Του Κώστα Βαξεβάνη
Η επικαιρότητα φέρνει στο μυαλό τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 2020, είχε επικρίνει τον Αλέξη Τσίπρα για την απόφασή του να αποκαλέσει πολιτικό απατεώνα τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η σκληρή πραγματικότητα όχι μόνο δεν συμμερίστηκε την επιτηδευμένη ευγένεια του πρώην λόρδου του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος έχει εκπέσει σε γραφικό μπάτλερ της πολιτικής, αλλά δικαιώνει συμπυκνωμένα, μέσα σε λίγα μόλις εικοσιτετράωρα, τον Αλέξη Τσίπρα.
Η εθνικίστρια νέα Πρόεδρος της Βόρειας Μακεδονίας, Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα, αποκάλεσε με κάθε επισημότητα τη χώρα της «Μακεδονία», προκαλώντας την αντίδραση του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, που κάλεσε τη γείτονα χώρα να σεβαστεί την συμφωνία των Πρεσπών και να χρησιμοποιεί το «Βόρεια Μακεδονία». Δηλαδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ανακάλυψε πόσο καλή είναι η συμφωνία των Πρεσπών καθώς και το ότι η ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» δεν αποτελεί εθνική παραχώρηση και καλεί την Σιλιάνοφσκα να σεβαστεί όσα έχουν υπογραφεί. Παρ όλα αυτά, ο Μητσοτάκης δεν φέρνει στη Βουλή τα τρία Μνημόνια Συνεργασίας που εκκρεμούν για ψήφιση, αποκαλύπτοντας ότι τα εθνικά θέματα γι αυτόν είναι ένα προσωπικό και επικίνδυνο παιχνίδι. Μετά τη νίκη του VMRO στη Β. Μακεδονία, θα ζήσουμε στιγμές απείρου κάλλους, αφού ο Μητσοτάκης θα εκλιπαρεί να εφαρμοστεί η συμφωνία των Πρεσπών, αποκαλύπτοντας φυσικά, ότι έντυσε με χλαμύδες και περικεφαλαίες το πολιτικό του κοινό για να παίξει σε μια προσωπική παράσταση πολιτικής εξαπάτησης και να τον φέρει στην εξουσία.
Λίγες ώρες μετά την Σιλιάνοφσκα, ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, μιλώντας σε προεκλογική του συγκέντρωση στην Ελλάδα, αποκάλεσε για δεύτερη φορά τον Μητσοτάκη, ως τον καλύτερο πρωθυπουργό της Ελλάδας και φυσικά με τον τρόπο αυτό παρενέβη στα ελληνικά πράγματα προς τις Ευρωεκλογές του Ιουνίου. Η πρώτη φορά που ο Ράμα έκανε φιλοφρονήσεις «στον καλύτερο Έλληνα πρωθυπουργό» ήταν το 2022. Ο Ράμα εκθέτει με τη δήλωσή του τον Μητσοτάκη, ο οποίος τοποθέτησε τον επικίνδυνο Φρέντι Μπελέρη στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ, για να κατασκευάσει ένα ακόμη πατριωτικό αφήγημα εθνικής αντιπαλότητας με τον Ράμα ο οποίος “διώκει την ελληνική μειονότητα” στην Αλβανία (δια του Μπελέρη πάντα).
Το «πρόβλημα Μπελέρη» είναι μια σικέ αντιπαράθεση μεταξύ Ράμα και Μητσοτάκη με θύμα την μειονότητα. Όπως είχα γράψει πριν από τρεις βδομάδες στο Documento που είχε θυμίσει το βρόμικο και επικίνδυνο παρελθόν του Μπελέρη: «Η χάρη που έκανε ο Μητσοτάκης στον Έντι Ράμα, είναι ότι μετέτρεψε ένα σοβαρό θέμα δικαιωμάτων της μειονότητας, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται η αρπαγή των περιουσιών της, σε ένα «θέμα Μπελέρη. Τα δικαιώματα και η καταπάτηση του Κράτους Δικαίου στην Αλβανία, μετατοπίστηκε σε πρόβλημα ενός προσώπου. Η τοποθέτηση Μπελέρη στην Ευρωβουλή, λύνει το πρόβλημα για τον Ράμα ο οποίος δεν καλείται να απολογηθεί για τις αυθαιρεσίες του. Ταυτόχρονα ο Μητσοτάκης αποκτά το προφίλ του ανησυχούντα εθνικά. Ως εκ τούτου, όσοι πιστοί στην ακροδεξιά, προσέλθετε στις εκλογές για να προσκυνήσετε τον Μητσοτάκη, τον Μπελέρη και το μπεγλέρι του, την εργαλειοποίηση και την εκμετάλλευση σοβαρών εθνικών θεμάτων για εκλογικό όφελος. «Te lumte» (μπράβο) που θα έλεγε και ο Έντι Ράμα. Η επιλογή Μπελέρη, δεν δείχνει μόνο τον τυχοδιωκτισμό του Μητσοτάκη, αλλά αποκαλύπτει και την προσήλωσή του, σε επικίνδυνες πρακτικές».
Και να που ο Έντι Ράμα, είπε το μπράβο που δικαιούται ο Μητσοτάκης. Ο Μητσοτάκης δεν θέλει να λύσει κάποιο πρόβλημα της μειονότητας , αντιθέτως νοιάζεται για το δικό του πρόβλημα άγρας ψήφων και γι’ αυτό δημιουργεί σκηνικά αντιπαλότητας και εθνικής περικεφαλαίας, ευελπιστώντας ότι θα κόψει ψήφους από την ακροδεξιά. Και για να τριτώσει το κακό, ο Μητσοτάκης ταξιδεύει για την Τουρκία και θα συναντηθεί επισήμως με τον Ερντογάν, ο οποίος λίγο πριν συναντηθεί με τον Έλληνα πρωθυπουργό, ανακοίνωσε ότι μετατρέπει σε τζαμί τη Μονή της Χώρας. Πριν την προκλητική απόφαση, ο Ερντογάν έχει καθορίσει τις ζώνες επιρροής και το δείχνει, αμφισβητεί την κυριαρχία στο Αιγαίο και παρακολουθεί την πλήρη αποστρατικοποίηση των νησιών που του χαρίζει ο Μητσοτάκης στέλνοντας τα όπλα της Ελληνικής Άμυνας στην Ουκρανία.
Όσοι περιγράφουν τον Μητσοτάκη ως ένα υποχωρητικό πρωθυπουργό, δεν έχουν δίκιο. Ο Μητσοτάκης δεν κάνει σταθμίσεις με βάση το ελληνικό συμφέρον και αποφασίζει τελικώς να υποχωρήσει. Κινείται με βάση το προσωπικό του συμφέρον και αυτό κινεί και τις εξελίξεις στην εθνική πολιτική. Φυσικά το βασικό του όπλο είναι η πεποίθηση που έχει ότι έχει να κάνει με ψηφοφόρους με… περικεφαλαία.
