Του Γιώργου Λακόπουλου
Έμπειροι πυροσβέστες που ενεπλάκησαν στις τελευταίες πυρκαγιές- με πολλές ώρες με τη μάνικα στο ενεργητικό τους -στην αρχή δυσκολευθήκαν να καταλάβουν.
Το εφετινό επιχειρησιακό «δόγμα» στις πυρκαγιές δεν ήταν να σβήσουν, αλλά να… εκκενωθεί περιοχή. Αυτή είναι η » νέα αντίληψη» που υπόσχονταν προ καιρού ο Χρυσοχοΐδης;
Στην πορεία κατάλαβαν: η «πατέντα» να διώχνουν τους τοπικούς πληθυσμούς, δεν προήλθε ούτε από την ηγεσία της Πυροσβεστικής, ούτε από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
Ήταν κεντρική πολιτική επιλογή: ούτε ένας νεκρός. Για την ακρίβεια «διώξτε τον κόσμο μακριά»- και ας καούν τα πάντα.
Στο μέτρο που αποπνέει σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή είναι σεβαστό. Αλλά οι πολιτικοί παρατηρητές διακρίνουν και την πονηρία: ο ζητούμενο είναι να μην χαθεί το » συγκριτικό πλεονέκτημα» απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση: το Μάτι.
Έτσι εκλαμβάνεται από τα συμφραζόμενα των φιλοκυβερνητικών τοποθετήσεων η εκατόμβη του 2018.
Αν υπήρχαν και στις εφετινές πυρκαγιές θύματα δεν θα μπορούσε ο Πρωθυπουργός να επικαλεσθεί ότι » έδωσε προτεραιότητα στην ανθρώπινη ζωή»- ενώ » ο ΣΥΡΙΖΑ έκαψε τον κόσμο».
Τα υπόλοιπα ως ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
Στην πράξη αυτό το δόγμα αποδυνάμωσε την πυρόσβεση. Οι πυροσβεστικές δυνάμεις στις μεγάλες πυρκαγιές έμειναν χωρίς τους βασικούς συμμάχους τους: τους κατοίκους.
Οι πυροσβέστες ξέρουν ότι χωρίς τη συνδρομή όσων γνωρίζουν καλά μια περιοχή η προσπέλαση γίνεται δύσκολη. Άλλο η απομάκρυνση των ευπαθών και των αδύναμων και άλλο η γενική εντολή δια του 112: Εκκενώστε.
Αυτή η «επιχειρησιακή αναπηρία», όπως την υπαγόρευσε η πολιτική σκοπιμότητα- εντάσσεται στην σχεδόν αρρωστημένη προσπάθεια της επικοινωνιακής μηχανής του Μεγάρου Μαξίμου να » προστατεύσει τον Μητσοτάκη».
Σ’ αυτό το πλαίσιο εξαφάνισαν την … κυβερνητική εκπρόσωπο, ώστε η κυβέρνηση να μην παίρνει καθημερινά θέση στις εξελίξεις και η ενημέρωση ανατέθηκε στον Χαρδαλιά -που δεν επέτρεπε… ερωτήσεις.
Τελικά όμως αυτά λειτούργησαν συμπληρωματικά στην απουσία σχεδιασμού και πρόληψης, στις διοικητικές ανεπάρκειες και στην στρεβλή πολιτική εξοπλισμού σε πυροσβεστικά μέσα.
Έτσι η πολιτική επιλογή έγινε μπούμερανγκ. Η εβδομάδα με τις πυρκαγιές επέδρασε καταλυτικά στην αποκάλυψη της κυβερνητικής γύμνιας και ανεπάρκειας.
Το μοιραίο πρόσωπο ήταν ο… Μητσοτάκης. Όταν η πρώτη φροντίδα του κυβερνητικού επιτελείου να μην συνδεθεί τις πυρκαγιές απέτυχε, είδαμε έναν αμήχανο και άβουλο Πρωθυπουργό.
Εμφανίζονταν στο προσκήνιο για να κάνει ακατάληπτες δηλώσεις για την » πολιτική του βούληση»! Την ώρα που οι φλόγες κατέκαιγαν τη χώρα χωρίς οργανωμένη αντιμετώπιση.
Η επέκταση του ολέθρου αποδίδεται εκτός από τις βεβιασμένες εκκενώσεις και στην καθυστερημένη επέμβαση σε κάθε πυρκαγιά.
Όταν έφταναν οι πυροσβεστικές δυνάμεις , κυρίως από τον αέρα, ήταν αργά: η φωτιά είχε ενισχυθεί και ήταν αδύνατο να αναχαιτιστεί.
Επιπλέον ακόμη και στις πιο κρίσιμες στιγμές η κυβέρνηση έκανε πολιτικάντικη διαχείριση, διασπείροντας τα εναέρια μέσα με κριτήρια, να ικανοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερα αιτήματα. Με αποτέλεσμα να αποδυναμώνεται η προσπάθεια στη πιο δύσκολα μέτωπα.
Το δραματικό αποτέλεσμα απογύμνωσε τον κυβερνητικό μηχανισμό και ο Πρωθυπουργός δέχθηκε επιχειρησιακά, ηθικά, πολιτικά και κοινωνικά πλήγματα.
Όχι μόνο στο συλλογικό υποσυνείδητο, αλλά και στις δημόσιες τοποθετήσεις καταγράφηκε ως κατώτερος των περιστάσεων. Η «οργή λαού» τον συμπαρέσυρε προσωπικά.
Η προκλητική προσπάθεια του πασπαρτού Σκέρτσου να εμφανίσει επάρκεια μέσων και προσωπικού απλώς τον εξέθεσε: όταν λες ότι διαθέτεις 74 αεροσκάφη – πρακτικά πάνω από 90 με όσα ήλθαν από άλλες χώρες- και στην Εύβοια επιχειρούν μόνο εφτά, πρέπει να εξηγήσεις πού βρίσκονται τα υπόλοιπα.
Για διορατικούς πολιτικούς παρατηρητές όσα συνέβησαν αυτές τις μέρες απλώς «αποκάλυψαν τον πραγματικό Κυριάκο Μητσοτάκη». Δεν μπορούσαν να τον υπερασπιστούν ούτε οι μιντιακοί φίλοι του.
Φάνηκε ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί μεγάλες κρίσεις. Η αλαζονική εμμονή στην καλλιέργεια της εικόνας του προσβάλει την κοινωνία. Η οποία από την πλευρά της εκδηλώθηκε εναντίον του με πολλούς τρόπους.
Ακόμη και τα φιλικά κανάλια αναγκάζονται να κόβουν στον αέρα πολίτες για να σταματήσει την εξάψαλμος του κατά του πρωθυπουργό και της κυβέρνησής.
Ωστόσο δεν ήταν δυνατόν να εξαφανιστούν οι συνεχείς καταγγελίες κατοίκων ότι τους αφήσαν να παλεύουν μόνοι με τις φλόγες. Ότι τους κορόιδευαν αναφέροντας ότι τους συνδράμουν με εναέρια μέσα εκεί που οι ίδιοι δεν έβλεπαν … κανένα και παλεύαν με κλαδιά και κουβάδες να τιθασεύσουν τις φλόγες.
Η κυβέρνηση δεν ηττήθηκε στη μάχη με τις φλόγες, αλλά και στο πιο προνομιακό πεδίο της: την επικοινωνία. Η επιστράτευση της προτροπής «δεν είναι ώρα ευθυνών» και ο αγοραίος ισχυρισμός κυβερνητικών αρθρογράφων ότι όσοι καταγγέλλουν την αποτυχία, είναι «πυροκάπηλοι έδειξε ότι έχασε τον έλεγχο. Με ό,τι σημαίνει αυτό για τη συνέχεια.
