Του Γιώργου Καραμέρου
Η εισβολή στην Ουκρανία και το μπαράζ κυρώσεων της Δύσης στη Ρωσία έχουν δημιουργήσει σοβαρές παρενέργειες στην παγκόσμια οικονομία, και στην καθημερινότητα όλων. Από τους εργάτες μέχρι τους εφοπλιστές. Και αν οι πρώτοι κάθε φορά που αρθρώνουν ενστάσεις κατηγορούνται ως “ψεκασμένοι” και “φίλοι του Πούτιν” τουλάχιστον ας ακούσουμε τι λένε οι εφοπλιστές. Αυτοί που «αν σταματήσουν (τα πλοία τους) θα σταματήσει ο κόσμος» όπως είπε χθες στο συνέδριο Capital link ένας από τους επιφανείς Έλληνες εφοπλιστές.
Εκεί αξιολόγησαν πως η ενεργειακή κρίση μπορεί να διαρκέσει έως και 10 χρόνια. Εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην επιβολή κυρώσεων καθώς ιστορικά δεν λειτούργησαν (Ιράν, Βενεζουέλα).
Αποκάλυψαν πως η Ρωσία στέλνει πετρέλαιο στην Κίνα και την Ινδία σε χαμηλές τιμές και στη συνέχεια αυτές οι χώρες το στέλνουν πάλι πίσω στην Ευρώπη αλλά πανάκριβο με τον καταναλωτή να πληρώνει το τίμημα.
Κάποιοι επίσης δεν δίστασαν να πουν πως αντί να τιμωρούμε τη Ρωσία τιμωρούμε τους εαυτούς μας με τις συνέπειες να είναι μεγάλες και τους πολιτικούς να πρέπει να εργαστούν για να βρεθεί μία λύση.
Όλα αυτά ακούστηκαν στη σκιά της απόφασης της ευρωπαϊκής επιτροπής πριν λίγες μέρες να σταματήσει από τον ερχόμενο Δεκέμβριο να αγοράζει το ρωσικό αργό πετρέλαιο πού μεταφέρεται με πλοία και αντιστοιχεί στα 2/3 όλων των ευρωπαϊκών εισαγωγών ρωσικού αργού ενώ από 1/1/2023 θα απαγορευτούν και όλα τα ρωσικά διυλισμένα προϊόντα.
Ακούγοντας τα όσα έλεγαν χθες οι Έλληνες εφοπλιστές θυμήθηκα έναν τίτλο της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt σε ένα από τα φύλλα της στα τέλη Μαΐου για την έκτακτη σύνοδο κορυφής των ευρωπαίων ηγετών με τίτλο «Συμβούλιο κορυφής των Ανήμπορων».
Τότε μόνο τέσσερις χώρες οι Ουγγαρία, Σλοβακία, Τσεχία και Βουλγαρία είχαν αντιταχθεί στην οριστική διακοπή ροής του ρωσικού πετρελαίου και πέτυχαν την εξαίρεση του αγωγού “Druzhba” που παρεμπιπτόντως καταλήγει στη Λειψία της Γερμανίας!
Φτηνό ρωσικό πετρέλαιο που θα μεταφέρεται με πλοία τέλος. Μόνη εξαίρεση ο προαναφερθείς αγωγός «μέχρι να μετατραπούν οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις» των χωρών που πέτυχαν την εξαίρεση.
Προκαλεί εντύπωση, και μάλλον εν μέρει εκεί οφείλεται και η χθεσινή αντίδραση των Ελλήνων εφοπλιστών, πως η Ελλάδα που είναι ναυτιλιακή δύναμη δεν διατύπωσε ενστάσεις για το εμπάργκο του ρωσικού αργού με πλοία.
Βέβαια οι εφοπλιστές θα βρουν το δρόμο τους, και νέες αγορές. Οι υπόλοιποι ως καταναλωτές Θα πληρώνουμε το ρώσικο πετρέλαιο για να έρθει πανάκριβο και βαπτισμένο από την Ινδία και την Κίνα ή το υγροποιημένο αέριο που θα πρέπει να περνά τις φουρτούνες του Ατλαντικού με την αντίστοιχη για τον καταναλωτή, οικονομική επιβάρυνση.
Κάθε τέτοια συζήτηση βέβαια θα μας ήταν αδιάφορη αν προχωρούσαν με ισχυρή πολιτική βούληση οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και κυρίως οι μονάδες αποθήκευσης ενέργειας. Αν αίρονταν τα γραφειοκρατικά εμπόδια και οι ιδεοληψίες κατά των μονάδων παραγωγής πράσινης ενέργειας και αν ενεργοποιούνταν οι ενεργειακές κοινότητες ώστε κάθε στέγη, κάθε γειτονιά κάθε Δήμος κάθε Περιφέρεια να μπορούσε να συμμετάσχει στην παραγωγή αλλά και τη διανομή του ενεργειακού πλούτου. Πολλά τα “Αν” που πρέπει να γίνουν “Να”.
