Η UBS πραγματοποίησε μέσα σε λίγες ημέρες μία από τις μεγαλύτερες τραπεζικές συμφωνίες που έχουν γίνει ποτέ.
Αλλά οι βάσεις φαίνεται ότι είχαν τεθεί εδώ και χρόνια.
Όταν ο Colm Kelleher ανέλαβε πρόεδρος τον περασμένο Απρίλιο, «κληρονόμησε» μελέτες σκοπιμότητας του προκατόχου του Axel Weber που χρονολογούνταν τουλάχιστον από το 2020 σχετικά με το πώς θα ήταν μια εξαγορά της Credit Suisse.
Και στις αρχές του τρέχοντος έτους, αφού οι πελάτες απέσυραν δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια από τον γείτονα της Paradeplatz, ο Kelleher κάλεσε μια μικρή ομάδα κορυφαίων συμβούλων από την alma mater της Morgan Stanley να ενισχύσει τον σχεδιασμό έκτακτης ανάγκης, σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το Bloomberg.
Το άκρως απόρρητο σχέδιο
Το σχέδιο ήταν άκρως απόρρητο και λίγοι στην αμερικανική τράπεζα γνώριζαν πάνω σε τι εργάζονταν οι ανώτεροι συνάδελφοί τους στον τομέα των συγχωνεύσεων και των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών με έναν στενό κύκλο στελεχών της UBS.
Οι προσπάθειες αυτές σήμαιναν ότι στα μέσα Μαρτίου, καθώς η κρίση εμπιστοσύνης που ξεκίνησε στις περιφερειακές τράπεζες των ΗΠΑ εξαπλώθηκε στην Ελβετία, η UBS ήταν έτοιμη να προχωρήσει.
Στις 15 Μαρτίου, όταν η Credit Suisse έλαβε μια σανίδα σωτηρίας από την ελβετική κεντρική τράπεζα, η αντίπαλός της γρήγορα πέρασε από τα πολεμικά παιχνίδια στην εκτέλεση.
Η UBS κάλεσε τους συμβούλους της Morgan Stanley και τους τραπεζίτες της JPMorgan, ορισμένοι από τους οποίους πέταξαν στη Ζυρίχη και υπέγραψαν συμφωνίες εμπιστευτικότητας.
Αυτό που ακολούθησε ήταν διαπραγματεύσεις όλο το εικοσιτετράωρο το κρίσιμο Σαββατοκύριακο, με ορισμένους συμβούλους να εργάζονται με μόλις τρεις ώρες ύπνο.
Έτσι προέκυψε μια συμφωνία διάσωσης που μηδένισε τα κεφάλαια σε ορισμένους κατόχους ομολόγων, καταπάτησε τα παραδοσιακά δικαιώματα των μετόχων, αύξησε τις ανησυχίες για το “πολύ μεγάλη για να χρεοκοπήσει” και εξόργισε το ελβετικό κοινό – αλλά κατάφερε να αποτρέψει μια ακόμη μεγαλύτερη παγκόσμια κρίση.
Ανταμοιβή και κίνδυνος
Η επείγουσα σύμπραξη προσφέρει τεράστια οφέλη για μια τράπεζα που οι επενδυτές εκτιμούσαν ήδη ως την πιο υγιή μεγάλη εταιρεία της Ευρώπης – καθώς και αρκετό κίνδυνο για να απειλήσει αυτόν τον τίτλο.
Στο τιμόνι της βρίσκεται ένας 65χρονος Ιρλανδός τραπεζίτης που γνωρίζει καλά πώς μια συναλλαγή κρίσης μπορεί να αναδιαμορφώσει μια εταιρεία και πώς μια ασταθής επενδυτική τράπεζα μπορεί να την εκτροχιάσει.
Ο Kelleher θα επιβλέψει τον πιο επιδραστικό τραπεζικό συνδυασμό εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία.
Είναι ένας συνδυασμός που θα διαμορφώσει την παγκόσμια μάχη για την επικερδή επιχείρηση διαχείρισης του πλούτου των ελίτ και θα δημιουργήσει μια μεγατράπεζα που όχι μόνο θα επισκιάζει κάθε άλλη ελβετική τράπεζα, αλλά θα είναι διπλάσια σε μέγεθος από την οικονομία της χώρας.
“Είναι μια ιστορική μέρα για την Ελβετία και μια μέρα που, ειλικρινά, ελπίζαμε ότι δεν θα ερχόταν”, δήλωσε ο Kelleher την Κυριακή που κλείστηκε η συμφωνία.
“Αν και δεν ξεκινήσαμε συζητήσεις, πιστεύουμε ότι η συναλλαγή αυτή είναι οικονομικά ελκυστική για τους μετόχους της UBS”.
Τιμή ευκαιρίας
Οι μέτοχοι της UBS ικανοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από μια αγορά στα 5 σεντς ανά δολάριο.
Η συμφωνία ύψους 3 δισεκατομμυρίων φράγκων (3,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων) υποστηρίχθηκε από εκτεταμένες εγγυήσεις και διατάξεις ρευστότητας και προσέφερε μια χρυσή ευκαιρία να αποκτήσει η UBS τα «κοσμήματα του στέμματος» – τις ελβετικές και τις δραστηριότητες διαχείρισης πλούτου – σε τιμή ευκαιρίας.
Ένας τρόπος για να το δει κανείς: Πέρυσι, η UBS συμφώνησε να δαπανήσει 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια για την αμερικανική roboadviser Wealthfront και τα 27 δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία υπό διαχείριση, πριν η εξαγορά καταρρεύσει απότομα.
Με την Credit Suisse, είχε μόλις πληρώσει λίγο παραπάνω από το διπλάσιο ποσό για περισσότερα από 50 φορές τα περιουσιακά στοιχεία των πελατών.
Οι ομολογιούχοι, εν τω μεταξύ, επικεντρώθηκαν περισσότερο στην αρνητική πλευρά, με τους οίκους αξιολόγησης να μειώνουν τις προοπτικές τους για το χρέος της UBS.
Οι επενδυτές αρκεί να ακούσουν τον Kelleher για να καταλάβουν το γιατί.
Η συμφωνία ήταν μόλις λίγων ωρών όταν ο Kelleher προσέγγισε τον Sergio Ermotti, φέρνοντας τελικά πίσω τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο της UBS και παραμερίζοντας τον Ralph Hamers υπέρ ενός ηγέτη με μεγαλύτερη εμπειρία σε δραματικές αναδιαρθρώσεις.
“Θα έλεγα ότι είναι μεγαλύτερη από οποιαδήποτε συμφωνία που έγινε το 2008”, δήλωσε ο Kelleher σε συνέντευξη Τύπου την περασμένη εβδομάδα εξηγώντας την κίνηση.
“Αυτό συνεπάγεται σημαντικό κίνδυνο εκτέλεσης”.
Μάθημα ιστορίας
Η UBS αντάλλαξε τη σταθερή πρόοδο σε μια στρατηγική χαμηλού κινδύνου, μετά από χρόνια προσπαθειών προσαρμογής και δεκάδες χιλιάδες περικοπές θέσεων εργασίας.
Τα στελέχη θα πρέπει να πείσουν τους τραπεζίτες που πριν από λίγο καιρό ήταν αντίπαλοι να συνεργαστούν και να αποτρέψουν τις προσπάθειες λαθροθηρίας από άλλες παγκόσμιες εταιρείες που εκμεταλλεύονται την αβεβαιότητα.
Ο Iqbal Khan, ο οποίος βοήθησε στη διαχείριση της επιχείρησης πλούτου της Credit Suisse για αρκετά χρόνια πριν μεταπηδήσει στην UBS το 2019, έχει ήδη βγει στο δρόμο φλερτάροντας τους πρώην συναδέλφους του για να παραμείνουν, καθώς η τράπεζά του στοχεύει να σταματήσει την έξοδο ταλέντων πριν από το κλείσιμο της συμφωνίας.
“Το έργο της ενσωμάτωσης της CS θα είναι τεράστιο, ακόμη και αν υπήρχαν σχέδια πριν από τα τελευταία γεγονότα”, δήλωσε η Barbara Casu, καθηγήτρια τραπεζικής και χρηματοοικονομικής στο Bayes Business School.
Ο Kelleher θα γνωρίζει πως να το πετύχει σωστά.
Η ίδια η UBS δημιουργήθηκε από μια συγχώνευση πριν από 25 χρόνια μεταξύ της Swiss Bank και της Union Bank of Switzerland, η οποία χαρακτηρίστηκε από μεγάλες φιλοδοξίες διαχείρισης πλούτου και επιπτώσεις από τον κίνδυνο συναλλαγών.
Και για την εκτέλεση αυτού του συνδυασμού, ο Kelleher θα μπορέσει να στηριχθεί στον Ermotti, ένα στέλεχος που έχει ξανακαθίσει σε αυτή τη θέση.
Κατά τη διάρκεια της εννεαετούς θητείας του ως διευθύνων σύμβουλος της UBS μεταξύ 2011 και 2020, ο Ermotti οδήγησε τον όμιλο σε μια αναδιάρθρωση που τον απομάκρυνε από πιο ριψοκίνδυνους επιχειρηματικούς κλάδους, αφού χρειάστηκε να λάβει κυβερνητική διάσωση κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Μία από τις ανεκπλήρωτες φιλοδοξίες του Ermotti κατά τη διάρκεια της θητείας του ήταν να πραγματοποιήσει μια μεγάλη, μετασχηματιστική εξαγορά για τη UBS.
Ο Ελβετός υπήκοος, ο οποίος διατηρούσε επαφή με τον Χάμερς μετά την παράδοση των ηνίων, έχει τώρα την ευκαιρία του, αφού κρίθηκε ότι είναι ο καταλληλότερος για το τι έρχεται στη συνέχεια: να πουλήσει τα προβληματικά περιουσιακά στοιχεία της Credit Suisse στον τομέα της επενδυτικής τραπεζικής, ενώ ταυτόχρονα να δημιουργήσει μια δύναμη διαχείρισης πλούτου και να αποκαταστήσει το κύρος του χρηματοπιστωτικού κλάδου της Ελβετίας.
