Της Άννα Γκρίτζη
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη περνά δύσκολο Αύγουστο. Φέρει την αντικειμενική πολιτική ευθύνη για την αποτυχία στη διαχείριση των πυρκαγιών και η ψυχρότητα στις σχέσεις του με το Μέγαρο Μαξίμου δεν τον διευκολύνει να διασφαλίσει την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού στο πρόσωπό του.
Ο τρόπος που τον κάλυψε ο Κ. Μητσοτάκης στη συνέντευξη τύπου ήταν χλιαρός σε σχέση με τη στάση του απέναντι στον υφυπουργό πολιτικής προστασίας Ν. Χαρδαλιά, ενώ η ανάρτηση με την οποία προσπάθησε να αμβλύνει τις εντυπώσεις της εξαφάνισής του από το κάδρο της επικοινωνίας, δηλώνοντας παρών στο πεδίο, προκάλεσε θυμηδία εντός και εκτός ΝΔ.
Ομως, ο Μ. Χρυσοχοΐδης δεν είναι μόνος. Τον στηρίζει ένα ισχυρό σύστημα με εγχώριες και διεθνείς απολήξεις. Δεν έγινε τυχαία ο “εθνικός σερίφης” ούτε είναι σύμπτωση η διαρκής επιστροφή του ως επικεφαλής στον τομέα της ασφάλειας, ενώ οι επιδόσεις του δεν δικαιολογούν την πολιτική αντοχή του.
Είναι πολύ χαρακτηριστική των διασυνδέσεών του η στήριξη που είχε με φόντο τον πύρινο όλεθρο από μαχητικούς εκπροσώπους του λεγόμενου ακραίου κέντρου που βγήκαν μπροστά για να καταστήσουν σαφές ότι τυχόν απομάκρυνση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη από τη θέση του θα έχει κόστος για τον πρωθυπουργό.
Ο Απ. Δοξιάδης στο Protagon:
Χθες διάβασα κάποια τάχα είδηση γραμμένη από ένα από τα πιο σκοτεινά πρόσωπα της ελληνικής δημοσιογραφίας, που αποκαλύπτει ότι ο πρωθυπουργός, κατά τα λεγόμενα του αρθρογράφου «θυσιάζει τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη», ως εξιλαστήριο θύμα για την τραγωδία των πυρκαγιών.
Οι σκοτεινοί κύκλοι της δημοσιογραφίας εκφράζουν συχνά τους σκοτεινούς κύκλους της πολιτικής, και στη διεθνή κλίμακα ότι οι ακραίες κρίσεις, με την κοινωνική αναστάτωση που φέρνουν, ανακινώντας έντονα τα αισθήματα του φόβου και της οργής, κάνουν τα χειρότερα στοιχεία της κοινωνίας να αποκτούν ξαφνικά δυνατότητες που τους στερεί, ορθά, η ομαλότητα.
Ούτε μπροστά στην καταστροφή που έφερε η περιβαλλοντική αλλαγή δεν δίστασαν τα ποντίκια της δημοσιογραφίας και τα ποντίκια της πολιτικής να συνεχίσουν τον χαβά τους: να βρουν την ευκαιρία να ροκανίσουν τα στηρίγματα των άξιων ανθρώπων που φθονούν, για να τους ρίξουν από τις θέσεις τους. Αυτό, οι ενεργοί πολίτες δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε.
Υπ’ όψιν, δεν αναφέρομαι εδώ στα τρολ του Διαδικτύου, στους παρανοϊκούς, τους συνωμοσιολόγους, τους κακοποιούς που έχουν κάθε λόγο να μισούν έναν άξιο ηγέτη της αστυνομίας, στους συριζαίους εχθρούς του νόμου και της τάξης και άρα του Χρυσοχοΐδη, ή στη Φώφη Γεννηματά, που κανείς δεν θα την κατηγορήσει ποτέ ότι υποφέρει από περίσσεια φαιάς ουσίας. Αναφέρομαι ειδικά σε κάποια στοιχεία της αυτοπαρουσιαζόμενης ως «λαϊκής Δεξιάς», που βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με γνήσια ιδεολογία, αλλά ντύνουν με τάχα ιδεολογικό μανδύα τα οικονομικά και πολιτικά τους συμφέροντα.
Α. Παπαδόπουλος στην Athens Voice:
Γιατί τα σκοτεινά συστήματα πολεμούν τον Χρυσοχοΐδη
Τους διαφόρους της αριστεράς φαίνεται πως στοιχειώνει το γεγονός ότι είναι ο υπουργός που εξάρθρωσε την εγκληματική συμμορία της 17 Νοέμβρη. Αλλά και που δεν υπέκυψε στους εκβιασμούς του Κουφοντίνα με την απεργία πείνας. Και εκτός της καταδικασμένης εγκληματικής συμμορίας, είναι ίσως ο μοναδικός πολιτικός που γνωρίζει τόσο καλά τον «αντιεξουσιαστικό χώρο». Που ξέρει πρόσωπα, γεγονότα, καταστάσεις, στέκια κ.α!
Τους ενοχλεί επίσης το γεγονός ότι ο Χρυσοχοΐδης έχει εκκενώσει τις παράνομες καταλήψεις, έχει ακυρώσει το άβατο των Εξαρχείων, έκανε τον μετριοπαθή νόμο για τις πορείες. Και επιπλέον, προσπαθεί συνεχώς να εκδημοκρατίσει την αστυνομία. Τις υπαρκτές και πολλές αστυνομικές αυθαιρεσίες τις αντιμετωπίζει και δεν τις κουκουλώνει. Άρα, αδυνατίζουν ακόμα και τα «επιχειρήματα» για όσους θέλουν να προκαλέσουν μπάχαλα, όπως έκαναν μετά το ατυχές περιστατικό στη Νέα Σμύρνη. Και επιπλέον, δεν συμβαίνει το παραμικρό στις διαδηλώσεις. Διεξάγονται κανονικά, χωρίς σπασίματα και μολότοφ. Όλα αυτά, ένα τμήμα της αριστεράς, πρώτος από όλους ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν του τα συγχωρεί. Για αυτό και πιέζουν με κάθε τρόπο για την αποχώρησή του από την Κατεχάκη.
Και αν τα παραπάνω ισχύουν για την αριστερά, άραγε γιατί η λαϊκή (ακρο)δεξιά έχει πανομοιότυπα συναισθήματα για τον Χρυσοχοΐδη; Πιθανότατα γιατί (κάποιους από) τους οπαδούς του νόμου και της τάξης στοιχειώνουν τα γεγονότα του 2008 μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου. Τότε που ο Προκόπης Παυλόπουλος, ως υπουργός Εσωτερικών που είχε την ευθύνη της δημόσιας τάξης, άφησε την Αθήνα να καεί και να διαλυθεί για περίπου τέσσερα 24ωρα. Ο Πρ. Παυλόπουλος δεν είναι άλλωστε τυχαίο πρόσωπο. Είναι ο ενοποιητικός παράγοντας μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και ενός τμήματος της δεξιάς που ξεκινάει από κομμένους ή απογοητευμένους Καραμανλικούς μέχρι όσους είχαν σχέση με τον Π. Καμμένο και το αλήστου μνήμης κόμμα του.
Σάκης Μουμτζής στην “Καθημερινή”: Οι κεντρώοι υπουργοί στόχος
Εδώ και καιρό ο πρώτος στόχος της μείζονος, αλλά και της ελάσσονος, αντιπολίτευσης είναι οι προερχόμενοι από το μεταρρυθμιστικό Κέντρο και την Κεντροαριστερά υπουργοί της κυβέρνησης. Τον κ. Κυριάκο Πιερρακάκη δεν τολμούν να τον αγγίξουν, αλίμονο, κι έτσι περιορίζονται στην κυρία Μενδώνη και στον κ. Χρυσοχοΐδη. Μέχρι στιγμής πρέπει να έχουν ζητήσει την παραίτηση και των δύο πάνω από δέκα φορές. Και από κοντά οι εκφραστές της αποκαλούμενης λαϊκής Δεξιάς. Δεν είναι τυχαίο πως ουδείς από τους λοιπούς υπουργούς έτυχε παρόμοιας αντιμετώπισης.
Να σημειώσω, για να φανώ δίκαιος, πως στο ΚΙΝΑΛ το βάρος της επίθεσης κατά του κ. Χρυσοχοΐδη έφερε μόνον η κυρία Γεννηματά, με τα υπόλοιπα στελέχη του διακριτικά να απέχουν από αυτήν την πολεμική. Κυρίως δε οι συνδιεκδικητές της ηγεσίας, οι κ. Ανδρουλάκης και Λοβέρδος.
Είναι οφθαλμοφανές πως αυτή η στόχευση αποβλέπει στην υπονόμευση της προσπάθειας της Νέας Δημοκρατίας να εγκατασταθεί μόνιμα στις παρυφές και της Κεντροαριστεράς, έχοντας ήδη καλύψει πλήρως τον χώρο του μεταρρυθμιστικού Κέντρου. Είναι γνωστό πως τη νίκη της στις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019 την έδωσε η ηγεμονία της στον χώρο που βρίσκεται πέρα από τα όρια της Κεντροδεξιάς. Και αυτή η ηγεμονία, όπως έδειχναν όλες ανεξαιρέτως οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις, συνεχιζόταν επί δύο χρόνια, αποτελώντας έτσι ένα σταθεροποιητικό παράγοντα για την κυβέρνηση. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ, πολλές φορές σε ποσοστά που ξεπερνούν και αυτά των Νεοδημοκρατών, εγκρίνουν συγκεκριμένες κυβερνητικές πολιτικές. Συνεπώς, πρωτίστως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε λόγο να επιδιώξει τη διάρρηξη των δεσμών της παραδοσιακής Κεντροδεξιάς με το μεταρρυθμιστικό Κέντρο και με ένα κομμάτι της Κεντροαριστεράς. Αλλωστε, πάνω σε αυτή τη συμμαχία κτίστηκε το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, που τόσο στοίχισε και εξακολουθεί να στοιχίζει στον Αλ. Τσίπρα, καθώς κόβει τις γέφυρες που προσπαθεί να στήσει με την Κεντροαριστερά.
Πάσχος Μανδραβέλης στην “Καθημερινή”: Η Φώφη είναι οφ σάιντ
Υπάρχουν ικανότεροι των κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και Νίκου Χαρδαλιά να ηγηθούν της Πολιτικής Προστασίας; Πιθανότατα ναι. Δεν τους είδαμε, αλλά στατιστικώς, στα 10 εκατομμύρια των Ελλήνων, κάποιοι θα τα καταφέρνουν καλύτερα. Μπορεί ή πρέπει να αναλάβουν τα ηνία, τώρα που καίγεται ο τόπος; Φυσικά όχι. Μέχρι να ενημερωθούν για τα βασικά, μέχρι να μάθουν τα χούγια των υπηρεσιών, η φωτιά της Εύβοιας θα κάψει και τη Φθιώτιδα. Αφήστε δε το γεγονός ότι οι ικανοί, ξέροντας την άγνοιά τους, θα αρνούνταν την πρόσκληση. Μόνο «στελέχη της πυρκαγιάς», δηλαδή ανίκανα λαμόγια, θα δελεάζονταν για να αναλάβουν τώρα υπουργείο και στο τέλος να δηλώσουν ότι παρέλαβαν καμένη γη.
Τότε γιατί η κ. Φώφη Γεννηματά ζήτησε την «άμεση αντικατάσταση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη και του υφυπουργού Πολιτικής προστασίας (ως) πρώτο βήμα πραγματικής ανάληψης ευθύνης. Διαφορετικά η συγγνώμη του πρωθυπουργού είναι προσχηματική για λόγους επικοινωνίας»; (10.8.2021). Ναι, σύμφωνοι! Εχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι οι «συγγνώμες» των πολιτικών είναι προσχηματικές, αλλά όπως έλεγε κι ένας παλιός διευθυντής εφημερίδας, «τη δουλειά μας θα κάνουμε ή το γινάτι μας θα βγάλουμε;». Αυτό που προέχει τώρα είναι να περάσει η περίοδος του πυρός με τις μικρότερες απώλειες σε δάση και περιουσίες και μετά να βγάλει το ΚΙΝΑΛ το άχτι του, πρωτίστως έναντι του κ. Χρυσοχοΐδη που «μήδισε».
Στον μικρό κύκλο των στελεχών του ΚΙΝΑΛ υπάρχει ένας ακόμη μικρότερος, που πιστεύει ότι η μόνη αντιπολίτευση που θα φέρει αποτελέσματα είναι το «σκληρό ροκ». Δεν είναι ιδεοληπτικοί ή πικραμένοι, όπως κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι απλώς γερασμένοι.
