«Ήμουν παγωμένη, είχα αρχίσει να μην αισθάνομαι καλά, αλλά ντρεπόμουν να φύγω. Μου έδειξε κάτι φωτογραφίες που βρίσκονταν πάνω στο μπουντουάρ του και με το χέρι του μου έπιασε τον πισινό και με κάθισε στα πόδια του, χαϊδεύοντας με. Σηκώθηκα αμέσως και πήγα προς τον καναπέ, προσποιούμενη ότι χτυπάει η δόνηση του κινητού μου.
Έκανα ψέματα ότι μιλούσα με τη μητέρα μου και ότι έπρεπε να φύγω ξαφνικά. Δεν πτοήθηκε καθόλου, σαν να μην είχε συμβεί αυτό το τηλεφώνημα. Άπλωσε πάνω μου τα χέρια του και με στρίμωξε στη γωνία. Μου όρμησε, μου φιλούσε το λαιμό και ήθελε να φτάσει στα χείλη μου. Προσπαθώντας να ξεφύγω του έλεγα “σας παρακαλώ, σταματήστε, δεν θέλω να το κάνουμε αυτό, δεν αισθάνομαι καλά, αφήστε με, με πονάτε” και μου έλεγε “είσαι πολύ όμορφη, τι… είσαι εσύ, σε θέλω, δε θα μου ξεφύγεις, θα δεις, θα περάσουμε ωραία…”. Τον έσπρωχνα με τα χέρια μου, αλλά δεν είχα τη δύναμη να τον κερδίσω. Θυμάμαι ότι ήταν βαρύς, σκληρόπετσος, και ιδρωμένος. Έδινα μια άνιση μάχη, όμως δεν σταμάτησα ούτε στιγμή να κουνιέμαι παλεύοντας να σωθώ, ενώ εκείνος ασελγούσε με τη γλώσσα και τα χέρια του στο λαιμό, το πρόσωπο και το κορμί μου και ετοιμαζόταν να προχωρήσει ανοίγοντας τα πόδια μου.
Με πίεζε στα χέρια, με είχε εγκλωβίσει στη γωνία του καναπέ και ωστόσο είχε κατεβάσει το παντελόνι του και είχε βγάλει έξω τα γεννητικά του όργανα. Μου έλεγε ότι ήθελε να του χαϊδέψω … και του …. και εγώ φώναζα ότι θέλω να σταματήσει. Πήρα το παλτό μου και άρχισα να χτυπάω την πόρτα. Τότε μου είπε “αν βγεις από αυτή την πόρτα, δεν υπάρχει επιστροφή, να ξέρεις ότι όσο εύκολα μπορώ να φτιάξω την καριέρα κάποιου, τόσο εύκολα μπορώ και να την γκρεμίσω, θα σε καταστρέψω, θα με βρεις μπροστά σου”».
