Μήνυμα στον Αλέξη Τσίπρα και στον Νάσο Ηλιόπουλου για τη θλιβερή υπόθεση Σκουρλέτη στέλνει ο γνωστός αρθρογράφος, Γιώργος Λακόπουλος.
Διαβάστε τι γράφει στο anoixtoparathyro.gr:
Προς Αλέξη Τσίπρα, Παν. Σκουρλέτη, Ν. Ηλιόπουλο, Ι. Α. Χ.- Ενταύθα: Νομίζετε ότι οι απειλές για δίκες κατά του ΑΠ είναι προσωπική αντιδικία και δεν αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική κουλτούρα της Αριστεράς;
Όταν αποκαλύφθηκε ο ρόλος του διαβόητου Ντάνου Κρυστάλη, ο σπουδαίος Γιώργος Βότσης -που έπινε για χρόνια κρασί μαζί του, χωρίς να πάρει είδηση- έγραψε στην «Ελευθεροτυπία: «Είμαι μαλάκας».
Άσχετο. Ή μήπως όχι;
Επανερχόμενος στην αναγγελία του κοινοβουλευτικού εκπρόσωπου του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα επιδιώξει δικαστική αναμέτρηση μαζί μου, προσυπογράφω όσα έχουν γράψει για την ουσία του θέματος ο αρχισυντάκτης μου ο ieidiseis.gr Βασίλης Σκουρής και ο Κώστας Βαξεβάνης στο Documento.gr.
Πράγματι η κριτική μου στον Παν. Σκουρλέτη είναι διαρκής και σκληρή. Αλλά είναι αποκλειστικά πολιτική.
Στα χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά ήξερα ότι όσοι κρίνουν πως θίγονται, πρώτα απαντούν στο μέσο δια του οποίου θίγονται και, ανάλογα με την μεταχείριση της απάντησης, κάνουν ό,τι κρίνουν καλύτερο για την υπεράσπισή τους.
Πρέπει να πω ότι με το Α.Π. έχει συμβεί αρκετές φορές- από πολιτικούς τα τελευταία χρόνια. Υποθέτω και με άλλα μέσα.
Ο Παν. Σκουρλέτης προτίμησε να καταφύγει πρώτα – στις αρχές του 2020- στο κόμμα του, για να με αποδοκιμάσει με ανακοίνωση ανωτέρου οργάνου του. Δίνοντας έτσι ο ίδιος πολιτικό χαρακτήρα σε αυτό που θεωρεί «αντιδικία» και ερμηνεύει τώρα ως «προσωπική στοχοποίηση». Διατεταγμένη, όπως του αποδίδουν ότι πιστεύει κάποιοι που μιλούν μαζί του. Τι κάνει νιάου στα κεραμίδια…
Στην επανάληψη της ίδιας κριτικής- με αφορμή ένα πραγματικό περιστατικό, όπως ήταν η δημόσια συμπεριφορά του μετά τη λήξη του συνέδριου του ΣΥΡΙΖΑ – βάζει στη μέση τον δικηγόρο του. Όπως θα βάλω κι εγώ τον δικό μου πλέον.
Δικαίωμά του. Ο καθένας υπερασπίζεται τον εαυτό του, με όποιον τρόπο νομίζει. Θα είναι μια ενδιαφέρουσα αντιδικία στην οποία θα κριθούμε και οι δυο. Εγώ ως πολιτικός σχολιαστής και ο ίδιος ως πολιτικός.
Θα ήταν μάλιστα χρήσιμο, με την ευκαιρία να ανοίξει και μια συζήτηση για την πολιτική και την ενημέρωση – ιδίως τον τρόπο που τα αντιλαμβάνεται η Αριστερά.
Να δούμε ποιος είναι ποιος. Ποιος έχει ωφεληθεί από την πολιτική και ποιος κάνει πολιτικό αγώνα. Ποιος πραγματικά υποστηρίζει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εκλογική νίκη εί της ΝΔ – για να αποκτήσει η χώρα προοδευτική κυβέρνηση- και ποιος την υπονομεύει. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη βεβαίως.
Ωστόσο αισθάνομαι ότι είναι η στιγμή πρέπει να πω κάποια πράγματα. Με κίνδυνο να το ερμηνεύσουν κάποιοι σαν αντίδραση ριγμένης αγαπητικιάς. Αλλά δεν γίνεται να τα καταπίνω.
Αν μιλάμε για ιδιωτική διαφορά και συνεπώς προσωπική μου υπόθεση, θα την αντιμετωπίσω εκεί που πρέπει και όπως πρέπει.
Δυο μέτρα και δυο σταθμά
Αλλά επειδή μιλάμε για πολιτική και μόνο– δεν έχω να μοιράσω τίποτε προσωπικά με τον πρώην γραμματέα και πρώην υπουργό- υπάρχει μια διάσταση που αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ – και συνεπώς και τον επικεφαλής του.
Για την ακρίβεια υπάρχει το ερώτημα αν ο Τσίπρας -δεν εννοώ απαραιτήτως ο ίδιος προσωπικά, στη στάση των κομματικών οργάνων του αναφέρομαι- μπορεί να καταλογίζει στον Μητσοτάκη, ότι διώκει δημοσιογράφους, αλλά να σιωπά όταν ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ απειλεί με δίκη κάποιον που σχολιάζει την πολιτική δράση του – αντί να απαντάει σε ό,τι του καταλογίζεται.
Αν ο Νάσος Ηλιόπουλος, ως πορτ παρόλ του κόμματος και του προέδρου του, οφείλει να διαχωρίσει τη θέση της Κουμουνδούρου από αυτές τις πρακτικές -όπως διατείνεται σε άλλες περιπτώσεις τουλάχιστον.
Έχουν διατυπωθεί από χρόνια και σε πολλές περιπτώσεις, απόψεις γι’ αυτό το θέμα και όλες συγκλίνουν: ο πολιτικός -ιδιαίτερα της Αριστεράς- δεν λύνει τις διάφορες του στα δικαστήρια, εκτός αν υπάρχει ζήτημα ηθικής τάξης.
Είναι θέμα του καθενός βεβαίως, αλλά ως δημόσιο πρόσωπο κρίνεται και γι’ αυτό. Νομίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι από αυτή την άποψη δεν τους αφορά;
Θα κλείσουν τα μάτια σε μία πολιτική συμπεριφορά από τις γραμμές τους , απέναντι στη δημόσια κριτική, όταν την καταδικάζουν όταν πρόκειται για άλλους ;
Σε ό,τι με αφορά αισθάνομαι ότι δικαιούμαι να ρωτάω.
Ξέρουν ότι με τις μικρές δυνάμεις μου, έχω υποστηρίξει τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του στους πολιτικούς στόχους τους. Χωρίς να έχω καμία συναλλαγή μαζί τους.
Δεν διατηρώ πλέον ούτε την παραμικρή επαφή, όπως νομίζουν κάποιοι, παρότι το έχω διευκρινίσει- σε βαθμό που να αποφεύγω κάθε συνάντηση.
Άλλωστε δεν με αφορά ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα και η «Αριστερά» όπως την εννοούν κάποιοι που έχουν χάσει επεισόδια.
Καταθέτω απλώς τη γνώμη μου υπέρ της ανάγκης να οδηγήσει ο Τσίπρας τη Δημοκρατική Παράταξη σε εκλογική νίκη κατά της Δεξιάς. Και το 2019 που δεν το κατάφερε και στις επόμενες εκλογές
Καθώς έχω συνταξιοδοτηθεί, ως επαγγελματίας δημοσιογράφος, κάνω, με το Ανοιχτό Παράθυρο, πολιτικό αγώνα -χωρίς να επιχειρώ την παραπλάνηση κανενός.
Όπως λέει φίλος μου διευθυντής μέσου ενημέρωσης: Έχω αφήσει στην άκρη την επαγγελματική δημοσιογραφία, υπέρ της πολιτικής δράσης, συνδράμοντας – κριτικά, λέω εγώ- ένα κόμμα. Έτσι είναι.
Προσωπική εξομολόγηση
Ελπίζω ότι δεν θα παρεξηγηθώ αν καταφύγω σε μια έκφραση του Βαγγέλη Βενιζέλου: Δεν «έβαλα στον τόκο» το-όποιο- κεφάλαιο μου από τη επαγγελματική διαδρομή μου.
Το δαπάνησα – ασμένως πρέπει να πω- για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα. Για αντίστοιχους πολιτικούς λόγους, συγκρούσθηκα με πολλούς, έχασα φίλους, σχέσεις και επαφές, απειλήθηκα και προπηλακίσθηκα.
Το ΑΠ έχασε και τους ελάχιστους πόρους που είχε όταν ξεκίνησε. Και ο Μητσοτάκης από την αντιπολίτευση ζητούσε την απόλυσή μου από εκδοτική επιχείρηση- που δεν ενέδωσε. Άλλοι με «έβαλαν στο ψυγείο»ή με λοιδόρησαν.
Δεν με υποχρέωσε, ο΄ύτε μου το ζήτησε κανείς. Είναι δική μου επιλογή ως πολίτη και δεν μετανιώνω.
Αλλά ότι με απειλεί κεντρικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ με δικαστήρια – δικαίωμά του και καλώς να ορίσει- και η Κουμουνδούρου κάνει πως δεν καταλαβαίνει δεν το δέχομαι.
Δεν θα έπρεπε να το δέχονται και οι ίδιοι, γιατί αποτελεί ηθικό μέτρο της συμπεριφοράς τους. Δείγμα πως αντιμετωπίσουν όσους τους στηρίζουν- χωρίς ιδιοτέλεια.
Δεν παριστάνω κάποιον που του οφείλεται κάτι. Κάθε άλλο- δεν ζητάω κανένα αντάλλαγμα από κανέναν, για οτιδήποτε. Ούτε ζητάω «κάλυψη» από ένα κόμμα…
Γι’ αυτό όταν – πάλι με αξίωση Σκουρλέτη- έβγαλαν ανακοίνωση ολοκλήρου πολιτικού οργάνου εναντίον του, το παρέκαμψα.
Όταν με έβρισκαν ως και … ύποπτο, επειδή έκανα κριτική σε μια περίπτωση στον Δημ. Τζανακόπουλο δεν μίλησα. Άλλωστε και ο Σκουρλέτης έτσι αντιμετωπίζει τη «δημοσιογραφία που υπηρέτησα».
Για να μην μιλήσω για όσα μου σέρνει ο Παύλος Πολάκης – άλλος «πελάτης»μου. Και αν δεν του έχω κάνει ανελέητη κριτική, για τη δημόσια συμπεριφορά του.
Δεν φτάσαμε όμως στα δικαστήρια και οφείλω να του αναγνωρίσω ότι αντιλαμβάνεται την πολιτική κριτική- παρότι ο ίδιος την ξεχειλώνει φραστικά για άλλους.
Όταν ξίνιζαν, γιατί μιλούσα για τον ερασιτεχνισμό – και κάτι πιο χαρακτηριστικό- του Νίκου Παππά σε ό,τι αφορά τους Καλογρίτσα, Μαρινάκη και Μιωνή, το άφησα.
Όταν ωρύονται κάποιοι γιατί κατονομάζω τα βαρίδια του κόμματος και τις φράξιες – και στην «προεδρική» πλευρά και στην εσωκομματική αντιπολίτευση, απλώς το… επαναλαμβάνω.
Η σιωπή που βολεύει
Τώρα όμως που ούτε καν το Γραφείο Τύπου τους δεν έχει να πει κάτι για την ποινική αντιμετώπιση της πολιτικής κριτικής από στέλεχος του εναντίον μου δεν το καταπίνω.
Ούτε ένα τηλέφωνο– αν δεχθούμε ότι παραπάει για ένα κόμμα να κάνει μια τέτοια κίνηση- από κανέναν αρμόδιο. Ούτε καν απάντηση σε δική μου κλήση…
Σε αντίθεση με έναν κύκλο βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ -όπως και άλλων κομμάτων- με τους οποίους δεν έχω ιδιαίτερη σχέση, αλλά με συγκίνησαν με τη στάση τους – όσο και οι προσωπικοί φίλοι και αναγνώστες του ΑΠ.
Όλα καλά. Η ζωή μας κύκλους κάνει. Και σ’ αυτούς του κύκλους πάντα θα λέω τη γνώμη μου, και κακό του κεφαλιού ενίοτε. Αλλά προτιμώ να κινούμαι στο πεδίο της ελευθερίας μου και όχι στα σοκάκια των καταναγκασμών μου.
Με τον «αντίδικό»μου ό,τι έχω θα το βρουν οι δικηγόροι μας και θα το κρίνει η πραγματικότητα. Ενδεχομένως και ένα μικρό τμήμα μέρος της κοινωνίας που αισθάνεται ότι την αφορά.
Με τους άλλους ήλθε η ώρα να ξεφυλλίσουμε εαυτούς και αλλήλους. Τα κορόιδα τέλειωσαν. Ρωτήστε και τον ηπειρώτη Γιώργο Βότση…
