Μέσα σε όλα, μπλέξαμε και τις Όλγες μας
Του Γιώργου Λακόπουλου στο ieidiseis.gr
Η γαλάζια Όλγα Κεφαλογιάννη δεν μπορεί να ασκήσει τουριστική πολιτική, αν στο γραφείο της δεν έχει καινούργια, ακριβά χαλιά. Ούτε ο αρχοντικός Αβραμόπουλος, δεν το είχε φτάσει ως εκεί.
Καθώς είναι εύπορη, θα μπορούσε να στρώσει τα χαλιά της αρεσκείας της, με δικά της λεφτά και φεύγοντας να τα χαρίσει στο υπουργείο. Γράφοντας και ιστορία, αφού οι αποχωρούντες υπουργοί συνήθως αφήνουν μόνο τους τοίχους.
Δεν θα έμπαινε και στο στόμα του ενός και του άλλου. Ούτε θα έβαζε τον Μητσοτάκη να υπολογίζει τι θα κερδίσει, αν εμφανιστεί ο ίδιος ως προστάτης του δημοσίου χρήματος, δια της αποπομπής της.
Προφανώς κάποιος του θύμισε ότι ο ίδιος έκανε χειρότερα στο μέγαρο Μαξίμου. Η Μαρέβα «μπήκε μέσα στ’ αμπέλι σαν νοικοκυρά» και τα άλλαξε όλα. Για να του δημιουργήσει καλύτερο περιβάλλον εργασίας και πιο μοντέρνο τρόπο υποδοχής επισκεπτών.
Με την Όλγα Γεροβασίλη του ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα είναι περισσότερο σύνθετα και κυρίως περισσότερο πολιτικά. Δεν θέλει να αλλάξει χαλιά και πίνακες στο κόμμα, αλλά τον Κασσελάκη – ιδιοχείρως και αυτοπροσώπως.
Συνηθίζεται σε εσωκομματικές αναμετρήσεις να στοχοποιείται από τη μια πλευρά ο επικεφαλής της άλλης. Έστω και με τον άγαρμπο τρόπο, που το κάνουν ο Συριζαίοι για τον λατρεμένο τους, τέτοιο καιρό πέρυσι, πρόεδρο – που τώρα κήρυξαν «έκπτωτο».
Δεν το κάνει μόνο η Όλγα, ο Ραγκούσης, ο Ζαχαριάδης, αλλά ακόμη και πρώην υπασπιστές του «Στέφανου». Όπως ο Γιώργος Τσίπρας, που – δια του ονόματος και της συγγένειας – υποδείκνυε ως αναγκαιότητα την εκλογή του.
Η Γεροβασίλη είναι το συμπαθέστερο πρόσωπο στο κομματικό ρετιρέ – και κρίμα που δεν θα είναι υποψήφια. Αν εκλέγονταν, μετά τον Τσίπρα – επιτρέψτε του την προσωπική αναφορά – εμείς οι Αρτινοί θα μεταφέραμε την έδρα του ΣΥΡΙΖΑ στο γεφύρι της Άρτας.
Με τους συμβολισμούς που του πάνε γάντι.
Ακριβώς επειδή βαρύνει ο λόγος της, οι αντι-Κασσελακικές παρεμβάσεις της υπερβαίνουν την επιθετικότητα που μπορεί να έχει μια παρ’ ολίγον ανθυποψήφιά του – αν έπιανε τόπο η παρότρυνση του Τσίπρα, τον περασμένο Φεβρουάριο, να στήσουν κάλπες.
Είναι λίγο άκομψος ο ισχυρισμός ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μεγάλη υπομονή με τον κύριο Κασσελάκη». Ο εν λόγω «κύριος» δεν κέρδισε στην ηγεσία στα ζάρια. Τον προτίμησαν τα μέλη του κόμματος και – αν πάρουμε τοις μετρητοίς τους δημοσκόπους – σκοπεύουν να το ξανακάνουν.
Είναι κατανοητό να λέει «να κάνουμε τα πάντα ώστε να μην κερδίσει». Δεν είναι όμως να προεξοφλεί ότι «αν εκλεγεί ο Κασσελάκης, ο ΣΥΡΙΖΑ θα τελειώσει οριστικά».
Πρώτο γιατί αν εκλεγεί, θα τον θέλει η βάση ως προτιμότερο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ – ακόμη και αν πρόκειται να τον «διαλύσει»…
Δεύτερο, γιατί υποδηλώνει ότι παρά τη βούληση της πλειοψηφίας των μελών – ή μάλλον… εξ αιτίας της – κάποιοι θα αποχωρήσουν από το κόμμα.
Δηλαδή, θα κάνουν ότι και οι «11» της «Νέας Αριστεράς» που κατηγορούν και – κυρίως – θα ανατινάξουν την περιουσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης που τους άφησε ο Τσίπρας.
Σ’ αυτή τη περίπτωση θα τελειώνουν όλοι μαζί.
