Η Εξουσία παράγει Φασισμό.
Ο Φασισμός παράγει Βία.
Η Βία παράγει Απόγνωση.
Η Απόγνωση παράγει Προσφυγιά.
«Δεν είναι ζωή αυτή. Πάμε κάπου αλλού… Αλλού να ’ναι, κι όπου να ’ναι…».
Άνθρωποι από πάμφτωχες χώρες και υπανάπτυκτες κοινωνίες, πένητες άνθρωποι,
κάνουν αιματηρές οικονομίες επί χρόνια
προκειμένου να ανταλλάξουν το λιγοστό βιος τους με μία -αμφιβόλου ανταποδοτικότητας – ελπίδα.
Η Ελπίδα έχει τεράστια ζήτηση σε μία απάνθρωπη εποχή,
η Ελπίδα εκπίπτει σε αξία και γίνεται «προϊόν»,
ο «Νόμος τού Εμπορίου» πυροδοτείται,
οι τιμές τής Ελπίδας ανεβαίνουν κατακόρυφα, η ποιότητα τού προϊόντος πέφτει στα Τάρταρα.
Άνθρωποι στοιβαγμένοι σε ετοιμοβύθιστα «φουσκωτά», σε καρυδότσουφλα,
σε πλωτά μέσα που αποτελούν τραγικές μινιατούρες τού «Τιτανικού»,
πληρώνουν -ανάλογα με το «ταξίδι»- εκατοντάδες ή και χιλιάδες ευρά
για να διεκδικήσουν την όποια πιθανότητα να τιμήσουν δεόντως το θαύμα που λέγεται «Ζωή».
Η Ζωή βρίσκεται στο «Ευ Ζην» και όχι απλώς στο «Ζην».
Όταν η Ζωή αναλώνεται στο «Ζην», μετατρέπεται σε μαρτυρική διεκπεραίωση.
Από τη μία οι Απελπισμένοι, οι «Δούλοι»,
κι από την άλλη οι «Εκμεταλλευτές τής Απελπισίας», οι Δουλέμποροι.
Ακόμη ένα δρομολόγιο που θα ισορροπήσει μεταξύ Ζωής και Θανάτου, μόλις ξεκινάει.
Ακόμη ένα «δουλεμπορικό» σαλπάρει για να διασχίσει τη Μεσόγειο
και να αποβιβάσει μερικούς δυστυχισμένους σε μέρη όπου θα θεωρούνται «παράνομοι» κι «απόβλητοι».
Γεμάτο το κατάστρωμα, γεμάτα και τ’ αμπάρια,
με πλάσματα που έχουν εξαναγκαστεί να ανασαίνουν χωρίς αξιοπρέπεια,
αλλά δέχονται κάθε (εξ)ευτελισμό μπας και κάποτε την ανακτήσουν.
Όμως, ακόμη και το άψυχο σκάφος δεν αντέχει τέτοιο δυστοπικό φορτίο, και καταρρέει.
Η Απανθρωπιά έχει θριαμβεύσει,
δεκάδες οι νεκροί και εκατοντάδες οι αγνοούμενοι ανοιχτά τής Πύλου.
…
Η Τατιάνα Στεφανίδου εμφανίζεται έξαλλη στην εκπομπή της·
όχι, ουδόλως την ενοχλεί το θανατηφόρο ναυάγιο,
παρά μόνον κόπτεται να βάλει κι η ίδια τον τεράστιο λίθο της στο «Οικοδόμημα τής Απανθρωπιάς».
Έτσι, επιδίδεται σε αποκρουστικό παραλήρημα,
όπου κυριαρχούν η Αναλγησία, η Μισαλλοδοξία, η Αλαζονεία,
ανεπιτυχώς κρυπτόμενες υπό τον αισχρό φερετζέ που λέγεται «Λαϊκισμός».
Τα λόγια που ξεστομίζει θα τη συνοδεύουν και θα την κυνηγούν ισοβίως..:
«…Είναι πρωτόγνωρες οι εικόνες γενικότερα.
Πραγματικά, δηλαδή, αυτό που συμβαίνει πάλι…
Η απίστευτη εκμετάλλευση αυτών των ψυχών,
που τους στοιβάζουν στα καράβια με όλον τον κίνδυνο,
με την κακοκαιρία που μπορεί να είχε και τη θάλασσα, τη φουσκοθαλασσιά που είχε χθες…
Στοιβαγμένοι μέσα στ’ αμπάρια.
Υπεράριθμοι σ’ ένα αλιευτικό.
Δεν ξέρω κι αν τα βουλιάζουν κιόλας…
Και στη συνέχεια,
επιβαρύνοντας την Ευρώπη και τη χώρα μας
με αυτούς τους ανθρώπους, τους κατατρεγμένους ανθρώπους.
Γιατί λέω “επιβαρύνοντας”;
Διότι προχθές κάναμε την κουβέντα για τα ασθενοφόρα που δεν υπάρχουνε·
τα ασθενοφόρα που δεν υπάρχουν διαθέσιμα στην Ελλάδα.
Κι εδώ βλέπουμε μια κολοσσιαία κινητοποίηση, έχουν πάει οχτώ-δέκα ασθενοφόρα,
για να βοηθήσουν την κατάσταση.
Εάν αυτήν τη στιγμή κάποιος χρειαστεί ασθενοφόρο στον νομό Πελοποννήσου,
αν κάποιος σ’ ένα χωριό πάθει καρδιακό επεισόδιο,
πού θα βρεθεί ασθενοφόρο να τον μεταφέρει;
Είναι, λοιπόν, μια απίστευτη τραγωδία, απίστευτη τραγωδία,
με αθώες ψυχές που προσπαθούν να έρθουν στην Ευρώπη για ένα καλύτερο μέλλον…
Κάποιοι, για την κονόμα τους, τους στοιβάζουν σ’ αυτά τα σαπάκια και τους βουλιάζουνε,
εκμεταλλευόμενοι -από την άλλη- την Ευρώπη.
Εκμεταλλευόμενοι την Ευρώπη, και τη χώρα μας, και την Ιταλία,γιατί στην Ιταλία, λέει, πήγαιναν οι άνθρωποι αυτοί να βρουν καταφύγιο.».
ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ. ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΙΑ.
Η θλιβερή Τατιάνα Στεφανίδου εθεώρησε,
ότι πασπαλίζοντας το ντελίριό της με νότες κίβδηλου άλγους και προσποιητής ευαισθησίας,
θα κατέφερνε να κρύψει τις μύχιες σκέψεις της
και να παραπλανήσει τούς πολίτες για τις ιδέες που πρεσβεύει το αξιακό σύστημά της.
Όμως, όσο κι αν έκανε προσπάθεια να μασκαρέψει τον ρατσισμό της
-εκφέροντας επιτηδευμένη συμπόνια με τις φράσεις
«Η απίστευτη εκμετάλλευση αυτών των ψυχών…»
και «Είναι μια απίστευτη τραγωδία με αθώες ψυχές…»-
η Αλήθεια ανεδύθη αβίαστα και συνάμα βιαίως από τα τοξικά σωθικά τής παρουσιάστριας.
Η επικαλυμμένη ενόχλησή της
εξεκίνησε μέσα από την πασίδηλη αντιφατικότητα που υπήρχε στις διατυπώσεις
«…Είναι πρωτόγνωρες οι εικόνες γενικότερα. Πραγματικά, δηλαδή, αυτό που συμβαίνει πάλι…»
(ο όρος «πρωτόγνωρες εικόνες» και το χρονικό επίρρημα «πάλι» είναι αλληλο-αναιρούμενα νοήματα)
κι η κορύφωση ήρθε με μία κατάπτυστη εικοτολογία,
όπου γινόταν στυγνή καπηλεία των θανάτων
που υπήρξαν στη χώρα μας τις προηγούμενες ημέρες λόγω ελλιπούς στελέχωσης τού «Ε.Σ.Υ.».
Η Τατιάνα Στεφανίδου
-η οποία, ειρήθω εν παρόδω,
οφείλει ως «φανατική Ελληνίς» που είναι, να γνωρίζει ότι δεν υπάρχει «νομός Πελοποννήσου-
ασέβησε προς τούς δεκάδες εξακριβωμένους νεκρούς και προς τούς εκατοντάδες αγνοούμενους,
επιδιδόμενη σε μακάβρια σενάρια και σε αρρωστημένη κινδυνολογία
που παραπέμπουν στην «Αριοφυλετική Ρητορική».
Η καλοζωϊσμένη Τατιάνα Στεφανίδου δεν ορρώδησε να μιλήσει για «Επιβάρυνση»,
την ώρα που ήδη υπήρχαν δεκάδες νεκροί και εκατοντάδες αγνοούμενοι.
Η λαϊκίστρια Τατιάνα Στεφανίδου δεν ορρώδησε να προβεί σε αυτοσχέδιες υποθέσεις,
προκειμένου να παραγάγει φασιστικό κοινωνικό αυτοματισμό
και να διασπείρει το προκαταβολικό μήνυμα
«Αν αντιμετωπίσετε καθυστέρηση στην έλευση ασθενοφόρου,
να ξέρετε ότι ευθύνονται αυτοί οι “λάθρο” που έρχονται από τις τριτοκοσμικές χώρες τους
και επιβαρύνουν το “Εθνικό Σύστημα Υγείας” απασχολώντας οχτώ-δέκα ασθενοφόρα.».
Ήτοι, σε απλά (φασιστικά) Ελληνικά..:
«Έρχονται οι “λάθρο” και μας παίρνουν τα ασθενοφόρα.».
Η Κατάντια έχει και πιο κάτω;
«Βεβαίως.», θα πω εγώ,
και ουδόλως θα ξαφνιαστώ αν η Τατιάνα Στεφανίδου μεμφθεί τις επόμενες ημέρες τούς «λάθρο»,
επειδή δεν απασχολούν μόνο τα ασθενοφόρα τής χώρας μας,
αλλά έχουν το θράσος να απασχολούν και τις νεκροφόρες τής χώρας μας.
Έρχονται οι «λάθρο», πνίγονται κατά δεκάδες κι εκατοντάδες,
και δεν μένουν νεκροφόρες για τούς πατριώτες τούς Έλληνες.
«Έρχονται οι “λάθρο” και μας παίρνουν ΚΑΙ τις νεκροφόρες.».
Και βεβαίως, ένα πικρό και ειρωνικό μειδίαμα σχηματίζεται στο πρόσωπό μας,
όταν ακούμε την Τατιάνα Στεφανίδου να λέει -έμπλεη ψεύτικης οργής-
ότι οι δουλέμποροι τα κάνουν όλα αυτά «για την κονόμα τους».
Κοιτάξτε ποια μιλάει…
Ακούστε ποια μιλάει…
Μιλάει η γυναίκα που -φιλαρεσκόμενη και χασκογελώντας-
εξωθούσε την Τζένη Χειλουδάκη και την Τζούλια Μπάρκα
στους αλήστους μνήμης τηλεοπτικούς διαξιφισμούς τους,
υποδαυλίζοντας την Προσβολή τής Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας και τού Γυναικείου Φύλου.
Μιλάει η γυναίκα που διέσυρε την έννοια «Ρεπορτάζ»,
στέλνοντας τα ενεργούμενά της να ψάχνουν (σ)τα σκουπίδια τής Ελένης Μενεγάκη.
Μιλάει η γυναίκα που επέτρεπε στις κάμερες των εκπομπών της
να έκαναν «ζουμ» σε φέρετρα που κατέβαιναν στο χώμα.
Μιλάει η γυναίκα που έχτισε την καριέρα της πάνω στην Ευτέλεια.
Μιλάει η γυναίκα που έχει διαπράξει αναρίθμητα τηλεοπτικά ανοσιούργηματα,
μόνο και μόνο «Για την Κονόμα».
ΑΙΣΧΟΣ.
Ο Υπο-Κοσμικός
