Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ επικίνδυνος για τη δημοκρατία και ευτυχώς που αποτρέψαμε την επικράτησή του για δεύτερη φορά, όπως ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός μιλώντας εκτός χειρογράφου σε εκδήλωση στο Μόναχο; Υπάρχουν υγιείς δυνάμεις στη Νέα Δημοκρατία με τις οποίες θα μπορούσε να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την προϋπόθεση ότι θα φύγει από τη μέση ο Μητσοτάκης, όπως είπε ο Γιώργος Τσίπρας; Για να δούμε.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει ένα πρόβλημα με τους αριθμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε την παράταξή του δύο φορές, μία τον Γενάρη του 2015 και μία τον Σεπτέμβρη του 2015. Αλλά ας δεχτούμε ότι είναι μια λεπτομέρεια. Να θυμίσουμε στον κ. Μητσοτάκη ότι το κόμμα του χρησιμοποιεί το ίδιο επιχείρημα κάθε φορά που νιώθει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια του. Τα ίδια έλεγε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 όταν το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον εκλογικό θρίαμβό του. Οπως τώρα, έτσι και τότε προειδοποιούσε τους πολίτες να μη στηρίξουν το ΠΑΣΟΚ γιατί η χώρα θα καταστραφεί.
Η αντίληψη που υπηρετεί τη συγκεκριμένη θέση είναι αυτή που έχουν οι ιδιοκτήτες. Θεωρούν τους εαυτούς τους ως τους μόνους άξιους να κυβερνούν. Οι άλλοι είναι εισβολείς και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πράγματι επικίνδυνος, όχι όμως για τη δημοκρατία, αλλά για τη Νέα Δημοκρατία. Αυτήν απειλεί και γι’ αυτό η Δεξιά, σε συνεργασία με επιχειρηματικούς κύκλους και φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, προσπαθεί να τον παρουσιάσει ως μεγάλο κίνδυνο. Η συντήρηση αυτού του μύθου στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης κρατάει στη ζωή το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, το οποίο το τελευταίο διάστημα έχει προβλήματα συνοχής, κυρίως γιατί δεν μπορεί να πείσει ευρύτερα ακροατήρια ότι για τη θορυβώδη ανεπάρκεια της κυβέρνησης στη διαχείριση κρίσεων και για τις κραυγαλέα ανήθικες πρακτικές της ευθύνονται οι προηγούμενοι.
Αλλά και επί της ουσίας. Προς κακοφανισμό πολλών οπαδών του ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκε χρήσιμος για το αστικό σύστημα. Κατάφερε να εκφράσει και στη συνέχεια να εκλογικεύσει και να εκτονώσει το μαζικό ρεύμα αγανάκτησης που είχε δημιουργηθεί στη χώρα εξαιτίας της χρεοκοπίας και της επιβολής των μνημονίων. Χωρίς την παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ ίσως οι εξελίξεις να ήταν πολύ δραματικές για τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ που διοίκησαν τη χώρα από το 1974. Αποδείχτηκε επίσης και καλύτερος νοικοκύρης. Παρέλαβε από τη Δεξιά άδεια ταμεία και της παρέδωσε ένα αποθεματικό 37 δισ. ευρώ, στήριξε τους φτωχούς και τους αποσυνάγωγους και στο ηθικό επίπεδο η σύγκριση με τη Δεξιά τον ευνοεί καταφανώς, όσο κι αν προσπάθησαν οι αντίπαλοί του με συκοφαντίες και δολοφονίες χαρακτήρων να περάσουν στην κοινή γνώμη λογικές συμψηφισμού.
Σχετικά με την αναφορά του Γ. Τσίπρα στις υγιείς δυνάμεις της Δεξιάς με τις οποίες θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεργαστεί, που δημιούργησε αίσθηση, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι συνεργάστηκαν με όλους σε διάφορες φάσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου. Είχαμε συνεργασίες που πριν γίνουν θεωρούνταν αδιανόητες. Η Αριστερά και στη δογματική εκδοχή της και στη ρεφορμιστική (ο ενιαίος Συνασπισμός) σχημάτισε κυβέρνηση με τη Δεξιά (κυβέρνηση Τζαννετάκη). Διώκτες και διωκόμενοι συνέπλευσαν και έφτιαξαν την Οικουμενική του Ζολώτα.
Το ΠΑΣΟΚ, που σήμερα κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι τα βρήκε με την αντιδραστική Δεξιά (ΑΝ.ΕΛΛ.), συνεργάστηκε με τη Δεξιά και την Ακρα Δεξιά (ΛΑΟΣ). Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε για εταίρο και στις δύο κυβερνήσεις του 2015 το κόμμα του κ. Καμμένου. Οπότε τις διάφορες δεσμεύσεις που εκτοξεύουν οι ηγεσίες των κομμάτων ότι ποτέ δεν θα κάνουν εκείνο ή το άλλο δεν πρέπει να τις παίρνουμε τοις μετρητοίς. Κάποιες φορές οι αρχές υποτάσσονται στις περιστάσεις.
