Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ως πρόσωπο με ενδιαφέρον για την πολιτική και τα δημόσια πράγματα, έγινε γνωστός κυρίως με την αρθρογραφία του στο ieidiseis.gr.
Στα 43 του υποστηρίχθηκε για δήμαρχος Αθηναίων από το ΠΑΣΟΚ- που από χρόνια δεν έχει τύχη σ’ αυτή την κάλπη.
Το βιογραφικό του δεν είναι καθηλωτικό, αλλά σίγουρα αξιοπρεπές: Μηχανολόγος- Μηχανικός και καθηγητής Ενεργειακής Πολιτικής. Είναι όμως πολύ ελιτίστικα- δηλαδή άσχημα-παρουσιασμένο στην ιστοσελίδα του.
«Το πεδίο ειδίκευσης του Δρ. Χάρη Δούκα σχετίζεται με την ανάπτυξη συστημάτων υποστήριξης αποφάσεων για την ενεργειακή και κλιματική πολιτική, θέτοντας τον ανθρώπινο παράγοντα στον πυρήνα των διαδικασιών μοντελοποίησης και προωθώντας αυτή την φιλοσοφία σε επιστημονικά περιοδικά μεγάλη διάδραση». Δηλαδή;
Κάτι αντίστοιχο ήταν και το πολιτικό του πρόγραμμα. Ποιος ψηφίζει δήμαρχο για «πράσινη» και «ενεργειακή» Αθήνα;
Το 14% του πρώτου γύρου, δεν ήταν σπουδαία επίδοση. Αλλά στην πολιτική μπορείς να κερδίσεις, όταν χάνουν οι άλλοι. Στην περίπτωση Δούκα λειτουργήσαν δυο από μηχανής θεοί.
Πρώτα το σύστημα Μητσοτάκη. Αφού έβγαλε τον Χαρδαλιά περιφερειάρχη στον πρώτο γύρο , αποφάσισε να τελειώσει με τον Μπακογιάννη στον δεύτερο.
Μετά ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης, που έμεινε την τρίτη θέση- καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ τον έχρισε υποψήφιο με καθυστέρηση και εσωτερικές αντιρρήσεις.
Σχεδόν αυθαίρετα έσυρε το κόμμα του στην υποστήριξη του υποψηφίου του ΠΑΣΟΚ – το αντίθετο δεν θα συνέβαινε ποτέ. Η ελληνική πρωτεύουσα έγινε …Δουκάτο και η ελληνική πολιτική σκηνή ένα υπόδειγμα.
Δήμαρχος με αποχή στο 73% !
Ο αστικός πολιτικός μύθος λέει ότι ο γιος της Ντόρας Μπακογιάννη -που θα μείνει στην ιστορία για το ακριβοπληρωμένο ανέκδοτο ο «Μεγάλος Περίπατος» – αυτοκτόνησε , με υπερβολική δόση αλαζονείας:
-Προσήλθε σε ντιμπέιτ με τον αέρα του 41% του πρώτου γύρου και έτσι έκανε ευρύτερα γνωστό τον αντίπαλό του- με ό,τι τον συνοδεύει: νέος, επιστήμονας και σοβαρός, με ήπιο λόγο και σχεδόν ντροπαλή δημόσια παρουσία. Συμπαθής δηλαδή.
Αλλά να μην παραβλέψουμε ότι ο Δούκας αναδείχθηκε δήμαρχος με αποχή στο 73% ! Απόδειξη λαοφιλίας, δεν το λες.
Ωστόσο το μεγαλοπρεπούς εσωτερικής διακόσμησης- έργο Αβραμόπουλου- νεοκλασικό της πλατείας Κοτζιά , προσφέρεται για μεγάλη πολιτική καριέρα, Ο πρώτος δήμος της χώρας θεωρείται πρόπλασμα κράτους και κυβέρνησης.
Μύθος βέβαια. Η Αθήνα δεν είναι σαν το Λονδίνο, το Παρίσι ή την Κωνσταντινούπολη, που κάνουν τους δημάρχους τους πρωθυπουργούς. Μόνο ο Έβερτ έφτασε, δια του Δήμου, αρχηγός στο κόμμα του.
Ο Αβραμόπουλος, η Μπακογιάννη, ο Πάγκαλος, ο Παπουτσής, ο Σκανδαλίδης και παλαιότερα ο Τρίτσης- που νίκησε τη μεγάλη Μελίνα- έμειναν στον δρόμο.
Ωστόσο η ευνοϊκή συναστρία για τον Δούκα συνεχίσθηκε, με το εν δυνάμει αδιέξοδο ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρουλάκης, εμφανώς, δεν χάρηκε ακούγοντας ότι έχει δελφίνο.
Με τον σημερινό πρόεδρο σε αποδρομή η επικαιρότητα συγκαταλέγει τον Δούκα στους ενδεχόμενους υποψήφιους για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ- ίσως και για κάτι ευρύτερο.
Αν το επιχειρήσει, θα είναι περισσότερο από προσωπικό λάθος. Θα είναι αφελής πράξη αυτοκτονίας. Οι πολίτες της πρωτεύουσας τον ψήφισαν ως λύση για την Αθήνα, όχι ως λύση για το κόμμα του.
Οφείλει πρώτα να δώσει δείγματα γραφής στην αποστολή που ανέλαβε, αδιαφορώντας για τις σειρήνες της καριέρας την κεντρική πολιτική σκηνή.
Άλλωστε του λείπουν ώρες πτήσης, πολιτική εμπειρία, κύρος, επιτελείο και έργο για έναν κεντρικό πολιτικό ρόλο -που ήδη φορτίζεται με υψηλές προσδοκίες.
Αν ο Δούκας δείξει βουλιμία
Ο Δήμος Αθηναίων, ως πεδίο δόξης λαμπρό, του προσφέρει το τεστ επάρκειας που του χρειάζεται, πριν το μεγάλο άλμα. Θα είναι ένδειξη ωριμότητας, να το προστατεύσει από τη φιλαυτία άκαιρων επιδιώξεων.
Ο δήμαρχος Αθηναίων είναι συμπαθής πολιτική φυσιογνωμία. Αλλά ο πολιτικός χώρος στον οποίο θα διεκδικήσει δάφνες ηγεμονίας, και πολύ περισσότερο η ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη δεν προσφέρονται για πειραματισμούς. Πολύ περισσότερο για μαξιμαλισμούς του τύπου: και δήμαρχος -όλων των Αθηναίων υποτίθεται- και πρόεδρος κόμματος -με περιορισμένο ακροατήριο.
Αν ο Δούκας δείξει βουλιμία να δαγκώσει περισσότερο από όσο μπορεί αυτή τη στιγμή να μασήσει, θα πνιγεί. Θα κάψει τις πολιτικές προοπτικές του. Και θα είναι άδικο γιατί η πολιτική πρόσωπα σαν αυτόν θα χρειάζεται. Αλλά χωρίς ερασιτεχνισμούς και άκαιρες επιλογές…
