευσης, μεταξύ των οποίων η ιταλική Eni και η BP, υπογραμμίζει τις αναπτυξιακές φιλοδοξίες της.
Η άμεση συνέπεια της σύρραξης ήταν η διακοπή της λειτουργίας του κοιτάσματος Ταμάρ. Αυτό προκάλεσε μείωση των εξαγωγών προς την Αίγυπτο, γεγονός που αποτελεί σοβαρό πρόβλημα για τον γείτονα του Ισραήλ.
Η μείωση των ισραηλινών εισαγωγών έρχεται εν μέσω της πτώσης της εγχώριας παραγωγής στην Αίγυπτο, η οποία ήταν μειωμένη κατά 10% τους πρώτους 8 μήνες του έτους, σύμφωνα με τον Greg Molnár του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας. Η χώρα αντιμετώπισε διακοπές ρεύματος κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου. Τον περασμένο χειμώνα, η Αίγυπτος κατάφερε να εξάγει 4,5 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου μέσω της υποδομής υγροποίησης. Χωρίς την επανέναρξη των ισραηλινών εισαγωγών, θα δυσκολευτεί να επαναλάβει αυτό το κατόρθωμα.
Το Ισραήλ έχει τη δυνατότητα να αυξήσει την παραγωγή φυσικού αερίου, ίσως κατά 15 δισ. κυβικά μέτρα έως το 2026, μέσω της αύξησης και της ανάπτυξης των υφιστάμενων κοιτασμάτων. Νέες έρευνες -όπως αυτές που προβλέπονται από τις άδειες που χορηγήθηκαν πρόσφατα- θα μπορούσαν να προσθέσουν πόρους.
Αν και δεν είναι τεράστιοι με βάση τα διεθνή δεδομένα, οι πόροι φυσικού αερίου του Ισραήλ έχουν περιφερειακή και γεωπολιτική σημασία. Για παράδειγμα, είναι μια δυνητικά ελκυστική πηγή -μη ρωσικού- φυσικού αερίου για την Ευρώπη. Αναλόγως, έχουν προταθεί νέες εξαγωγικές διαδρομές, όπως ένας τερματικός σταθμός υγροποιημένου φυσικού αερίου στα ισραηλινά ύδατα ή ένας αγωγός προς την Ευρώπη, αν και ο τελευταίος θα πρέπει να ξεπεράσει δαπανηρές τεχνικές προκλήσεις.
Ωστόσο, για τον εκκολαπτόμενο τομέα φυσικού αερίου του Ισραήλ, ο χρόνος είναι καθοριστικής σημασίας. Οι ΗΠΑ και το Κατάρ σπεύδουν να αυξήσουν την ικανότητα παροχής υγροποιημένου φυσικού αερίου. Περισσότερο από αυτό το καύσιμο προβλέπεται ευρέως για τα μέσα της δεκαετίας. Εάν η σύρραξη επιβραδύνει τον ρυθμό των επενδύσεων, η χώρα κινδυνεύει να χάσει την ευκαιρία της.
