Το τι επιλέγει να ρωτήσει ένας δημοσιογράφος έναν πρωθυπουργό ή έναν πολιτικό αρχηγό στο πλαίσιο μιας συνέντευξης, τηλεοπτικής, ραδιοφωνικής, έντυπης, είναι απολύτως υποκειμενικό. Σίγουρα πρέπει να ερωτά θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη, πόσω μάλλον λίγες μέρες πριν από τις ευρωεκλογές. Αλλά σε κάθε περίπτωση το κριτήριό του για το τι προτάσσεται και το τι έπεται δεν μπορεί να τεθεί σε «δικαστική κρίση».
Ωστόσο υπάρχει ένα απαράβατος κανόνας. Οι ερωτήσεις στις συνεντεύξεις να παρακολουθούν κατ’ ελάχιστο βαθμό την επικαιρότητα. Και ιδιαίτερα τα θέματα που περιστρέφονται γύρω από τον προσκεκλημένο, ειδικώς αν έχει γίνει θετικός ή αρνητικός ήρωας επεισοδίων. Σε αυτή την περίπτωση ο δημοσιογράφος βάζει στα χείλη του τις ερωτήσεις των τηλεθεατών του, των ακροατών του, των αναγνωστών του. Μεσιτεύει για να λυθούν οι απορίες τους. Υποβάλλει ερωτήσεις που μπορεί να προκαλέσουν την ενόχληση του προσκεκλημένου του. Αλλά όταν κάθεσαι στις καρέκλες αυτές, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς ποιον εκπροσωπείς. Ποτέ την εξουσία, πάντα την κοινή γνώμη. Δεν είμαστε εκεί για τους «από εδώ», είμαστε για τους «απέναντι».
Παρακολουθώ τις τελευταίες συνεντεύξεις του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τι έχει επικαιρότητα; Εχει πολύ…φέτα. Εχει πολύ ενδιαφέρον για την τιμή της φέτας μετά το λάθος που διέπραξε ο κύριος Μητσοτάκης στο Κοινοβούλιο να υποστηρίξει ότι η τιμή της κινείται στα 6 ευρώ. (Αυτό αποδόθηκε στους λογογράφους του! Καθόλου γενναίο. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όπως έχει αποκαλύψει ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης, του τηλεφωνούσε αξημέρωτα όταν ήταν υπουργός Εμπορίου, μόλις διάβαζε στις εφημερίδες κάτι για άνοδο των τιμών, και εκείνος για να το τσεκάρει έβαζε να πρόχειρο ρούχο και έσπευδε στη λαϊκή πριν απαντήσει στον πρωθυπουργό. Ετσι κυβερνώνται οι χώρες. Με το επί τόπου).
Η επικαιρότητα έχει επίσης Τέμπη, λέξη απαγορευμένη στο Μέγαρο Μαξίμου. Αδερφές θυμάτων διαμαρτυρήθηκαν στον πρωθυπουργό σε ομιλία του στην Κέρκυρα, γιατί προπηλακίστηκαν από τους φρουρούς του κι εκείνος άρχισε να τους κάνει σεμινάριο σε ανοίκειο ενικό για το τι είναι δημοκρατία. Η επικαιρότητα έχει τη συνταξιούχο που πλησίασε τον πρωθυπουργό και του διαμαρτυρήθηκε ότι δεν μπορεί να ζήσει με σύνταξη 440 ευρώ. Η επικαιρότητα έχει «Γαλάζια Πατρίδα», καθώς η Τουρκία με την οποία τα πάμε… μια χαρά και έχουμε… αγκαλιές και φιλιά έβαλε το δόγμα της αμφισβήτησης του Αιγαίου στα σχολικά της βιβλία. Η επικαιρότητα έχει τις ανοησίες που κάνει ο αρχηγός της εξωτερικής αντιπολίτευσης με την εξωτερική πολιτική, λέγοντας άλλα πράγματα τη μία μέρα και άλλα την άλλη για το τι είδους οργάνωση είναι η Χαμάς.
Τι περιμένει λοιπόν ο τηλεθεατής, ο ακροατής, ο αναγνώστης, όταν ανοίξει τηλεόραση, ραδιόφωνο ή ξεφυλλίσει εφημερίδα για να παρακολουθήσει μια συνέντευξη του πρωθυπουργού ή του αρχηγού της αντιπολίτευσης; Εκτός από τα μεγάλα θέματα, να ερωτηθούν ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης γι’ αυτά που έζησαν στην προεκλογική τους δραστηριότητα μόλις χθες. Γι’ αυτά που έκαναν μόλις χθες. Γι’ αυτά που είπαν μόλις χθες. Για τη φέτα, για τα Τέμπη, για τη «Γαλάζια Πατρίδα», για τις συντάξεις και τη συμμόρφωση στις υποδείξεις ενός πρέσβη για το τι μπορεί να λέει και τι όχι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Είναι θέματα που ενδιαφέρουν εκατομμύρια ανθρώπους. Είναι θέματα που ακουμπούν τους ανθρώπους. Αφορούν τις ζωές τους. Γιατί πέρα από αυτούς που περνούν την ημέρα τους κάνοντας πλάκα στο TikTok, όπως ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, υπάρχουν και εκατομμύρια άνθρωποι που υπολογίζουν το τελευταίο ευρώ με βάση τον μισθό ή τη σύνταξή τους για να αγοράσουν λίγη φέτα, για να αγοράσουν λίγο κρέας, για να πάνε ή να μην πάνε σε ένα ταβερνάκι. Γιατί πίσω από τη λαμπερή Ελλάδα που σαρώνει στον τουρισμό υπάρχει και η σκυθρωπή Ελλάδα. Η μελαγχολική Ελλάδα. Ρωτάμε κι αυτούς; Ενδιαφερόμαστε γι’ αυτούς; Ή κάνουμε πως δεν συνέβησαν όλα αυτά την προηγουμένη και ρωτάμε τις ατζέντες που διευκολύνουν τους πρωθυπουργούς και τους πολιτικούς αρχηγούς;
Φοβάμαι πως σε όλη την εκστρατεία ούτε μία φορά δεν ζορίστηκαν ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Περνούν ζάχαρη. Ο κύριος Κασσελάκης, αφού μας ξενάγησε στο σπίτι του του Κολωνακίου, αξίας ενάμισι εκατομμυρίου ευρώ, μας ξενάγησε και στο εξοχικό του στις Σπέτσες, επίσης μεγάλης αξίας. Ενώ εμφανίστηκε και με παπιγιόν σε γάμο γνωστού εφοπλιστή. Κατά τα άλλα, παριστάνει τον αριστερό και τον προστάτη των φτωχών. Τον ρώτησε κανείς πώς είναι δυνατόν να προκαλεί στην κοινωνία με αυτά, την ώρα που είναι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας στενάζει; Οχι. Ο κύριος Μητσοτάκης παρακολουθούσε τους μπράβους του να προκαλούν τη νεαρή κοπέλα, αδελφή θύματος των Τεμπών, στην Κέρκυρα και ειρωνεύτηκε συνταξιούχο να πάει να βρει βοήθεια στην Εκκλησία και να λύσει τα προβλήματα της. Τον ρώτησε κανείς γι’ αυτό; Μετά την περασμένη Παρασκευή, όταν εκστόμισε τη λέξη «φέτα» στο Κοινοβούλιο, τον ξαναρώτησε πότε κάνεις γι’ αυτό; Ή του έβαλαν πιπέρι στο στόμα να μην την προφέρει ποτέ ξανά μέχρι το τέλος της καμπάνιας;
Αυτό, αγαπητοί φίλοι, το λέμε δημοκρατία. Ελληνική Δημοκρατία. Εχουμε απέναντί μας τους πολιτικούς μας και δεν τους ρωτάμε αυτό που πραγματικά νοιάζει τον κόσμο. Και αυτή τη δημοκρατία μεθαύριο, στις 24 Ιουλίου, θα τη γιορτάσουμε κιόλας. Δημοκρατία χωρίς ερωτήσεις και -το κυριότερο- δημοκρατία χωρίς απαντήσεις δεν μπορεί να λέγεται δημοκρατία. Μη νομίζει κανείς ότι ο κόσμος δεν παρατηρεί. Θα μας πάρουν με τις πέτρες, οι οποίες θα πέσουν επί δικαίων και αδίκων. Το παιχνίδι είναι πλέον αφόρητα στημένο.
