Το Αντιναύαρχου Χρήστου Καραδήμα
Η δεύτερη θητεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη έχει αρχίσει καταστροφικά! Και δεν μπορεί να επικαλεστεί καν ότι …παρέλαβε χάος από τους προηγούμενους! Το χειρότερο είναι ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν δεχτεί ισχυρότατα πλήγματα από την καταστροφική «επανεκκίνηση» της κυβέρνησης Μητσοτάκη…Πρώτα οι εκρήξεις στην Αγχίαλο και αμέσως μετά η «επικοινωνιακή διαχείριση»…
Το επιχείρημα «μας ψήφισε το 40%» ακούστηκε από τις πρώτες ώρες της επανεκλογής Μητσοτάκη. Μόνο που όπως πάρα πολύ εύστοχα επισημαίνει σε κείμενο του ο Αντιναύαρχος ε.α Χρήστος Καραδήμας, υπάρχει κι αυτό το 60% που δεν ψήφισε υπέρ της επανεκλογής και σίγουρα δεν μπορεί κανένας να το περιφρονεί. Ειδικά η κυβέρνηση…
Το κείμενο του Αντιναύαρχου ε.α Χρήστου Καραδήμα:
Η πολιτική ευθύνη είναι αντικειμενική και δεν απαιτείται ο πολιτικός να έχει άμεση και προσωπική εμπλοκή σε ένα ζήτημα για να του καταλογιστεί. Αρκεί το πρόβλημα ή η αστοχία να εμπίπτει στο πεδίο των αρμοδιοτήτων του. Σε ένα ευνομούμενο δημοκρατικό πολίτευμα η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης θεωρείται αυτονόητη γιατί δεν ισχύει δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης χωρίς ανάληψη ή καταλογισμό
πολιτικής ευθύνης .
H πολιτική ευθύνη ταυτίζεται με την ουσία της δημοκρατίας. Το ελάχιστο που μπορεί να αξιώνει ο πολίτης από την κυβέρνηση της χώρας του, είναι να έχει την αίσθηση ότι κυβερνά και ότι δεν αντιπολιτεύεται την προηγούμενη κυβέρνηση και την ανάμνησή της. H συνείδηση ευθύνης για οτιδήποτε συμβαίνει στη χώρα είναι θεμελιώδης προϋπόθεση της δημοκρατικής διακυβέρνησης. Διαφορετικά μια κυβέρνηση στην ουσία δεν κυβερνά, αλλά απλά βρίσκεται απλώς στην εξουσία της χώρας.
Η πολιτική ευθύνη δεν είναι κάτι αόριστο, φευγαλέο ή μία υπεκφυγή και πολιτικός ελιγμός, αλλά είναι κάτι σαφές και καθορισμένο με προβλεπόμενες διαδικασίες καταλογισμού και συγκεκριμένο σύστημα συνεπειών.
H πολιτική ευθύνη, όταν βέβαια αφορά μείζονος σημασίας και σοβαρότητας γεγονότα, είναι προφανές ότι μεταβιβάζεται ως το τελικό επίπεδό της, αυτό του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης συλλογικά. Αντίστοιχες διαδικασίες ή διεργασίες ισχύουν βέβαια και για άλλες οντότητες, όπως η αυτοδιοίκηση και τα πολιτικά κόμματα.
Το πλέον όμως άκομψο και προβληματικό από όλα είναι η συνήθως ακολουθούμενη τακτική το να παραδέχεται ένα πολιτικό όργανο, όπως η κυβέρνηση ή ένα πολιτικό πρόσωπο όπως ο Πρωθυπουργό ή ο αρμόδιος υπουργός, ότι υπάρχει πολιτική ευθύνη, αλλά αυτή να καταλογίζεται σε υπηρεσιακό έστω υψηλόβαθμο παράγοντα .
Θα πρέπει κάποια στιγμή η κυβέρνηση και ο κύριος πρωθυπουργός, να βάλουν για λίγο στην άκρη την επικοινωνιακή τακτική που προβάλει το κυβερνητικό αλάθητο του Πάπα λόγω του ότι στη Ελληνορθόδοξη κουλτούρα δεν υπάρχει «Papal infallibility», και να πούν κάποια στιγμή καθαρά και ξάστερα και χωρίς υπεκφυγές το δικό τους «mea culpa». Θα πρέπει επιτέλους όταν αποδίδουν ευθύνες , να είναι έτοιμοι να αποδόσουν ευθύνες και στους εαυτούς τους. Θα πρέπει επίσης να μην μεταφέρουν τις ευθύνες με επικοινωνιακό τρόπο στο κοινωνικό σύνολο εκμεταλλευόμενοι τον κανόνα ότι «Τα συλλογικά εγκλήματα δεν ενοχοποιούν κανέναν».
Σαν Ελληνες πολίτες αναμένουμε λοιπόν από την κυβέρνηση υπό την εποπτεία του κυρίου πρωθυπουργού που διαθέτει και την μπαγκέτα να διαψεύσει κατηγορηματικά τον Kipling που είπε ότι «Εξουσία χωρίς υπευθυνότητα είναι το προνόμιο των πορνών σε όλες τις εποχές» και να επιβεβαιώσει πανηγυρικά την ρήση του Churchill ότι « The price of greatness is responsibility».
Τελος, υπενθυμίζεται σε υπουργούς και κυβερνητικά στελέχη που περιφέρονται στις τηλεοράσεις και παπαγαλίζουν για το 41% που τους έδωσαν οι πολίτες, ότι υπάρχει στην αντίθετη όχθη ένα μεγαλύτερο 60% του εκλογικού σώματος που δεν τους εμπιστεύθηκε. Το ότι κυβερνούν λόγω εκλογικού νόμου είναι γεγονός αναμφισβήτητο αλλά με μία αποχή περίπου 50%, η αποδεδειγμένη στήριξη του συνολικού εν δυνάμει εκλογικού σώματος μόλις υπερβαίνει το 20%. Συνεπώς σεμνά, ταπεινά, αποτελεσματικά, ουσιαστικά και σε καμία περίπτωση επικοινωνικά.
Σοβαρότης λοιπόν κύριοι βουλευτές και κυβερνητικά στελέχη, γιατί από το Καπιτώλιο μέχρι την Ταρπήια πέτρα είναι μόνο ένα τσιγάρο δρόμος.
ΥΓ: Οι Νεοδημοκράτες ιστορικά δεν ενστερνίστηκαν ποτέ και σε καμία περίπτωση την άποψη του αείμνηστου Κουτσόγιωργα «δεν δικαιούσθε να ομιλείτε» και για αυτό τον λόγο όχι μόνο θεωρούν σαν ελεύθεροι πολίτες ότι έχουν δικαίωμα να ομιλούν, αλλά και γιατί ταυτόχρονα έχουν υποχρέωση να ομιλούν για το καλό και την πρόοδο της πατρίδας μας.
