Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου πάει να πέσει κατευθείαν στην παγίδα της Χαμάς, εκτιμά στην ανάλυσή του ένας αρθρογράφος του Guardian, καθώς το Ισραήλ ετοιμάζεται να εξαπολύσει τη χερσαία επίθεσή του κατά των ισλαμιστών στη Λωρίδα της Γάζας.
Ο Τζόναθαν Φρίντλαντ, αρθρογράφος του Guardian, θεωρεί ότι το Ισραήλ έχει πάρει κάποιες αποφάσεις που μπορεί να μετανιώσει στο άμεσο μέλλον, λόγω «τυφλής οργής» κατά της Χαμάς, σε μια «παγίδα» της ισλαμιστικής οργάνωσης «που τόσο προσεκτικά έχει στήσει».
Αρχικά, ο Φρίντλαντ αναφέρεται στην επίσκεψη του Τζο Μπάιντεν στο Ισραήλ και στέκεται ότι το μήνυμα του προέδρου των ΗΠΑ ήταν ότι «δεν μπορείς να σκεφτείς καθαρά όταν πονάς. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο όταν ο πόνος συνδυάζεται με οργή για εκείνους που τον προκάλεσαν. Υπάρχει λόγος που μιλάμε για “τυφλή οργή”: όταν ο θυμός κατεβαίνει, δεν μπορούμε να δούμε τι έχουμε μπροστά μας. Και αν αυτό ισχύει για τα άτομα, ισχύει ακόμα περισσότερο για τα έθνη».
Σχολιάζοντας τα του Μπάιντεν, ο αρθρογράφος σημειώνει ότι «αντλώντας από τη δική του εμπειρία πολλαπλών πένθους, παρηγόρησε τους Ισραηλινούς που θρηνούν για τους περισσότερους από 1.400 αμάχους που σκοτώθηκαν από τη Χαμάς στη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου και εκείνους που περιμένουν νέα για τους 203 ομήρους, συμπεριλαμβανομένων μικρών παιδιών και ηλικιωμένων, που εξακολουθούν να κρατούνται στη Γάζα. Με αυτό που έχει γίνει το χαρακτηριστικό του ύφος, ο Μπάιντεν συμμερίστηκε τον πόνο τους».
Υπενθυμίζει τα λόγια του Τζο Μπάιντεν για την 11η Σεπτεμβρίου: «Σας προειδοποιώ, ενώ αισθάνεστε αυτή την οργή, μην αναλώνεστε από αυτήν. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου εξοργιστήκαμε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ αναζητήσαμε δικαιοσύνη και αποδώσαμε δικαιοσύνη, κάναμε και λάθη».
«Όπως διευκρίνισε ο Τζο Μπάιντεν μέσα στην οργή τους για την Αλ Κάιντα, οι ΗΠΑ δεν κυνήγησαν απλώς αυτό το ένα δίκτυο, αλλά εισέβαλαν στη χώρα που το φιλοξενούσε, το Αφγανιστάν, και σε μια άλλη που δεν είχε καμία σχέση με αυτό, το Ιράκ – και τα δύο με καταστροφικές συνέπειες. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, οι ΗΠΑ κήρυξαν έναν παγκόσμιο “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας” που κόστισε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές, έφερε την Αλ Κάιντα σε μέρη όπου δεν υπήρχε προηγουμένως -μεταξύ αυτών και το Ιράκ- και γέννησε έναν νέο και ακόμη πιο σκοτεινό τρόμο, με τη μορφή του Ισλαμικού Κράτους» σημειώνει ο Φρίντλαντ.
Αυτή είναι μια προειδοποίηση που θα πρέπει να σκεφτεί ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου και οι στρατιωτικές διοικητές του Ισραήλ Ισραήλ, καθώς οι ώρες μετρούν αντίστροφα για την αναμενόμενη χερσαία εισβολή στη Γάζα, εξηγεί.
«Το Ισραήλ και οι υποστηρικτές του τονίζουν ότι η χώρα έχει το δικαίωμα, και μάλιστα το καθήκον, να αμυνθεί απέναντι σε έναν εχθρό που απέδειξε τη σκληρότητά του πριν από δύο εβδομάδες. Αλλά αυτό σημαίνει ότι διακινδυνεύουμε το λάθος της Αμερικής μετά την 11η Σεπτεμβρίου: πεπεισμένοι ότι μια επιλεγμένη πορεία δράσης είναι νόμιμη, είναι εύκολο να ξεχάσουμε να αναρωτηθούμε αν είναι σοφή», περιγράφει.
«Ήδη, μέσα στην οργή του, το Ισραήλ έχει πάρει αποφάσεις για τις οποίες μπορεί να μετανιώσει. Η αποστολή του θα πρέπει να είναι σαφής: να διασφαλίσει ότι η Χαμάς θα στερηθεί την ικανότητα να επαναλάβει ποτέ αυτό που έκανε πριν από δύο εβδομάδες. Αυτό σημαίνει ότι ο πόλεμος του Ισραήλ θα πρέπει να είναι μόνο με τη Χαμάς, όχι με το λαό της Γάζας. Και όμως, επιβάλλοντας έναν σχεδόν ολοκληρωτικό αποκλεισμό στην περιοχή, αρνούμενο σε περισσότερους από 2 εκατομμύρια πολίτες της τρόφιμα, νερό και φάρμακα, προκάλεσε πόνο σε ολόκληρο τον πληθυσμό – πόνο που θα ανακουφιστεί μόνο εν μέρει σύμφωνα με τους όρους της παραχώρησης που διαπραγματεύτηκε ο Μπάιντεν» συνεχίζει ο Βρετανός αρθρογράφος.
«Μια τέτοια ενέργεια παραβιάζει τόσο την ηθική όσο και το διεθνές δίκαιο, αλλά είναι επίσης αντίθετη προς τα συμφέροντα του ίδιου του Ισραήλ – αποδυναμώνοντας την υποστήριξη από το εξωτερικό τη στιγμή που θα έπρεπε να είναι η ισχυρότερη – και προς τον διακηρυγμένο στόχο του. Διότι αν τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει κάτι, αυτό είναι ότι το να κάνεις τη ζωή στη Γάζα πιο κολασμένη δεν χαλαρώνει τον εναγκαλισμό της Χαμάς – τον σφίγγει» συνεχίζει ο αρθρογράφος.
«Ακόμη μεγαλύτερο δώρο στη Χαμάς η χερσαία επίθεση»
Κατά τον Φρίντλαντ μια ισραηλινή χερσαία εισβολή «θα μπορούσε να είναι ένα ακόμη μεγαλύτερο δώρο στην οργάνωση, δίνοντάς της ακριβώς αυτό που θέλει. Ο σαδισμός των εγκλημάτων που διέπραξε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου – οι βιασμοί, τα βασανιστήρια και οι ακρωτηριασμοί – ήταν σίγουρα σχεδιασμένος για να παρακινήσει τους Ισραηλινούς, να τους τρελάνει τόσο πολύ από τη θλίψη που θα εισέβαλαν στη Γάζα, περπατώντας τυφλά στην ίδια την παγίδα που η Χαμάς τους είχε τόσο προσεκτικά στήσει».
«Αυτό μπορεί να συμβεί κυριολεκτικά, με τα ισραηλινά στρατεύματα να παρασύρονται σε τούνελ και δρομάκια που ισοδυναμούν με μια γιγαντιαία παγίδα. Σε αυτό το έδαφος, το Ισραήλ θα υποστεί βαριές απώλειες και θα τις προκαλέσει – και τα δύο αποτελέσματα θα βολεύουν τη Χαμάς μια χαρά. Το δεύτερο επειδή βλέπουν έναν αυξανόμενο αριθμό νεκρών Παλαιστινίων ως πλεονέκτημα στον πόλεμο προπαγάνδας και το πρώτο επειδή θα επικυρώσει τον ισχυρισμό τους ότι μόνο η Χαμάς, και όχι οι κοσμικοί εθνικιστές της αντίπαλης Φατάχ, εκπροσωπούν την πραγματική αντίσταση κατά του ισραηλινού εχθρού» εξηγεί στο άρθρο του ο δημοσιογράφος του Guardian.
Ο ίδιος επιμένει ότι «ένας μακρύς, αιματηρός πόλεμος είναι αυτό που επιθυμούν η Χαμάς και οι Ιρανοί υποστηρικτές της – που επιθυμούν απεγνωσμένα να εκτροχιάσουν τις πρόσφατες κινήσεις προς την “εξομάλυνση” των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και αρκετών γειτόνων του, με πιο κρίσιμη τη Σαουδική Αραβία. Θα σημαίνει ότι, ακόμη και αν καταστραφεί η υποδομή της Χαμάς, το μίσος που την τροφοδοτεί δεν θα καταστραφεί: αντίθετα, θα μεγαλώσει στις καρδιές μιας νέας, πενθούσας γενιάς Παλαιστινίων»
Ο Βρετανός αρθρογράφος χαρακτήριζει, μάλιστα, τον Νετανιάχου «αρωγό» της Χαμάς για τα τελευταία 15 χρόνια «οικοδομώντας την οργάνωση, αφήνοντάς την να κυβερνά ανεμπόδιστα τη Γάζα – εκτός από σύντομες, περιοδικές στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της – και επιτρέποντας τα κονδύλια από τους προστάτες της στον Κόλπο να την κρατούν σε εγρήγορση.
Στον Νετανιάχου άρεσε η ιδέα των Παλαιστινίων ως ένα σπίτι διχασμένο – η Φατάχ στη Δυτική Όχθη, η Χαμάς στη Γάζα – επειδή του επέτρεπε να επιμένει ότι δεν υπήρχε Παλαιστίνιος εταίρος με τον οποίο θα μπορούσε να κάνει δουλειές. Αυτό σήμαινε καμία ειρηνευτική διαδικασία, καμία προοπτική παλαιστινιακού κράτους και καμία απαίτηση για εδαφικές παραχωρήσεις του Ισραήλ».
Υπενθυμίζει, στο πλαίσιο αυτό, όσα είπε τον Μάρτιο του 2019 ο Νετανιάχου στους συναδέλφους του στο Λικούντ: «Όποιος θέλει να ματαιώσει τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους πρέπει να υποστηρίζει την ενίσχυση της Χαμάς και τη μεταφορά χρημάτων στη Χαμάς … Αυτό είναι μέρος της στρατηγικής μας – να απομονώσουμε τους Παλαιστίνιους στη Γάζα από τους Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη».
«Η καταστροφική λανθασμένη εκτίμηση που θα σφραγίσει τη μοίρα του Νετανιάχου»
«Αυτή και μόνο η καταστροφική λανθασμένη εκτίμηση θα πρέπει να σφραγίσει τη μοίρα του Νετανιάχου. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι επί των ημερών του το Ισραήλ υπέστη τη φονικότερη επίθεση στην ιστορία του, τη μεγαλύτερη μεμονωμένη απώλεια εβραϊκής ζωής μετά το Ολοκαύτωμα. Οι περισσότεροι Ισραηλινοί το παραδέχονται, αποδεχόμενοι ότι μόλις τελειώσει ο τρέχων πόλεμος, θα πρέπει να φύγει» συνεχίζει ο αρθρογράφος.
«Αλλά αυτή είναι μια περίεργη λογική. Αν είναι τόσο προφανώς ένοχος για την καταστροφή της 7ης Οκτωβρίου, αν ήταν τα κατά συρροή στρατηγικά του λάθη που αξιοποιήθηκαν τόσο θανάσιμα εκείνη την ημέρα, ποια είναι τα προσόντα του να ηγηθεί της απάντησης του Ισραήλ τώρα; Μιλήστε με Ισραηλινούς, ακόμη και με τους δεξιούς, και θα σας πουν ότι, όπως το έθεσε αυτή την εβδομάδα ο Yaakov Katz, πρώην εκδότης της Jerusalem Post, “η κυβέρνηση δεν λειτουργεί”.
Τα βασικά καθήκοντα του κράτους – είτε πρόκειται για την επανένταξη των πληγέντων οικογενειών του νότου είτε για την παροχή βασικού εξοπλισμού στους εφέδρους του στρατού στο μέτωπο – έχουν αναληφθεί από μια σειρά ομάδων της κοινωνίας των πολιτών που δημιουργήθηκαν τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Καλύπτουν το κενό που άφησε ο Νετανιάχου, ο οποίος επέβλεψε μια εποχή πελατειακών σχέσεων και διαφθοράς που μετέτρεψε τον κρατικό μηχανισμό σε σκουριά».
«Για όλους αυτούς τους λόγους, οι Ισραηλινοί δεν μπορούν να περιμένουν να τελειώσει ο πόλεμος. Η αλλαγή ηγετών σε καιρό πολέμου δεν είναι κάτι το ανήκουστο: λειτούργησε καλά για τη Βρετανία το 1940. Ομολογουμένως, μια τέτοια κίνηση είναι απίθανη, δεδομένου του απόλυτου ελέγχου του κόμματός του από τον Νετανιάχου.
Αλλά το Ισραήλ πρέπει να απαλλαγεί από τον άνθρωπο που το οδήγησε σε αυτό το ζοφερό σταυροδρόμι και να τον αντικαταστήσει με κάποιον που θα ακολουθήσει τον σωστό δρόμο – έναν δρόμο που δεν θα είναι στρωμένος από τους θανάσιμους εχθρούς της χώρας» καταλήγει το άρθρο του Τζόναθαν Φρίντλαντ στον Guardian.
