Του Νίκου Λακόπουλου
Αυτή τη φορά με τον Πλεύρη μπροστά- μπροστά να προστατεύει τον Πρωθυπουργό του από την κατακραυγή για το μπάχαλο και τον Σταϊκούρα έτοιμο να παρέμβει η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αντιληφθεί πως βαδίζει το τελευταίο της μίλι.
Οι αλλαγές των γενικών γραμματέων μυρίζουν εκλογές, αλλά είναι άγνωστο πότε ακριβώς θα γίνουν με τους περισσότερους πολιτικούς αναλυτές να δείχνουν το φθινόπωρο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θάθελε πολύ να έχουν γίνει -για να δει τον πανικό στο πρόσωπο του Τσίπρα, όπως είπε, αλλά ο πανικός σχηματίζεται ήδη στο δικό του πρόσωπο.
Όποτε κι αν γίνουν θα είναι το τέλος της κυβερνητικής αυτοδυναμίας κι όσο αργούν τόσο η φθορά μεγαλώνει: αν η κυβέρνηση εξαντλήσει την τετραετία μπορεί να βρεθεί κάτω από το 30%. Πάνε οι καλές μέρες που έδειχναν πως θα κέρδιζε τις εκλογές με ποσοστά μεγαλύτερα απ΄ό αυτό που πήρε στις τελευταίες εκλογές.
Η επικοινωνιακή διαχείριση της πανδημίας μαζί με την μαγική εικόνα της κυβέρνησης που τα κατάφερε να φέρει κιόλας ανάπτυξη μέσα στην πανδημία μειώνοντας την ανεργία διαλύεται από την ακρίβεια και την μείωση των εισοδημάτων πλην όσων -χάρη στην πολιτική Μητσοτάκη- βγαίνουν από την κρίση με …καταθέσεις.
To θαύμα της μείωσης της ανεργίας φαίνεται πως αποτελεί μια απάτη αφού η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε τον Οκτώβριο 617.511, αλλά ο ΟΑΕΔ 987.763.
Μια κοινωνία σε απελπισία
Η κατάσταση στην κοινωνία είναι τραγική, παρά τις εικόνες τηλεοπτικών καναλιών που δείχνουν πλάνα από διακοπές στο βουνό για σκι ανθρώπων ευτυχισμένων- την ίδια που ώρα ανήλικοι ληστεύουν ανήλικους σε διπλανά ρεπορτάζ.
Φαίνεται πως η Ελλάδα οδηγείται σε πολλαπλές τραγωδίες, αλλά ο κόσμος θα αφυπνισθεί αφού συμβούν. Όταν ο εξευτελισμός θα γίνει τέλειος, η εικονική πραγματικότητα που κατασκευάζουν τα πληρωμένα μέσα ενημέρωσης αποκαλυφθεί.
«Με ένα δυναμικό σχέδιο τον Νοέμβριο να διεκδικήσουμε έναν πιο αισιόδοξο Δεκέμβριο» είπε ο Μητσοτάκης, αλλά τον προπερασμένο χρόνο. Φέτος είπε τα ίδια, αλλά μάλλον κουράστηκε και ο ίδιος από τα διαγγέλματά του.
Με απόλυτη ειλικρίνεια ο αναπλ. υπουργός Οικονομικών Θεόδωρος Σκυλακάκης εδώ και πολύ καιρό στο ερώτημα τι θα συμβεί μετά τη λήξη της πανδημίας και πώς θα καλυφθούν οι μαύρες τρύπες στον προϋπολογισμό απάντησε πως «τα σημερινά μέτρα στήριξης είναι μελλοντικοί φόροι».
Η κυβέρνηση χάνει διαρκώς μονάδες στις δημοσκοπήσεις που δεν κερδίζει η αξιωματική αντιπολίτευση πράγμα που σημαίνει ενίσχυση των μικρότερων κομμάτων με πρώτο το Κιν΄άλ που εμφανίζεται να είναι ο ρυθμιστής, αλλά σε ποια κυβέρνηση;
O ΣΥΡΙΖΑ παραμένει παγιδευμένος στη λογική της «αριστερής κυβέρνησης» όταν το βασικό αίτημα της εποχής είναι η ανανέωση του πολιτικού λόγου πέρα από μυθολογίες, ηθικολογίες και ηρωισμούς -χωρίς περιεχόμενο.
Η επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ
Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το θέμα των συμμαχιών, όσο η ίδια η ταυτότητά του ως ένα σύγχρονο, αριστερό κόμμα που θα πρέπει να επανιδρυθεί μέσα σε ένα περιβάλλον που δεν έχει πια ως κόμμα εξουσίας φτηνά άλλοθι.
Τα ποσοστά που θα πρέπει να πάρει για να μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας με το απρόθυμο Κινάλ δεν είναι μακριά από όσα θα του επιτρέψουν στις επαναληπτικές εκλογές να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Και μάλλον θα πρέπει να κάνει τώρα αυτό που θα αναγκαστεί να κάνει μετά από μια νέα ήττα: να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο για να δει γιατί δεν τον επιλέγουν ως κυβερνητική λύση.
Με άλλα λόγια να βρει λόγους για τους οποίους ΄κάποιος ψηφοφόρος πρέπει να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Πέρα από τον εκβιασμό πως αν δεν το κάνει θα έρθει η Δεξιά.
Φαίνεται πως ο Αλέξης Τσίπρας θέλει, αλλά το κόμμα δεν μπορεί. Αλλά αν ένα κόμμα θέλει να είναι ριζοσπαστικό κι όχι γενικά και αόριστα «αριστερό» θα πρέπει να έλθει σε ρήξη με τον κακό εαυτό του.
Το έχει πει άλλωστε ο Αλέξης Τσίπρας πως η Αριστερά είναι σαν το ποδήλατο. Αν σταματήσει να κινείται, πέφτει.
Όπως είπε και πως «η αριστερά δεν είναι σαν τους καλόγερους για να κρατά τα λάβαρα και τα εικονίσματα, αλλά πρέπει να είναι μέσα στην ζωή και να δίνει μάχες».
Εμπρός, λοιπόν. Εδώ είναι η ζωή, εδώ και η μάχη. Με το ερώτημα πως ξεκινήσαμε σύντροφε, αλλά πού πάμε; Kαι κυρίως πώς και με ποιους πάμε.
Πιθανόν το συνέδριο να είναι μια ευκαιρία όχι για ενδοσκόπηση και μάχες μηχανισμών και «τάσεων», αλλά ανοιχτό διάλογο, κριτική και προ΄τάσεις- για συζήτηση κυρίως για το τι κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ -Προοδευτική Συμμαχία.
Και πόσος ΣΥΡΙΖΑ και πόσο Προοδευτική Συμμαχία.
