Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Οι ζυμώσεις έχουν πυκνώσει τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας, οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων αυξάνονται διαρκώς και ο κ. Μητσοτάκης, που βλέπει τα στηρίγματά του να μειώνονται συνεχώς, βρίσκεται ενώπιον σοβαρού διλήμματος (αλλά και ενδοοικογενειακών παροτρύνσεων) για το πότε τελικά θα στήσει τις κάλπες. Αν και το φθινόπωρο έχει τις περισσότερες πιθανότητες, ολοένα και περισσότεροι πάντως θεωρούν ότι δεν θα πρέπει να θεωρείται πλέον έκπληξη ούτε η «επιλογή του Μαΐου», αν ληφθεί υπόψη η έντονη, προεκλογικού τύπου δραστηριότητα που άρχισε η κυβέρνηση, όπως με την επίσπευση των εξαγγελιών για τον ΕΝΦΙΑ, αλλά και ο προσδιορισμός του συνεδρίου της Ν.Δ. για τις 6-8 Μαΐου.
Το τελευταίο δημοσίευμα του Euractiv σχετικά με τις πιέσεις κύκλων της Κομισιόν για τεχνοκρατική κυβέρνηση -με το οποίο επιβεβαιώνονται πλήρως οι αποκαλύψεις της «κυριακάτικης δημοκρατίας» για εφαρμογή του «μοντέλου Ντράγκι» και στην Ελλάδα- περιγράφει απλώς την κορυφή ενός τεράστιου παγόβουνου. Οπως αναφέρουν οι πληροφορίες, καταλυτικό ρόλο για την επιτάχυνση των εξελίξεων έπαιξε απόρρητη έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος προς την ΕΚΤ και τα άλλα κέντρα ευρωπαϊκών αποφάσεων
σχετικά με την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας σε συνδυασμό με τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης.
Ο Γ. Στουρνάρας -οι σχέσεις του οποίου με το Μέγαρο Μαξίμου δεν χαρακτηρίζονται πλέον από τη θέρμη του παρελθόντος- φέρεται ότι έχει περιγράψει με αρνητικό τρόπο και με πολλούς αστερίσκους τις διαδικασίες που θεσμοθετούνται στη χώρα μας για την αξιοποίηση των κονδυλίων. Σχετική ενημέρωση έχει, κατά τις πληροφορίες, και η επικεφαλής του
ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ. Στις αρχές της εβδομάδας ψηφίστηκε, άλλωστε, στην Αθήνα ο νέος αναπτυξιακός νόμος, που συγκεντρώνει και αυτός πολύ έντονες αντιδράσεις για τα κριτήρια κατανομής των 32 δισ. ευρώ του προγράμματος ανάκαμψης.
Ο φόβος των Βρυξελλών -που εδράζεται και στα στοιχεία της ΤτΕ- είναι ότι, έτσι όπως διαμορφώνεται το θεσμικό πλαίσιο, οι μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, έχοντας δυσκολία πρόσβασης στα φθηνά δάνεια, θα επωφεληθούν ελάχιστα από τον πακτωλό των δισεκατομμυρίων που θα εισρεύσουν στην ελληνική οικονομία μέχρι το 2026. Κι αυτό διότι η υπάρχουσα κυβέρνηση είναι -σύμφωνα με την περιγραφή που μετέφερε το Euractiv- «έρμαιο ισχυρών πιέσεων και δεσμεύσεων σε μια περίκλειστη ομάδα Ελλήνων επιχειρηματιών».
Ασχέτως του πόσο ειλικρινείς ή προσχηματικές είναι οι αγωνίες της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, ως κοινός τόπος καταγράφεται πάντως η διαπίστωση ότι με το υπάρχον πολιτικό σκηνικό η διαχείριση των εκκρεμοτήτων και των προκλήσεων στον τομέα της οικονομίας θα είναι από εδώ και πέρα προβληματική. Και, βεβαίως, πίσω από τον καημό για τις «μεταρρυθμίσεις» του Ταμείου Ανάκαμψης υπάρχει η ταμπακιέρα των νέων -μνημονιακού τύπου- δημοσιονομικών μέτρων που σχεδιάζονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο με το Σύμφωνο Σταθερότητας από το 2023 στη μετά πανδημία περίοδο και απαιτούν «ευρύτερες» πολιτικές στηρίξεις με τεχνοκράτες επικεφαλής, όπως ο Μ. Ντράγκι στην Ιταλία. Αυτό είναι ένα άλλο στοιχείο λόγω του οποίου ο Κ. Μητσοτάκης θεωρείται και στο εξωτερικό πολιτικά
τελειωμένος.
Αλλωστε, τα ξένα κέντρα εξουσίας γνωρίζουν από τις δικές τους μετρήσεις ότι -σε αντίθεση με τη στρεβλή εικόνα που παρουσιάζουν οι εγχώριες εταιρίες δημοσκοπήσεων- τα ποσοστά των σημερινών κομμάτων εξουσίας στην Ελλάδα βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση και ο σχηματισμός ισχυρής και αυτοδύναμης κυβέρνησης στις επόμενες εκλογές αποτελεί ουτοπία, όσες αλλαγές κι αν μεσολαβήσουν στον εκλογικό νόμο. Ο δείκτης εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα της χώρας έχει υποχωρήσει πάλι, ύστερα από αρκετά χρόνια, σε πρωτοφανή επίπεδα, κι αυτό είναι κάτι που τροφοδοτεί περαιτέρω τις αναστηλωτικές συζητήσεις για «κυβέρνηση συνεργασίας».
Ως μοχλός πίεσης από πλευράς των Βρυξελλών φαίνεται ότι θα χρησιμοποιηθεί η δεύτερη δόση του Ταμείου Ανάκαμψης, η εκταμίευση της οποίας, αν και έχει προγραμματιστεί για το καλοκαίρι, σχεδιάζεται να μπλοκαριστεί. Αυτή η απειλή φέρνει σε ακόμη πιο δύσκολη θέση τον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος θέλει, αν μη τι άλλο, να εξαντλήσει την τετραετία ως πρωθυπουργός και να κάνει τις εκλογές το 2023. Ιδιαίτερα η Γερμανία, όμως, φέρεται ότι επιμένει στην επίσπευση των αποφάσεων.
Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση της Ν.Δ., αν και κατά την πρόσφατη συζήτηση της πρότασης μομφής εξασφάλισε «ψήφο εμπιστοσύνης», μπαίνει σε περίοδο αστάθειας, που απειλεί να πάρει και πολιτικά χαρακτηριστικά λόγω της όξυνσης οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων όπως η πανδημία και η ακρίβεια, αλλά και των υποθέσεων σκανδάλων που φουντώνουν, όπως οι χειρισμοί για τη Novartis ή το «Φουρθιώτης-gate».
Υπό την έννοια αυτή ο χρόνος των εκλογών αποκτά καθοριστική σημασία για την επόμενη φάση των εξελίξεων. Από τη μία πλευρά υπάρχουν εκείνοι που πιέζουν η μετάβαση στη νέα «κυβέρνηση Παπαδήμου» να γίνει από την παρούσα Βουλή, χωρίς να μεσολαβήσουν εκλογές, και από την άλλη όσοι υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο, για να έχει και αυξημένη πολιτική νομιμοποίηση, θα πρέπει να προκύψει από τις κάλπες.
Ο Μαργαρίτης Σχοινάς ονειρεύεται να γίνει Παπαδήμος
Το δίλημμα για τον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος, παρά τα σοβαρά εσωκομματικά προβλήματα δεν αντιμετωπίζει έως σήμερα ζήτημα «δεδηλωμένης», είναι, όπως περιγράφεται, να προσπαθήσει να κερδίσει χρόνο και να ωθήσει τις εκλογές προς το τέλος της τετραετίας. Αυτό, όμως, ενέχει τον κίνδυνο να μπει σε τροχιά ραγδαίας φθοράς, η οποία θα τον δυσκολέψει πολύ -εάν δεν τον εξουδετερώσει- για τους όποιους χειρισμούς της επόμενης εκλογικής ημέρας ως αρχηγός της Ν.Δ.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν, επομένως, από την άποψη αυτή οι πληροφορίες που θέλουν την Ντόρα Μπακογιάννη να έχει εισηγηθεί προς τον αδελφό της τη «διέξοδο σωτηρίας» των πρόωρων εκλογών το αργότερο έως το φθινόπωρο, προκειμένου να αποφύγει το οδυνηρό σενάριο να συρθεί τελικά σε κάλπες υπό συνθήκες πολιτικής, εάν όχι κοινοβουλευτικής, «πτώσης». Γι’ αυτό και δεν ήταν τυχαία η αποστροφή της κ. Μπακογιάννη προς τον Π. Σκουρλέτη του ΣΥΡΙΖΑ, για τις εκλογές, «μην ξύνεστε στην γκλίτσα του τσοπάνη», κατά τη συζήτηση της πρότασης μομφής.
Σε ό,τι αφορά τον κ. Στουρνάρα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα κίνητρα της πρωτοβουλίας του έχουν και έντονο προσωπικό στοιχείο, αφού είναι ο πρώτος που διεκδικούσε, μετά τον Λ. Παπαδήμο, να τεθεί επικεφαλής μιας τεχνοκρατικής κυβέρνησης ως τοποτηρητής των ξένων στη χώρα μας. Στην κούρσα αυτή έχει αποκτήσει, πάντως, ανταγωνιστή τον αντιπρόεδρο της Κομισιόν Μαργαρίτη Σχοινά, ο οποίος συμπεριλαμβάνεται ανοικτά πλέον στους θιασώτες σχηματισμού μιας άλλης κυβέρνησης, συνεργασίας, σπεύδοντας να
παράσχει προς το Διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης τα διαπιστευτήρια και την προθυμία του να ανταποκριθεί ως δοτός πρωθυπουργός στις βουλήσεις τους απέναντι στη χώρα μας.
Μάλιστα, ο κ. Σχοινάς αναπτύσσει προς την κατεύθυνση αυτή και εγχώρια κινητικότητα καθώς, όπως λέγεται, στο μυστηριώδες ραντεβού που είχε με τον Γ. Γεραπετρίτη, αμέσως μετά την κατάθεση της πρότασης μομφής από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενημέρωσε τον υπουργό Επικρατείας για τα «άσχημα μαντάτα» που έρχονται από τις Βρυξέλλες για τον κ. Μητσοτάκη και θέλησε να προετοιμάσει το έδαφος για αποδοχή και στήριξη του προσώπου του ως «διάδοχη λύση» στην πρωθυπουργία…
