Του Δημήτρη Χρήστου
Σε άρθρο του στην Καθημερινή ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ήταν ο πρώτος και μέχρι στιγμή μοναδικός, που επιχείρησε να δώσει εξηγήσεις για την αποτυχία του εγχειρήματος της Νέας Αριστεράς. Και μεταξύ άλλων σημείωσε: «Είναι προφανές ότι οι ψηφοφόροι δεν πίστεψαν ότι η Νέα Αριστερά μπορεί να αποτελέσει ένα μικρό αλλά σημαντικό στοιχείο μιας προσπάθειας ξεμπλοκαρίσματος (από την στασιμότητα) . Αν μέναμε, όπως στα καλά έργα του Χόλιγουντ, βαθιά στην επιφάνεια των πραγμάτων, θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε το γεγονός ότι ήμασταν ένα νέο κόμμα με προβλήματα ορατότητας (!) ότι ήταν δύσκολο να αντιμετωπιστεί το πανευρωπαϊκό ρεύμα προς την ακροδεξιά, ότι η επικράτηση του λάιφσταϊλ και του απολιτίκ δεν άφηνε πολύ χώρο για συζήτηση για τα μεγάλα επίδικα της εποχής».
Και καταλήγει: «Σε αυτό το πλαίσιο, η Αριστερά δεν μπορεί να θεωρήσει ότι το αντίπαλο δέος θα συγκροτηθεί, με λίγο περισσότερο κοινωνικό κράτος εδώ, με λίγο παραπάνω αναπτυξιακό κράτος εκεί και ίσως, επιπλέον, με κάποιες μεταρρυθμίσεις. Όλα αυτά είναι μέρος της λύσης, αλλά δεν συγκροτούν ένα πειστικό αφήγημα – από πού ερχόμαστε, πού βρισκόμαστε, πού θέλουμε να πάμε. Και πειστικό αφήγημα η Νέα Αριστερά δεν είχε στις εκλογές όπως και κανένας (!) από εμάς που τη συγκροτήσαμε».
Η αποτυχία τόσων και τόσων αριστερών ομάδων στην Ελλάδα και την Ευρώπη δεν τους εμπόδισε να ακολουθήσουν τον δρόμο της διάσπασης και τώρα να αναζητούν δικαιολογίες για να συνεχίσουν. Δυστυχώς οι αυτοκριτικές δεν αρκούν για να εξηγηθεί η αποτυχία του εγχειρήματος καθώς βασική αιτία ήταν ο τρόπος που αποχώρησαν από το κόμμα τους, μόνο και μόνο επειδή η ομάδα τους έχασε πανηγυρικά από τον νεοφερμένο Στέφανο Κασσελάκη.
Και δεν παραδέχτηκαν, ούτε ανέλυσαν γιατί ο άγνωστος μέχρι τότε υποψήφιος, νίκησε εμφατικά το παλαιό κατεστημένο στην μάξιμουμ δημοκρατική διαδικασία στην οποία έλαβαν μέρος περίπου 160.000 μέλη και φίλοι του κόμματος.
Και οι έδρες δεν ανήκουν γενικά και αόριστα στην Αριστερά όπως δικαιολογήθηκε η Έφη Αχτσιόγλου. Μόνο στις πρόσφατες ευρωεκλογές έλαβαν μέρος επτά αριστερά σχήματα με την πλειοψηφία όσων είχαν προτιμήσει τον ΣΥΡΙΖΑ να εμπιστεύονται περισσότερο από όλα αυτά, το κόμμα τους, που παραμένει και μετά τις εκλογές ο κύριος στόχος του συστήματος! Εξ άλλου ομαδική αποχώρηση 11 βουλευτών που αμέσως συγκρότησαν νέο κόμμα χωρίς όργανα και καταστατικό, δεν έχει ξανασυμβεί στα μεταπολιτευτικά πολιτικά χρονικά.
Επιπλέον, όταν φεύγεις ομαδικά, παραβιάζοντας την ηθική αλλά και καταστατική αποδοχή πως πρέπει να παραδώσεις τις έδρες, συνιστά σε μεγάλο βαθμό ατιμία. Και αυτό ήταν αντιληπτό. Και πριν από αυτούς, είχαν αποτύχει ως πολιτική πολυτέλεια απέναντι στη Δεξιά, τα εγχειρήματα του Λαφαζάνη και του Βαρουφάκη.
Αξίζει τον κόπο να θυμίσουμε σε όλους αυτούς που ακολούθησαν τους 11 πως στον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα διετέλεσαν γραμματείς, δηλαδή επικεφαλής της οργανωτικής λειτουργίας, τρία στελέχη που στήριξαν το εγχείρημα της Νέας Αριστεράς. Κατά σειρά Βίτσας, Σκουρλέτης και Τζανακόπουλος, χωρίς να καταφέρουν να οργανώσουν και κυρίως να γειώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία, τα συνδικάτα τους επαγγελματικούς φορείς, τον πολιτισμό και τη νεολαία στην οποία η Νάσος Ηλιόπουλος υπήρξε επί σειρά ετών γραμματέας του κεντρικού συμβουλίου.
Και δεν τα κατάφεραν, διότι πρώτο τους μέλημα ήταν η βιωσιμότητα της τάσης (φράξιας) στην οποία ανήκαν και μέσω αυτής του ελέγχου του προέδρου Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος στους τελευταίους εκλογικούς αγώνες ήταν σχεδόν μόνος του. Αυτή την κουλτούρα είχαν πάντα, αλλά θεώρησαν, όταν μετά την χρεωκοπία οι πολίτες αναζήτησαν το 2015 την ύστατη λύση, επιλέγοντας το πλέον άφθαρτο και συμπαθές πρόσωπο, τον Αλέξη Τσίπρα, ότι αφορά και αυτούς. Και απέδειξαν ότι τίποτα δεν είχαν καταλάβει.
Αντί επιλόγου, η ανάρτηση του πρώην ευρωβουλευτή Γ. Κύρτσου. «Τρείς είναι οι επιτυχίες του Κασσελάκη. Πρώτον, απάλλαξε τον ΣΥΡΙΖΑ από την κομματίλα και την αριστερόστροφη καφενειακή αδράνεια. Το γεγονός ότι η Νέα Αριστερά, το μεγαλύτερο μέρος των υπουργικών συμβουλίων του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπόρεσε να βγάλει ευρωβουλευτή τα λέει όλα. Δεύτερον, βρήκε τρόπο να ενισχύσει την αυτονομία του ΣΥΡΙΖΑ από το στημένο μιντιακό σύστημα. Τρίτον, έβγαλε την αναμέτρηση από το παρασκήνιο και τους κομματικούς μηχανισμούς και την πήγε στη βάση».
