«Δέχομαι σοβαρές εισηγήσεις να είμαι υποψήφιος (για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ) στη διαδικασία που άνοιξε. Από απλά μέλη, παλαιά και νέα, αλλά και από στελέχη, βουλευτές και εκπροσώπους φορέων σε όλη την Ελλάδα. Το σκέφτομαι σοβαρά. Το συζήτησα με συνεργάτες μου, με την οικογένειά μου και με έναν στενό κύκλο προσώπων που σέβομαι κι εκτιμώ» λέει ο ευρωβουλευτής και καθηγητής Νικόλας Φαραντούρης, τονίζοντας πως θα ανοίξει τα χαρτιά του στην Κεντρική Επιτροπή.
Απαντά σε όσους υποστηρίζουν πως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι βουλευτής, αποκαλύπτει το όραμά του για το κόμμα και εξηγεί τι είναι το Spinelli Group στο οποίο είναι μέλος…
Πληροφορίες απ’ τις Βρυξέλλες σας φέρουν να αναλαμβάνετε μέλος ΔΣ του Spinelli Group, του πιο επιδραστικού φεντεραλιατικού φόρουμ την Ευρώπη…
Σας ευχαριστώ. Ναι, πράγματι. Αναλαμβάνω μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Spinelli Group και αισθάνομαι μεγάλη τιμή γι αυτό ως Έλληνας αλλά και ως ο μόνος ευρωβουλευτής της Αριστεράς. Την Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου στο περιθώριο της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο θα έχουμε την πρώτη μας συνεδρίαση με την νέα σύνθεση. Πριν δύο εβδομάδες την 1η Σεπτεμβρίου 2024, είχα εκπροσωπήσει μαζί με άλλους ευρωπαίους φεντεραλιστές το Spinelli Group στη ετήσια συνδιάσκεψη στο ιταλικό νησάκι Βεντοτένε, εκεί απ’ όπου ξεπήδησε κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η ιδέα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Εκεί όπου το 1941 ο Altiero Spinelli συνέγραψε, ενώ ήταν φυλακισμένος απ’ το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι, το «Μανιφέστο για μια Ευρώπη ελεύθερη και ενωμένη» γνωστό ως το Μανιφέστο του Βεντοτένε. Μετά το τέλος του πολέμου ο Σπινέλι συμμετείχε ενεργά στη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαζί με άλλους πρωτεργάτες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, τον Robert Schuman και τον Jean Monnet (κι έχω την τιμή η ευρωπαϊκή ακαδημαϊκή έδρα που κατέχω να φέρει το όνομά του).
Σας θυμίζω ότι το φεντεραλιστικό κίνημα, η πολιτική θεωρία που υποστηρίζει την ομοσπονδιοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης της Ευρώπης, και οι ιδέες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, έχουν τις απαρχές τους στη σύγχρονη αριστερή διανόηση. Το ίδιο και άλλα σύγχρονα εμβληματικά κινήματα, τάσεις και ιδέες όπως το οικολογικό κίνημα ή ο φεμινισμός. Κι όπως πρόσφατα την περιέγραψα, αυτή είναι η “Αριστερά που γεννά”, που μπαίνει μπροστά, που αγκαλιάζει, που δεν αναλίσκεται σε ενδοστρέφεια, εσωτερικές αντεγκλίσεις, διχασμούς και δογματισμούς. Σε αυτήν την Αριστερά πιστεύω ως ανάχωμα στην ακροδεξιά, για την Ευρώπη και για την Ελλάδα.
Ως ευρωβουλευτής πλέον με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και της ευρωομάδας της Αριστεράς, θα είστε υποψήφιος στις εσωκομματικές εκλογές για την ηγεσία του κόμματος;
Είχα προειδοποιήσει έγκαιρα για όσα συνέβησαν προ της κατάθεσης μομφής και της εκ νέου διαδικασίας εκλογής. Κατόπιν τούτου δέχομαι σοβαρές εισηγήσεις να είμαι υποψήφιος στη διαδικασία που άνοιξε. Από απλά μέλη, παλαιά και νέα, αλλά και από στελέχη, βουλευτές και εκπροσώπους φορέων σε όλη την Ελλάδα. Το σκέφτομαι σοβαρά. Το συζήτησα με συνεργάτες μου, με την οικογένειά μου και με έναν στενό κύκλο προσώπων που σέβομαι κι εκτιμώ. Θα τοποθετηθώ αναλυτικά στα όργανα και στην επικείμενη Κεντρική Επιτροπή που θα αποκρυσταλλώσει τον οδικό χάρτη προς το Συνέδριο, με αίσθημα ευθύνης και με επίγνωση του εγχειρήματος και της κρισιμότητας των στιγμών.
Τι θα σας οδηγούσε σε μια τέτοια τελική απόφαση;
Η ανάγκη σε τούτη την κρίσιμη συγκυρία να εργαστώ για την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και να συμβάλω στο πολιτικό περιεχόμενο, στην εξωστρέφεια και την επάνοδό του κόμματος σε κυβερνητική τροχιά. Άλλωστε, αυτός πρέπει να είναι νομοτελειακά ο σκοπός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κι ενός ιστορικού κόμματος που κυβέρνησε πρόσφατα τη χώρα. Ενός κόμματος λαβωμένου, αλλά περήφανου για την ιστορία του και την συμβολή του στον τόπο.
Ποια λάθη καταλογίζετε και σε ποιον;
Είναι η στιγμή να κοιτάξουμε εμπρός. Και δεν θέλω να μπω σε μία “ευθυνολογία” που θα μας γυρίσει πίσω. Τα μέλη και οι φίλοι μας είναι βαθιά πληγωμένα κι όλος ο προοδευτικός-δημοκρατικός κόσμος θέλει να τραβήξουμε μπροστά. Και περισσότερο από την απόδοση ευθυνών, χρειάζεται αυτοκριτική – ναι, αυτοκριτική, δεν εξαιρώ τον εαυτό μου – αλλά στην ώρα της. Τώρα, τουλάχιστον από εμένα, δεν θα ακούσετε απόδοση ευθυνών για κανέναν. Προέχει η ενότητα και η συντροφικότητα. Η εξωστρέφεια και η πολιτική μας αναγέννηση. Ο αντίπαλος είναι οι αδιέξοδες πολιτικές υπέρ των ολίγων που οξύνουν τις ανισότητες και διχάζουν την κοινωνία. Αυτός είναι ο αντίπαλός μας.
Ποιος θέλετε να είναι ο ρόλος σας και ποιο το όραμά σας για τον ΣΥΡΙΖΑ της επόμενης μέρας;
Ενότητα, συντροφικότητα, πολιτικό περιεχόμενο, εξωστρέφεια και σοβαρότητα. Σε ένα κόμμα της Αριστεράς προχωράμε συλλογικά, αλλά και αποφασιστικά. Συλλογικά δεν σημαίνει “χαλαρά”. Και αποφασιστικά δεν σημαίνει αυταρχικά. Με αυτοπεποίθηση, αλλά χωρίς αλαζονεία, τόσο στα εσωτερικά μας όσο και σε σχέση με άλλες υγιείς προοδευτικές- δημοκρατικές δυνάμεις. Ο ρόλος του επικεφαλής είναι όπως θα έλεγαν οι λατίνοι, primus inter pares. Επικεφαλής, αλλά μεταξύ ίσων. Όχι primus solus. Όχι ηγεμών.
Πριν ενάμιση περίπου μήνα απηύθηνα απ’ τις Πρέσπες προς όλους ένα μήνυμα ενότητας, συστράτευσης και εξωστρέφειας για να βγούμε απ’ το παρατεταμένο, εδώ κι ένα χρόνο, σπιράλ εσωστρέφειας, απαξίωσης και φθοράς. Ήταν μια κραυγή αγωνίας και σάλπισμα αφύπνισης για μία Αριστερά που δεν δικαιούται σε τούτη τη συγκυρία να αναλίσκεται σε εσωτερικές αντεγκλήσεις, σε διχασμό και κουτσομπολιό. Είπα ότι για να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μπροστάρης των προοδευτικών ιδεών και των κινημάτων και εν τέλει των προοδευτικών δυνάμεων στη χώρα, οφείλει να αφυπνιστεί. Με φυγή προς τα μπρος και αυτοπεποίθηση. Χωρίς να ξορκίζει τη συζήτηση μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων και χωρίς να αυτοαναιρείται με αντιφατικά αφηγήματα και συμβολισμούς. Αυτό το μήνυμα επαναλαμβάνω τώρα.
Διαχρονικά, όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι στην πρώτη γραμμή, αλλά και πρόσφατα, οι πρωτοβουλίες μου δεν είναι παρά μια υπόμνηση της παρακαταθήκης μας. Της παρακαταθήκης ενός κόμματος που κυβέρνησε τη χώρα, εμπέδωσε τη σταθερότητα στα Βαλκάνια και τη Ν/Α Μεσόγειο, έλυσε προβλήματα, οδήγησε την Ελλάδα εκτός μνημονίων με γεμάτα ταμεία και προστάτευσε το κράτος πρόνοιας. Είναι η παρακαταθήκη του μεγαλύτερου κόμματος της Αριστεράς στην Ευρώπη. Αυτή την παρακαταθήκη, αισθάνομαι έναντι των χιλιάδων μελών και φίλων μας ότι οφείλω, τόσο εγώ όσο και κάθε στέλεχος που αγαπά τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, να την περιφρουρήσουμε και να την επεκτείνουμε.
Τι απαντάτε σε όσους λένε πως ο νέος πρόεδρος θα πρέπει να είναι βουλευτής;
Είμαι βουλευτής. Βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η βουλευτική μου ιδιότητα και η κοινοβουλευτική μου δράση ως εκπροσώπου ολόκληρης της χώρας συνιστά ακόμη μεγαλύτερη τιμή και ευθύνη. Σκοπεύω να τιμήσω στο ακέραιο την ευρωβουλευτική μου ιδιότητα που σημαίνει ότι σκοπεύω να είμαι σε όλη την Ελλάδα μεταφέροντας τα προβλήματα της κοινωνίας στο κέντρο λήψης των αποφάσεων στις Βρυξέλλες και ήδη αυτό κάνω κάθε εβδομάδα με περιοδείες με όλη τη χώρα! Παράλληλα με την δραστηριότητά μου στην Ευρωβουλή. Σας θυμίζω ότι το μεγαλύτερο ποσοστό της ελληνικής νομοθεσίας αποφασίζεται πλέον στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο και ενσωματώνεται στα ευρωπαϊκά Κράτη Μέλη μέσω των εθνικών κοινοβουλίων.
Αλλά και η εξωκοινοβουλευτική δράση είναι σημαντικό να έχει κι αυτή αναφορές στις ευρωπαϊκές και διεθνείς εξελίξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υπήρξε το μεγαλύτερο κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Οφείλουμε να είμαστε παντού. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και σε κάθε συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης. Με εξωστρέφεια και αυτοπεποίθηση. Με κοινοβουλευτική δράση αλλά και κινηματική διάθεση. Δίπλα στις παραγωγικές δυνάμεις αλλά και στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Παντού. Ως ευρωβουλευτής πιστεύω ότι μπορώ να συμβάλω με μία στιβαρή κοινοβουλευτική και πολιτική αντιπαράθεση με επιτυχία.
