Σταθερός στις απόψεις του παραμένει ο Χρήστος Σπίρτζης, που προτείνει την συνεργασία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ενώ αφήνει να εννοηθεί ότι οι δηλώσεις του περί του θέματος, δεν βρίσκουν αντίθετο τον Αλέξη Τσίπρα. Συγκεκριμένα, σε συνέντευξη που παραχώρησε στα Παραπολιτικά και στους δημοσιογράφους Στέλλα Γκαντώνα και Θανάση Φουσκίδη, κληθείς να σχολιάσει δημοσίευμα της Απογευματινής, το οποίο αφορούσε τις επαφές μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Γιώργου Παπανδρέου, ο Χρήστος Σπίρτζης υποστήριξε την πάγια θέση του, περί της συνεργασίας των δυο κομμάτων, διότι βλέπει ότι αμφότερα δεν έχουν προοπτική διακυβέρνησης. Ερωτώμενος εάν αυτό θα πρέπει να γίνει υπό την αιγίδα του Αλέξη Τσίπρα και του Γιώργου Παπανδρέου, ο Χρήστος Σπίρτζης δήλωσε ότι πρόκειται για δυο προσωπικότητες που μπορούν να εγγυηθούν και να συμβάλλουν σε μια τέτοια πορεία.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η δήλωση του Χρήστου Σπίρτζη, ότι διατηρεί επαφές με τον Αλέξη Τσίπρα, καθώς είπε ότι «διατηρούν φιλικές σχέσεις, οπότε βρίσκονται», αφήνοντας να εννοηθεί ότι τουλάχιστον δεν είναι αρνητικός ο Αλέξης Τσίπρας, στο ενδεχόμενο μιας συνεργασίας, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Εάν πραγματικά υπάρχει πρόθεση, από πλευράς του Αλέξη Τσίπρα, ή απλώς φροντίζει κάπως να «παίζει» στην επικαιρότητα το όνομά του, αυτό μένει να αποδειχτεί στο κοντινό μέλλον. Το μόνο βέβαιο, είναι ότι αν αυτό το σενάριο ισχύει, δεν πρόκειται να αρέσει καθόλου ούτε στον Στέφανο Κασσελάκη, ούτε στον Νίκο Ανδρουλάκη, καθώς στην καλύτερη περίπτωση καθίστανται αρχηγοί κομμάτων υπό κηδεμονία, ενώ στη χειρότερη, θα γίνουν στελέχη ενός ενιαίου φορέα, κατόπιν της συγχώνευσης των δυο κομμάτων. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον, το πώς ακριβώς θα εξελιχθεί αυτή η υπόθεση.
Σημαντική είναι εξίσου η παρατήρηση -από πλευράς Σπίρτζη-, ότι ακριβώς τα ίδια υφίσταται η (κεντρο)αριστερά σε ολόκληρη την Ευρώπη, με συνέπεια να υπάρχει άνοδος της Ακροδεξιάς, την οποία εντοπίζει ως υπαρκτό κίνδυνο. Αυτό που δεν εννοούν να καταλάβουν όμως, είναι ότι αν ο συγκεκριμένος χώρος δεν κάνει την αυτοκριτική του και δεν απορρίψει τις Ακροαριστερές του ιδεοληψίες -όπως για παράδειγμα στο μεταναστευτικό, όπως απέδειξε η περίπτωση της Δανίας- κανένα Κεντροαριστερό, ή Αριστερό κόμμα δεν έχει τύχη, στο εγγύς μέλλον. Και επειδή είναι μάλλον δύσκολο να κάνει την αυτοκριτική του ένα κόμμα, το οποίο δεν μπήκε καν στη διαδικασία να αναλύσει γιατί κέρδισε το 2015, αλλά και γιατί έχασε το 2019, το όποιο εγχείρημα γίνει -εάν δηλαδή γίνει- θα είναι θνησιγενές. Και αυτό αφορά τους συσχετισμούς, δίχως να αναλογιστεί κανείς, ότι θα κληθούν να ηγηθούν στο συγκεκριμένο εγχείρημα, πολιτικοί με ισχνό πολιτικό κεφάλαιο.
