Του Κώστα Βαξεβάνη
Μέσα στις πιο δύσκολες ημέρες της πολιτικής του ζωής, που το θέτουν απέναντι σε έναν από τους χορηγούς της εξουσίας του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αγάπησε το Documento. Μωραίνει Κύριος… Ή ζούμε τα ύστερα του κόσμου, ή ο Μητσοτάκης φοβάται τα δικά του ύστερα και ο πανικός του γεννά ακατανόητες και ξαφνικές αγάπες.
Πρώτος βγήκε ευθαρσώς και δημόσια ο Μάκης Βορίδης, για να τονίσει, ότι σε αντίθεση με το δημοσιογραφικό συγκρότημα Μαρινάκη, το Documento, που ασκεί την πιο σκληρή κριτική στην κυβέρνηση και τον Μητσοτάκη, πάντα στα ρεπορτάζ που κάνει, ζητά την άποψη και την τοποθέτηση της κυβέρνησης, τηρεί όπως είπε χαρακτηριστικά τους κανόνες δεοντολογίας. Άρα το συμπέρασμα κατά τον Βορίδη, είναι ότι ο Μαρινάκης δεν τήρησε τους κανόνες δεοντολογίας στο επίμαχο θέμα με την μονταζιέρα στις συνομιλίες από τα Τέμπη.
Το ίδιο βράδυ, ο Μητσοτάκης από το βήμα της Βουλή, απέδωσε τα ίδια εύσημα «δεοντολογίας» στο Documento για να ενοχοποιήσει το ΒΗΜΑ του Μαρινάκη. Ήταν πραγματικά διασκεδαστική, αν όχι γελοία, η εικόνα των κυβερνητικών βουλευτών, να παρακολουθούν αμήχανοι τον Μητσοτάκη ο οποίος τους έχει απειλήσει με πυρηνικό πόλεμο αν μιλάνε στο Documento, να το επευφημεί στη Βουλή.
Υπάρχει ακόμη καλύτερο. Τα ίδια πράγματα, υπέρ του Documento, o Μητσοτάκης τα είχε επαναλάβει και σε σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου, προκειμένου να κατηγορήσει τον “αχάριστο Μαρινάκη” ο οποίος δεν ενημέρωσε για όσα σκόπευε να δημοσιεύσει, όπως κάνει το (ξαφνικά καλό και αγαπημένο) Documento. Η δήλωση αυτή του πρωθυπουργού μέσα στο Μαξίμου, δημιούργησε και κλυδωνισμούς, αφού μεταφέρθηκε στον επιχειρηματία Βαγγέλη Μαρινάκη από καλοθελητές, προκειμένου να «αποδειχθεί» ότι «ο Μητσοτάκης δεν έχει πια τίποτα με το Documento και άρα μόνο ό ίδιος παίζει αντικυβερνητικά».
Όλα αυτά θα είχαν πλάκα, αν δεν αφορούσαν και δεν αποδείκνυαν την κατάντια στην οποία έχει περιέλθει η πολιτική και τον άθλιο τρόπο με τον οποίο ασκείται. Για να μιλήσουμε αρχικώς για το τι είναι δεοντολογία και τι υποχρέωση έχει ο δημοσιογράφος, να ξεκαθαρίσω ότι κάθε δημοσιογράφος , έχει υποχρέωση διασταύρωσης της πληροφορίας και όχι γνωστοποίησής της στην πλευρά που δέχεται την κριτική «για να πει την άποψή της». Η διασταύρωση μπορεί να γίνει από πηγές, έγγραφα, έλεγχο άλλων στοιχείων και δεν υπάρχει υποχρέωση να πάρει ο δημοσιογράφος «την άποψη του θιγόμενου» για να κάνει δημοσίευση. Άλλωστε ο θιγόμενος, έχει κάθε δικαίωμα να πει ψέματα για να προστατευτεί, πράγμα που το κάνει φτάνοντας ακόμη και μπροστά σε ένα δικαστήριο. Το ΒΗΜΑ λοιπόν, ο Βασίλης Λαμπρόπουλος και κατ επέκταση ο Βαγγέλης Μαρινάκης, δεν είχαν καμία υποχρέωση να πάρουν οποιαδήποτε «άλλη άποψη» από τη στιγμή που είχαν στη διάθεσή τους τα πραγματικά αποδεικτικά στοιχεία. Ακόμη και αν απευθύνονταν στον Μητσοτάκη, η λεγόμενη άλλη άποψη, θα ήταν αυτό που παρακολουθήσαμε στη Βουλή, ψέμα δομημένο πάνω σε ψέμα. Συνεπώς το παράπονο του Μητσοτάκη, μάλλον σχετίζεται με το ότι του ήρθε απότομο όλο αυτό την ώρα μάλιστα που ήταν στον Καναδά. Με δημοσιογραφία πάντως και δεοντολογία δεν σχετίζεται.
Αλλά ας μείνουμε στην ομολογία Μητσοτάκη για τη δεοντολογία του Documento. Αλήθεια κύριε Μητσοτάκη, τηρεί κανόνες δεοντολογίας η εφημερίδα; Ξαφνικά δεν συκοφαντεί, δεν χτυπά γυναίκες παιδιά και οικογένειες, δεν ψεύδεται, αλλά θέτει μάλιστα όσα στοιχεία προκύπτουν από την έρευνα μπροστά σας για να δώσετε απαντήσεις; Και γιατί δεν τις δίνετε τότε; Γιατί εμφανίζεστε και απαντάτε μόνο σε στημένες συνεντεύξεις και ωραιοποιημένα ρεπορτάζ;
Κάνετε δηλαδή την παραδοχή, ότι επί χρόνια, δεν χτυπάτε ένα Μέσο Ενημέρωσης γιατί δεν είναι όπως πρέπει, αλλά γιατί σας αντιπολιτεύεται, σας αποκαλύπτει και σας ασκεί κριτική.
Απέναντι σε αυτό το Μέσο, που πραγματικά τηρεί κάθε κανόνα δημοσιογραφίας, γιατί οι κανόνες δεν εφαρμόζονται σύμφωνα με συμπάθειες και αντιπάθειες, (έτσι πρέπει να συμβαίνει και με την πολιτική) εσείς κύριε Μητσοτάκη, αναπτύξατε πολλαπλές επιχειρήσεις δολοφονίας χαρακτήρα και εξόντωσης. Φτιάξατε λίστες Πέτσα, δώσατε εντολή στους επιχειρηματίες και τις Τράπεζες να κόψουν διαφήμιση, εξαπολύσατε δεκάδες επιθέσεις μέσω των υπουργών σας με μηνύσεις και αγωγές, προσπαθήσετε να κλείσετε την εφημερίδα δημιουργώντας στημένους φορολογικούς ελέγχους. Κάθε Κυριακή, ο εφιάλτης των επιχειρηματιών ήταν μην δεχθούν τηλεφώνημα από το γραφείο σας που ζητούσε εξηγήσεις γιατί έβαλαν διαφήμιση στο Documento. Έστω και αν όταν έκλεινε το τηλέφωνο αυτός που μιλούσε εξ ονόματός σας μονολογούσαν «καλά δεν ντρέπεται λίγο πρωθυπουργός άνθρωπος»;
Σε ό,τι με αφορά προσωπικά, μεθοδεύσατε να με βάλετε φυλακή, στήνοντας ολόκληρη δικογραφία για δήθεν «σκευωρία Novartis». Ίσως να το πετυχαίνατε αν δεν είχα την εμπειρία και τα στοιχεία από την εμπειρία, να αντιμετωπίσω τη δικιά σας σκευωρία.
Βγήκατε στους TIMES του Λονδίνου και αντί να μιλήσετε για τη διακυβέρνησή σας, συκοφαντήσατε εμένα εμφανίζοντάς με ότι είχα σχέση με ρωσικά κεφάλαια. Τέτοιος πρωθυπουργός με τέτοιες προτεραιότητες.
Δεν αμφισβητώ ότι μετά τα τόσα στραπάτσα που φάγατε εξαιτίας των αποκαλύψεων του Documento (σπίτια Βολτέρου, offshore εταιρείες στα Κέυμαν, απευθείας αναθέσεις, παρακολουθήσεις και τόσα άλλα), σήμερα μπορεί μέσα σας να θεωρείτε ότι έπρεπε να ακολουθήσετε έναν άλλο δρόμο. Το κάνετε όμως ως τακτική και όχι γιατί πιστεύετε στη δημοσιογραφία και την κριτική.
Συσσωρεύτηκαν τόσα πράγματα από τον συνεπή αγώνα που έδωσε το Documento που σας απειλούν. Το γεγονός ότι σήμερα δεν έχετε απέναντί σας μόνο το Documento , δεν είναι τυχαίο. Αντιθέτως είναι παράγωγο της πολιτικής σας, της αλαζονείας σας και της αντίληψης για την εξουσία.
Το Documento κύριε Μητσοτάκη σεβάστηκε και χρησιμοποίησε τους κανόνες. Το ίδιο και εσείς. Αλλά ήταν άλλοι κανόνες, άλλων αντιλήψεων. Και να που ήρθε η ώρα, να παραδεχθεί ο καθένας μας, τους κανόνες του άλλου. Σύντομα αυτό θα γίνει και σε ποιο εκτεταμένη κλίμακα, συμπεριλαμβάνοντας το λεγόμενο 41%. Αρκεί να μην δραπετεύσετε στο εξωτερικό ως…Επίτροπος.
ΥΓ: Πρέπει να αναγνωρίσω ότι όλα αυτά τα χρόνια των απαγορεύσεων Μητσοτάκη, είχαν το θάρρος να μιλάνε επίσημα στο Documento, ο Άδωνης Γγεωργιάδης, ο Μάκης Βορίδης, ο Νότης Μηταράκης, ο Γιάννης Βρούτσης και η Δόμνα Μιχαηλίδου. Ευτυχώς ανεπίσημα μιλούσε η πλειοψηφία της κυβέρνησης και της Κοινοβουλευτικής ομάδας, έστω με φόβο ψυχής μην το καρφώσει κάποιος στον Μητσοτάκη. Ή μάλλον στην Μαρέβα. Αυτό φαινόταν άλλωστε στην έκταση της πληροφόρησης που είχαμε.
