Αν κάποιος παρατηρήσει με προσοχή τους χάρτες που απεικονίζουν την εθνοτική σύνθεση των εδαφών των λεγόμενων «Αγίων Τόπων» με την ευρύτερη γεωγραφική τους έννοια, τότε σίγουρα θα αιφνιδιαστεί από τη βαθμιαία μεν, αλλά δραματική δε αλλαγή που υπέστη ο χάρτης. Το παλαιστινιακό στοιχείο πριν το 1947 κατείχε σχεδόν στην πληρότητά τους τα εδάφη από τα υψώματα του Γκολάν στα Βόρεια, τον Ιορδάνη στα Ανατολικά, τη Μεσόγειο στα Δυτικά και βεβαίως την αρχή της Χερσονήσου του Σινά στον νότο.
Από το 1947 και μετά και κυρίως από το 1949 και την επίσημη ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ στον ΟΗΕ, τα εδάφη των Παλαιστινίων αρχίζουν να συρρικνώνονται. Η μεγάλη ωστόσο ανατροπή συμβαίνει μετά τον «Πόλεμο των έξι Ημερών» το 1967 και τον Πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ το 1973.
Η συρρίκνωση ολοκληρώνεται και φτάνει στη σημερινή γεωγραφική κατανομή την τελευταία εικοσαετία. Η ολοένα ενισχυόμενη τάση της επέκτασης των εβραϊκών οικισμών στα κατεχόμενα εδάφη της Δυτικής Όχθης και η σταθερή επέκταση των εβραϊκών οικισμών στα νότια της Ερήμου του Νεγκέβ προς τη Λωρίδα της Γάζας είχε σαν αποτέλεσμα τη σταθερή μετακίνηση συντηρητικών και φανατικών θρησκόληπτων Εβραίων από τη Ρωσία, κυρίως σε αυτούς τους νέους οικισμούς.
Οι νέοι αυτοί παλιννοστούντες αρνούνται να στρατευθούν ή να πολεμήσουν, αρνούνται να πληρώνουν φόρους, αρνούνται να αναγνωρίσουν το Κράτος του Ισραήλ διότι έτσι επιτάσσουν τα Ιερά Κείμενά τους. Ωστόσο, ανταλλάσσουν την ιδιότυπη ασυλία τους αποδεχόμενοι τον βασικό όρο, να κατοικήσουν δηλαδή στα πρώην παλαιστινιακά εδάφη σε άμεση γειτνίαση με Παλαιστίνιους. Αυτός είναι και ο λόγος που πάρα πολλά θύματα της επίθεσης της HAMAS είναι συντηρητικοί ορθόδοξοι Εβραίοι με καταγωγή από τη Ρωσία.
Δείτε τους χάρτες με τη βαθμιαία δραματική συρρίκνωση των παλαιστινιακών εδαφών
